ضیاء مصباح
در سالروز در گذشت شادروان دکتر مصدق به اتفاق دوستان و پیروان راه و روش این چهره ملی با اتوبوس و وسایل نقلیه شخصی بسوی احمد آباد راهی شدیم.
در حوالی این مکان تاریخی که جزء میراث ملیمان میباشد و یاد آور بسیاری اشتباهات نظام گذشته و مدفن این انسان شریف وطن دوست برخلاف وصیت او –
پلیس منطقه که به نظر میرسید با توجه به احتمالات به یاری انان آمده بودند و از تعداد مراجعه کنندگان به مراتب بیشتر آنهم با درجات بالا همراه با نیروهای لباس شخصی بدون نام و نشان مامور از وزارت اطلاعات که عموما معذور که مامور بایستی مسئول باشد و دارای اختیار تصمیم گیری … مانع ورود به دهکده شدند
تشخیص مشکل نبود که انسانهای شریف و نسبتا سالمند حاضر: وکلاء، بازرگانان، پیشکسوتان، بانوان فرهیخته با همت مام میهن، دانشگاهیان و نمایندگان اقشار مختلف در رده اساتید بازنشسته و پزشکان متخصص، محقق و مردمی بی اعتناء به پزشکی تجاری، بازاریان و نمایندگان سازمانهای مختلف علمی و سیاسی و…. میباشند که در وسط هفته به آن دیار آمده اند.
این جمع هدفی بجز ادای احترام به روان پاک بزرگمرد تاریخ معاصر وطن و نثار تاج گل بعد از اندکی توقف نداشتند و رفتن و بازگشت در کمال آرامش و بدون ورود به حاشیه ها پایان می افت
که گویا خبر سازی و بازتاب های وسیع داخلی و خارجی همچون مقاومت در برابر هر پیشنهاد دلسوزانه ای برای نجات این آب و خاک، رفاه و سلامت پندار و کردار مردمان بایستی با مقاومت و ممانعت مواجه گردد و بر آشامیدن جام زهرها پافشاری دارند…
مذاکره نافرجام برای موافقت به دیدار مکان معهود محبوب، با حضور یک روحانی نسبتا جوان که نیروها از او تبعیت مینمودند و نشان میداد نگران از این ادای احترام به تاریخ ساز بدون آلودگی ایرانیان بعد از ۴۰ سال تبلیغات منفی با همه کوششها در منابر و اجتماعات میباشند …
دوستان همراه از هر گونه عکس العمل خودداری و از کیلومترها فاصله ادای دین نموده و بدون برخورد فیزیکی که البته بر خورد فکری فراوان بود … برگشتیم و بر کارنامه غیر منطقی متولیان یکسو نگر و وامانده در تامین حداقل های مورد نیاز مردمان ساکن این دیار افزود.
جوانان علاقمند و صبور همراه، این پرشش برایشان پیش آمد که سیستم چرا چنین می نماید و عامل اصلی چیست ؟؟ پاسخ نگارنده چنین است:
& _ عملکرد مصدق با آن امکانات و شرایط که الگوی رهبران منطقه و فراتر شد – آمیخته با پندار نیک و نیت پاک بود و خالی از هر گونه خللی که سادگی مطلق محل آرامگاه موقت او بهترین دلیل در مقایسه با اصراف و تبذیری که در موارد دیگر اعمال میگردد
& _ صداقت و وطن دوستی مصدق بود که او را شهره آفاق نمود و الگوی رهبران کشورهای غیر متعهد گردید
& _ مقاومت دلیرانه او بود که در بر مواجهه با همه کارشکنی های استعمار پیر انگلستان و حتی ممانعت از صدور نفت، کشورمان را با عرضه قرضه ملی به مدت بیش از ۲ سال با پاکی و صداقت کامل اداره نمود و همراهی پیوسته ایرانیان را در آن تنگنای تاریخی همراه داشت.
& _ او بود که بدون کوچکترین سوء استفاده از قدرت با اعتماد به ملت و احیاء سلامت نفس مردم و توصیه به کردار و رفتار نیکو، آزادی و آزادگی از دست رفته را به مام میهن بر گرداند.
& _ این پاک باخته وطن وفادار به ارزشهای انسانی و اجتماعی بود که از هر گونه وابستگی کشور با اعتقاد به استقلال کشورمان در مسیر احیای عرق ملی همت گماشت و از هر گونه پلیدی، فساد و ایجاد رابطه ممانعت نمود.
& _ این بزرگمرد مانده در تاریخ معاصر وطنمان بود که با ایمان واقعی از ابزاری شدن دین جلوگیری نمود و کار را به کاران سپرد و در انتصابات بدون توجه به ضابطه و صلاحیت علمی پرهیز جدی داشت.
& _ این ماندگار وطن، پیشوا و رهبر واقعی بدون پیرایه بود که با اعتقاد راستین به حقوق مردم انتخابات درست بدون دخالت و تقلب، آزادی احزاب، اجتماعات و مطبوعات بعنوان چشم و گوش جامعه، سلامت عمل همراه با الویت همگانی شدن آموزش و اشتغال همراه با سلامت جسمانی را بنیان نهاد و …
همه اینها که بطور نمونه آمد گوشه ای از برنامه های ملی این شجاع مرد مانده در تاریخ معاصر وطنمان بود… و ملت بعداز بیش از ۶۵ سال کماکان در حسرت دست یابی و تحقق آن
تمهیدات رژیم سر تا پا آلوده به فساد و تباهی، در مانده در شعر و شعار، در حاشیه مانده به دلیل جهل مرکب از صحنه جهانی، در گیر و گرفتار ایدئولوژی مغایر نیاز روز، حکومت رابطه و رانت به جای علم، تخصص و مبتنی بر آگاهی، دخالت نهادهای خود ساخته فاقد صلاحیت رانتی در همه امور، سلطه خودی های بی وطن بر مناصب امور، اقتدار بدون احساس مسئولیت و پاسخگوئی و……اگر چنین ممانعت هائی نداشته باشد چه کند که ندارد بینوا بجز این
آری چنین است که احیاء تفکر و اندیشه این فرزند ارزشمند آگاه و مبارز وطنمان با چنین مقاومتهای بیهوده ای مواجه میگردد که اگر اینگونه برنامه ریزی ها برای به فراموشی پیوستن موثر بود که چنین نمیشد و بالاخره باید گفت:
عرض خود بردن و زحمت ما را داشتن در این وادی رو به اتمام است که استمرار دنایت، بی وطنی، تهدید و تحدید ارزشها
منصفانه نیست اگر اشاره نشود که نیروی بسیج شده متنوع از همه ارگانها، با برخورد محترمانه که مبین اجبار آنان در وقت موظف اداری به ممانعت از حضوری بدینگونه بود، با ادب، لبخند و خوشروئی از گرفتن حتی شاخ گلی که بعنوان سپاس از نگاه و برخورد آرامشان به آنان «این حافظین امنیت با همین طول و عرض که بسیاری منکر آنند» ارائه میشد، خودداری مینمودند و زیر لب متاسف از ماموریت، که این تغییر نیست مگر آثار اعتراضات همگانی و باش تا صبح دولتش بدمد….
پایان گزارش سفر ۱۴ اسفندمان اینکه: ره گذران، باغبانان و مامورین نظافت کنجکاو «پارک آبیک» در هنگام توقف برای استماع نظریات همراهان و ابراز وفا داری به راه، روش و منش پیشوا … پس از اطلاع از چگونگی با حیرت میگفتند مگر نام « مصدق » با آنهمه شهرت، عملکرد و محبوبیت با این گونه تصمیمات و ممانعتها از بین رفتنی است … که بر دامن کبریاش ننشیند گرد
و همه انبوه گلهای آورده شده نثار اینان گردید که نمونه ایست از اندیشه ایرانیان آنهم در گوشه ای از وطن گرفتار روز مره گی و قشری نیازمند ارتزاق و تامین نیازهای اولیه زندگی … اما: متوجه و متعهد به امانت داری پیکر پاک «دکتر محمد مصدق» بطول بیش از ۵۰ سال در آن منطقه و آگاه به حقایق و همراهی با وطن دوستان صادق و مبارز راه آزادی و مانع خودکامگی ها که رفاه و پیشرفت در بند آن مانده است …
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید