اجرای توافق هسته‌ای، در جلسه ۲۱ مهر ۱۳۹۴ مجلس تصویب شد. در این روز، برخی نمایندگان فاش کردند که شب قبل، اصغر حجازی از بیت رهبری، با رئیس مجلس و دبیر شورای امنیت ملی جلسه گذاشته و مقرر کرده که اجرای برجام به سرعت به تصویب برسد
آیت الله خامنه ای در دیدار امروز اول خرداد خود با تعدادی از دانشجویان، انتساب “تصویب برجام به رهبری” را رد کرد.
رهبر جمهوری اسلامی گفت: “نامه‌ای که درباره‌ی برجام نوشته شد و شرایطی که ذکر شده که در این صورت تصویب می‌شود را ببینید. منتها اگر این شرایط اجرا نشده، وظیفه رهبری این نیست که وارد بشود.” او تاکید کرد: “آن‌طور که برجام عمل شد، من خیلی اعتقادی نداشتم و بارها هم به رئیس‌جمهور و وزیر خارجه گفتیم و تذکر دادیم.”
منظور آقای خامنه ای از “شرایط” تصویب برجام، به‌وضوح نامه ۲۹ مهر ۱۳۹۴ است: زمانی که رهبر جمهوری اسلامی، دو ماه و نیم بعد از تصویب برجام در شورای عالی امنیت ملی، فرصت داشت که نظر نهایی خود را در مورد توافق هسته‌ای اعلام کند.
وی در آن روز، اجرای برجام را با انتشار مجموعه “شرایطی” تایید کرد؛ مهمتر از همه این شرط که اتحادیه اروپا و رئیس‌جمهور آمریکا کتبا اعلام کنند که “تمام” تحریم‌های اقتصادی و مالی “لغو” شده اند.
دستور رئیس جمهور آمریکا در این مورد، از قضا سه روز پیش از اعلام نظر رهبر صادر شده بود که به وضوح نشان می داد شرط آیت الله خامنه‌ای تامین “نشده است”. در دستور باراک اوباما، به نهادهای آمریکایی ابلاغ شده بود که اجرای تحریم های هسته ای ایران را “متوقف” -و نه “لغو”- کنند. متن برجام هم، از سه ماه پیش در دسترس عمومی بود و به صراحت حکایت داشت که تحریم های آمریکا صرفا به دستور رئیس جمهور آمریکا “تعلیق” خواهند شد -چون لغو نهایی آنها نیاز به مصوبه کنگره داشت.
آقای خامنه ای اما، با وجود مشخص بودن “عدم لغو” بخش عمده‌ای از تحریم های آمریکا، دستور اجرای برجام را داد. در حالی که گذشته از تمام سخنرانی ها و پیام های سیاسی قبلی، ۲۹ مهر ۱۳۹۴ فرصتی “عملی” برای جلوگیری رهبر از اجرای توافقی بود که به صراحت با شرایط اعلام شده از سوی او تناقض داشت.
رهبر جمهوری اسلامی، از قضا حدود یک هفته قبل از تایید اجرای برجام هم، برای تصویب آن در مجلس دخالت خبرسازی کرده بود.
اجرای توافق هسته‌ای، موکول به تصویب آن در جلسه ۲۱ مهر ۱۳۹۴ مجلس بود. اما در این روز، برخی نمایندگان فاش کردند که شب قبل، اصغر حجازی از بیت رهبری، با رئیس مجلس و دبیر شورای امنیت ملی جلسه گذاشته و مقرر کرده که اجرای برجام به سرعت به تصویب برسد.
نتیجه آنکه در ۲۱ مهر، اجرای توافق هسته ای در عرض ۲۰ دقیقه به تصویب مجلس نهم رسید. درواقع، در مجلس اصولگرایی که مخالفان توافق هسته ای در آن اکثریت قاطع را داشتند، تنها ۵۹ نماینده به اجرای این توافق رای منفی دادند.
مهمترین بحث نمایندگانی که -نه از تریبون مجلس، که بر روی صندلی های خود- با تصویب برجام مخالفت کردند هم، انتقاد از علی لاریجانی برای تعیین تکلیف۲۰ دقیقه ای ماجرا بود. یکی-دو نفر هم این ادعای عجیب را مطرح کردند که اقدام اصغر حجازی در ابلاغ نظر رهبر خودسرانه بوده؛ ادعایی که درواکنش به آن، دفتر آیت الله خامنه ای با صدور بیانیه “مطالب غلط و خلاف واقع” در مورد “نقش مستقل برخی مسئولین” دفتر در تصویب اجرای برجام را تکذیب کرد.
درنهایت، همه اینها در حالی بود که آیت الله خامنه ای کمتر از سه ماه قبل، در ۲ تیر ۱۳۹۴ به منتقدان مذاکرات توصیه کرده بود توجه داشته باشند “تیم هسته ای برخی از مسائلی را که مورد انتقاد است می‌داند اما بعضی ضرورت ها او را به برخی اقدامات می‌کشاند”.
این “ضرورت‌ها”، قاعدتا همان‌ها بودند که باعث موافقت رهبر با مذاکره محرمانه ایران و آمریکا در سال ۱۳۹۱، حتی قبل از روی کار آمدن دولت یازدهم شده بودند. یعنی: رسیدن تحریم‌های هسته‌ای -در همان سال- به مراحل “ویرانگری” که مقام‌های ارشد نظام، هرگز پیش‌بینی نکرده بودند.
از: بی بی سی
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید