* انتخاب آقای قالیباف با همه عملکرد دوران شهرداری طولا نیش واز آن خاطره آمیزتر مناظره های جالب تلویزیونی دور دویم روحانی که بسیاری نگفته ها « بوسیله همه آمدگان به صحنه انتخابات» از معاون اول، رئیسی و میرسلیم، از همه ماندگارترخود ایشان و روحانی مطرح شد، افزایش نقش تند روهای ذوبی آتش به اختیار را نشان میدهد.
* با تعریف و باوری اصولی ریاست مجلس در حکم سخنگوی جمع ایفای نقش مینماید اما لاریجانی «عضوجدیدحقیقی شورای تشخیص مصلحت» بر اساس مقتضیات و ضعف فکری و تجربی اغلب به اصطلاح نمایندگان منتصب، توانست خط مشی های رژیم را تدریجا بصورت قانون در آورد و این نگاه و توانمندی در قالیباف «با ادعای تکنوکراتی وی» پیش بینی میشود کاهش نخواهد یافت.
* در مورد سیستم مستولی بر میهنمان، این باور که «هسته سخت قدرت» با اختیار گرفتن نهاد‌های بیشترنمیخواهد نگاه مثبتی به حکومت از نظرتامین خواست اکثریت مردم و همکاری در مورد سیاست‌های حتی منطقه ای بوجود آورد تقویت و این گونه تصمیمات طبعا با منافع استراتژیک همراه نخواهد بود.
* افکار عمومی در واقع جامعه ای با تعداد بیش از ۴۰ میلیون نفر مرکب از افراد فهیم و تحصیل کرده زیر ۵۰ سال اما خاموش و ناظر در پی انتخاب وی از طریق وسایل ارتباط جمعی بسیارگسترده دردست همگان میگوید:
– خائن به اموال ملت و مملکت، سرکوبگر آزادیخواهی و ابداع کننده سیاست دستگیری های گاز انبری با رای ده درصدی اعوان و انصار…. رئیس مرکز قانون گذاری کشور شد و این گزینش نمی تواند امری طبیعی و بدون ایراد در نظام جاری جهانی باشد،
که البته در نظام حکومتی مستولی بر کشورمان جای تعجب ندارد، قبلا هم افرادی این چنین در این جایگاه ها جای گرفتند، اما نه به این اندازه شفاف و واضح که انگشت حیرت را به گزیدن وادار مینماید.
– در این نظام هر آنکس که ملت او را درزیباترین، آرامترین و کم هزینه ترین حالت ممکن طرد نماید مرکز تصمیم گیری او را محبوب دانسته، به رای، نظر و خواست ملت عمدا بی توجهی مینمایند.
* مجموعه چنین می پندارد: جریانی که در ظاهر از اقتدار و تسلط (فارغ از میزان مشروعیت ) با هر تمهیداتی برخورداراست میتواند بر حضور خود با هر کم و کیفی ادامه دهد.
* این جماعت باور دارند در مقاطع مختلف با شعارها ی عوام فریبانه تجدید قوا مینماید وسلطه نا بخردانه و خلاف اصول خود را تبلیغ و از انسجام و تفا هم پشت پرده با لابی گری وتبانی ها با رندی و زیرکی بهره میبرند… هر چند به راه آوردن یا انصراف این جریانات از خیانت بیشتر- مشکلتر و شاید غیر ممکن بنظر برسد.
* اینکه رژیم های خود کامه متکی به شعار و دشمن پنداری باسکوت و بی تفاوتی مطلق مردمان عافیت طلب، مصرف کننده یا اغلب گرفتار روز مره گی ودر پی تامین حداقل معاش با همین اوضاع و احوال، چند صباحی دیگر برمسند بما نند… نباید از ابعاد خیانت به ارزش ها، افت معیارها و اخلاق بوسیله بخردان جامعه نادیده گرفته شود.
* بازده چگونگی تصمیمات و برنامه ریزی ها در اطاق فکر حکومتی که به دفعات آن را فاقد برنامه و نظم عنوان نموده ایم، رساندن قالیباف با آنهمه فراز و نشیب و خدمت و خیانت به ریاست مجلسی است که عملکرد مجموعه تحت ریاست و کیاست وی و همراهانش را تا انتخابات ۱۴۰۰ میتوان بخوبی ارزیابی نمود.
* قالیباف در این موقعیت کار بسیار سختی پیش رو دارد، تاکنون بیشتر دستور و حکم صادر کرده، از این پس کارش با دستور پیش نمی‌رود و بایستی خواسته های حدود ۳۰۰ نفر را که نظم پذیر نیستندرا در نظر بگیرد واز درِ مدارا درآید.
* احتمالا ریاست مجلس را سکویی برای پرش به کرسی ریاست جمهوری در سال آینده دانستن کار را برای وی دو چندان سخت‌تر خواهد کرد و با همه توان رفتاری، میداند در همین شرایط و قحط الرجالی، رقبای قدرتمندی پیش رو دارد که در دو دوره قبلی بخوبی ان صحنه راهر چند گذرا و سوپاپ وار آزموده است.
* رقبای قالیباف در بین اصولگرایان و بخشی از اصلاح‌طلبان، طبعاً کارنامۀ اورا در ریاست مجلس زیر ذره بین و هر حرکت واشاره او را بنوعی آمدن “دولت رضاخانی” تبلیغ خواهند کرد، تعبیری که در همین حال و احوال به مذاق بخشی از به تنگ آمده گان ازانواع نابسامانی اجتماعی وفشارهای اقتصادی عریان در تمامی جهات، خوش مینماید.
* نیل به ایرانی آزاد و آباد، پای بند به مردم سالاری، حقوق بشر و حکومت قانون که بعنوان سوگند همه ورود یافتگان با حد اقل آراء ودر واقع به انتصخاب سالمندان فرتوت شورای نگهبان… ادا شد، اصلی ترین در ضمن فراموش شده ترین ها خواهد بود و نباید بیش از این با بی تفاوتی مردمان این مرز پر گهر آنهم با وسایل ارتباطی انبوه دردسترس همگان و تقریبا غیر قابل کنترل، مواجه گردد !!
* آزادی مطبوعات، توجه به ضرورت و جدی گرفتن جوامع مدنی وانتخابات واقعی که بنیان پیشرفت و توسعه جوامع بر آن استوارمیباشد با این جماعت تحت ریاست و کیاست قالیباف و سایر متولیان ناشایست با همین طول و عرض دست یافتنی نمینماید، مگر آنکه سیاست منطقه ای قدرتهای متفکر و حساب گر جهانی، تصمیمی دیگر اتخاذ نمایند که دور از ذهن نیست.
* نا گفته نماند: بخاطرداریم که کاهش ارزش ریال تا حدود ۳ هزار برابر و افت اعتبار پاسپورتمان از ده مرتبه اول جهانی به حدود ۱۰ پا س آخرین کشورهای گیتی، هم چنین ارتباط و شناخت مثبت از ایران و ایرانی در آن روزگاران که بقول « ژیسکاردستن » ایرانیان به خود کشی نهنگ ها اقدامی عجیب و احساسی مبادرت و از اوج اقتدار با بی درایتی مطلق به حضیض ذلت… که بیقین شایسته متولیان نا شایست است وادامه بودنشان با نهایت گستاخی و دنائت بیش از این «عرض خود بردن ».
* جماعت متولی با همین ویژگیها در سیاست‌های داخلی از حکومت ماندگار پوتین الگو می‌گیرند یعنی دیپلمات‌هایش راروسیه تعلیم میدهد، رسانه‌ها را کنترل ودادگاههای نمایشی ترتیب و بر گزار مینماید، دستگیرشدگان را واداربه اعتراف نموده با ترویج علوم انسانی غربی با همه مقاومتها، مبارزه میکند.
* چندان جای تعجب ندارد که درنظام متظاهر به اسلام گرائی: اغلب کشورهای مسیحی، مسلمان و یهودی مخصوصا در منطقه با حکومت فعلی میانه خوبی نداشته اما روس، چین و ونزوئلائی ها برادران صیغه‌ای بشمار روند تا آنجا که برایشان از این سوی کره زمین با مخاطرات و هزینه های بسیار نفتکش حاوی بنزین میفرستند وبا حماقت تمام به عنوان یک پیروزی یاد میکنند….
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید