*این که آمریکایی ها امروز می گویند ما دنبال تغییر رژیم در ایران نیستیم یک دروغ محض است. چون نمی توانند این
کار را انجام دهند چنین موضعی می گیرند.

*من هیچ وقت انسان رادیکالی در زندگی نبوده ام و همیشه واقع بینانه به وقایع نگریسته ام. سیستم سیاسی آمریکا را به خوبی می شناسم .

*با آقای بایدن زمانی که در کنگره، سناتور بود بارها مالقات کرده ام و به خوبی از روحیات همدیگر مطلع هستیم

*موضوع آزادی جیســون رضائیان و آزاد شدن پولهای ما دو پرونده جداگانه بود که در کنار مذاکرات ماههای آخر برای اجرای برجام ولی به عنوان سه پرونده مستقل پیگیری شد و همزمان به نتیجه رسید.

*در مورد پرونده مربوط به آقای جیسون رضائیان، ایران هم چندین زندانی خود در آمریکا را آزاد کرد و اینجا بود که وزارت امور خارجه شــانیت الزم را برای پیشبرد کار تا به سرانجام رسیدن پیدا کرد. لذا من به قوه قضائیه اعلام کردم که در برابر آزادی آقای رضائیان و چند نفر دیگر این تعداد زندانی خودمان را از آمریکا آزاد می کنم و مساله در شورای عالی امنیت ملی به جریان افتاد. آنچه که شما در سریال گاندو دیدید یک دروغ تمام عیار بود.

این روزنامه همچنین در ورودی گفت وگوی خود با وزیر امور خارجه نوشت: از پله های دفتر وزیر در وزارت خارجه وقتی بالا می رفتم به این موضوع می اندیشیدم که در برابر محمد جواد ظریف قبراق و همیشه حاضر جواب که مانند خودم از تن صدای نسبتا بالایی هم برخوردار است چقدر دوام می آورم؟ وقتی مراسم تشریفات تمام شد و وارد سالن منتهی به دفتر وزیر خارجه شدیم، دیدم که مانند استقبال های همیشگی از دیپلمات های جهان، دم درب ورودی ایستاده و انتظارمان را می کشد. رسمی و موقر مانند همیشه ولی با ماسک. در حین مصاحبه ولی از آن شور و هیجان همیشگی وزیر خارجه چندان خبری نبود و خستگی در چشم هایش موج می زد. آهنگ کلامش هم جز یک مورد که درباره انگلستان سخن می گفت به سختی بالا می آمد. کاملا مشخص بود تحت فشار است. مخصوصا آنجا که گفت خیالشان راحت باشد کاندیدای انتخابات ۱۴۰۰ نمی شوم، بگذارید کارم را انجام دهم! نمی دانم چه شد که ناخودآگاه به یاد مرحوم عباس امیرانتظام افتادم که پس از بیست سال زندان به قول خودش از اوین اخراجش کردند؛ به جرم بی گناهی. این تشبیه وقتی به اوج رسید که محمدجواد ظریف گفت: قبل از کاندیداتوری رئیس جمهور روحانی در سال ۱۳۹۲ گفته بودم هرکس به سمت حل و فصل پرونده هسته ای حرکت کند قربانی خواهد شد و نه قهرمان. البته اگر نتوانستند با ظریف هم آن کنند که با انتظام انجام شد بی تردید دلیلی نداشت جز آنکه در بین بخش بزرگی از ملت ایران قهرمان شد. هرچند که می توان از سکوت هایی که نباید می کرد و یا اعلام مواضعی که نباید می گرفت، انتقاد داشته باشیم ولی بی تردید حکایت ظریف با تمام وزرای خارجه قبل از خودش کاملا متفاوت است.و ادامه ماجرا در گفت‌وگوی ۴۵ دقیقه ای روزنامه کاروکارگر با محمد جواد ظریف به شرح ذیل تقدیم خوانندگان ارجمند خواهد شد.

گفتنی است که اصل این گفت وگو هنوز برای رسانه‌ها قابل دسترسی نیست.

از: گویا