نیروهای ملی و دمکراتیک ایران از لحاظ پرنسیپ ها، طرح ها، برنامه ها، دیدگاه ها بیش از هر نیروی سیاسی ایرانی به یکدیگر نزدیک هستند. تنها مشکل این است که این نیروها با این همه نزدیکی ها به یک جبهه یا ائتلاف سراسری فرا نروئیده اند. در زیر به اختصار به این پنج ویژه گی خواهم پرداخت.
- بدون توجه به رژیم های حاکم چه در زمان شاه و چه در زمان جمهوری اسلامی نیروهای دمکراتیک و ملی مبارزه مسالمت آمیز را اساس دانسته و تلاش های خود را بر این اساس سازمان داده اند. این پرنسیپ از آغاز تا امروز وجود داشته است و هیچ گاه از آن عدول نشده است.
- از ابتدای ایجاد تشکل های ملی، دمکراتیک و سوسیال دمکراتیک در دهه ۲۰ همواره به دمکراسی، آزادی و پارلمانتاریسم و حکومت چند حزبی پایبند بوده اند و تا امروز هم هستند. این نکته از آن جا اهمیت پیدا می کند که امروز پس از ۸۰ سال هنوز هم برخی گروه ها به این اصول بدیهی دمکراسی های جهان پایبند نیستند و خیلی کلی از دمکراسی حرف می زنند و گویا خود آن را کشف کرده اند. برخی هم به انواع حکومت های تک حزبی باور دارند. جنبش برای دمکراسی از انقلاب مشروطیت شروع شده و برای خود صاحب دارد و سلطنت، روحانیت و کمونیست ها در مقابل آن عمل کرده اند.
- نیروهای ملی از آغاز فعالیت سازمان یافته خود طرفدار حاکمیت ملی بوده و مردم ایران را توانمند برای اداره کشور خود دانسته و مخالف مداخلات انگلیس، روسیه شوروی و آمریکا در امور ایران بوده اند و تا امروز هم به آن پرنسیپ ها پایبند مانده اند و به به نیروهای حاکم که تحت نفوذ روسیه و چین هستند و به نیروهای سلطنت طلب و مجاهدین که خواهان مداخله آمریکا و دیگر قدرت ها هستند اعتراض دارند.
- ویژه گی چهارم نیروهای ملی و دمکراتیک پایبندی به راه کارهای دمکراتیک برای تغییرات بوده است. در زمان شاه همواره رژیم شاه مورد خطاب قرار می دادند و می خواستند که قوانین مشروطه را نقض نکند و سیاست را به احزاب سیاسی واگذارد و خود پادشاه مشروطه باشد. پس از انقلاب بهمن نیروهای ملی از همان ابتدا در نوشتن یک قانون اساسی مبتنی بر یک جمهوری مبتنی بر پارلمانتاریسم نقش ایفا کردند و مخالف حاکمیت دستگاه دین بوده اند. اما اسلامیست ها طرح قانون اساسی ملیون را را به کناری نهادند و قانون اساسی مبتنی بر ولایت فقیه را بر مردم ایران تحمیل کردند. نیروهای ملی هیچ گاه حاکمیت ولایت فقیه که همان حاکمیت دستگاه دین است را قبول نکردند اما به راه های دمکراتیک تغییر آن تلاش خود را سازمان دادند.
- ویژه گی پنجم دادن نقش مرکزی به مردم در سیاست های ریز و کلان کشور است و این حرکت از انقلاب مشروطیت آغاز و در دوره دو ساله نخست وزیر دکتر مصدق به واقعیت پیوست. در تفکر ملی و دمکراتیک نقش مرکزی به شاه یا ولی فقیه داده نشده و اکنون هم داده نمی شود. به همین خاطر راه حل ها، نه بر محور افراد بلکه بر محور همکاری های احزاب سیاسی می باشد. هم اکنون جبهه ملی ایران و دیگر نیروهای ملی و دمکراتیک راه برون رفت از اوضاع کنونی کشور بر سه موضوع آزادی احزاب و رسانه ها، آزادی زندانیان سیاسی، بر گزاری انتخابات آزاد برای تشکیل مجلس ملی یا مجلس موئسسان برای تدوین قانون اساسی جدید و تعین و تکلیف اوضاع کشور است. نیروهایی که می خواهند مانع نقش مرکزی مردم و احزاب سیاسی شان شوند طرفدار نوعی از دیکتاتوری هستند.
در پایان از همه هموطنان خواهشمندم که در تکمیل این ویژه گی ها نظرات خود را بنویسند و با هموطنان دیگر در میان بگذارند. شما همچنین می توانید به آدرس میل من نظرات خود را ارسال بدارید.
mazdaklimakeshi@yahoo.se
از: فیس بوک نویسنده
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید