هویت هر کشوری در درجه ی اول به فرهنگ و مذهبش مشخص می شود. مذهب بخش مهم آنست ولی عوامل دیگر هم می تواند به همان اندازه مهم باشد . هویت جمعی یک جوری شباهت به هویت فردی دارد و این وجه تشابه را در برخی رفتارهای مشترک می توان دید. حال اگرحکومت بیاید به جای تقویت مبانی تاریخی و فرهنگی و هویتی کشور در میان آنها تبعیض قائل شود، در حقیقت خود زنجیره ی پیوند مردم با یکدیگر را شکسته است. نمونه ها بسیار است و حالا این روزها شاهد انکار جشن نوروز هستیم که تصور می کنند این مراسم زرتشتی یا بقول خودشان مجوسی است غافل از آنکه نوروز تنها جشن غیر مذهبی در جهان است و ربطی به زرتشت هم ندارد.
این توهم که با دستکاری در مراسم نوروز توسط دستگاه تبلیغاتی فکسنی جمهوری اسلامی که هرچه می گوید مردم برعکسش را قبول دارند می توان این مراسم را ور انداخت رفتن به جنگ با باد است. نزدیک به پنجاه سال شاهد این کوشش حکومت ج ا هستیم و شکستش را نیز می بینیم و عجیب است که به این کار عبث ادامه می دهند این یعنی دشمنی با مردم و معنای دیگری ندارد.
نتیجه ی چنین کارهایی عمیق تر کردن شکاف بین دولت و ملت شکستن پیوند مردم با هم است . این پیوند را اول با نوع حکومت دینی شکسته اند و با لجبازی با تاریخ باستانی و غیره کماکان در راهی قدم گذاشته اند که آمریکا و اسراییل بی تابانه از آن استقبال می کنند. چراکه هرچه تضاد بین مردم زیاد بشود و پیوندهای آنان با همدیگر سست گردد بهتر می توانند ایران را از هم بگسلانند.. جامعه شناسان چنین وضعیتی را برای کشورهای چند قومیتی خطرناک می دانند و احتمال خطر جنگ داخلی می دهند.
نمونه ی روشنی از این لجبازی های را هرساله در جشن نوروز می بینیم . اجداد ما با چه ترفند و هوشمندی توانسته بودند با آشتی دادن مذهب و سنت یک محیط سالم و با نشاطی را تدارک ببینند. گویی این رژیم عهده کرده همه این دستاوردها را بباد فنا بدهد. به عنوان نمونه امسال رئیسی ریاست جمهوری خیلی که ولخرجی کرده بود یک سبزه در کنار خود در هنگام پیام سال نو گذاشته بود. در مقابل بایدن هم سفره هفت سین چیده و نوروز را تبریک گفته است. انسان باید کور باشد که این را ببیند و درمقام مسئول یک کشور نداند که چگونه تیشه به ریشه کشور می زند.
این دشمنی با هویت مردم تا آنجا پیش رفته است که مردم این حکومت را در مقام اشغالگر میهن خود می بینند و صحبت از پس گرفتن کشور است وقتی که یک حکومت تا این مرحله سقوط کرده باشد مردم کشور بیگانه را دوست و حکومت خود دشمن خواهند دانست، مثل همین حالا. ببینید مردم به دولت آمریکا بیشتر امید و اطمینان دارند یا به حکومت خودشان . وقتی خود حکومت کمر به قتل فرهنگ ملی بسته باشد، شکاف بین مردم و حکومت را بیشتر می کند، با تضادهای فرهنگی به قطبی شدن مردم دامن می زند و کار کشورهای مهاجم را در عمل راحت تر می نماید .
این روزها حکومت برخی موفقیت های سیاست خارجی را با فتوحات تاریخی ایران مقایسه میکند تا کوشش در تحریک احساسات ناسیونالیستی بنماید. تبلیغاتش هم متمرکز بر استقلال خواهی است که البته با حذف شعار نه شرقی نه غربی و قراردادهای پنهان و غیر شفاف مردم را نسبت به آن شکاک کرده و اختلاط ناسیونالیسم قلابی اش با مذهب را هم باور نمی کنند زیرا نمی دانند این سخنان را باور کنند یا دم خروس را که حتا دیدن آرامگاه کوروش جرم محسوب می شود و از آن ممانعت می شود. رفتن به مزار محمد مصدق که جای خود دارد …
جمهوری اسلامی با تقویت گروه های قومی مختلف با هدف زنده نگاهداشتن سنت هایشان در حقیقت خاطره ی یک سرزمین مشترک ، تاریخ مشترک و سنت های مشترک و احساس تعلق جمعی را که در کل یک هویت ملی را می سازد به زیر سؤال برده است . در مقابل اکنون هویت جمهوری اسلامی، از شیعه بودنش که بگذریم، هویتش از بسیاری جهات به گروه های مذهبی دیگر مثل طالبان و داعش و حقانی نزدیکتر است تا به هویت ایرانی.
همه میگویند حکومت تیشه به ریشه ی خود میزند که درست است و مطلوب، ولی به ریشه ایران هم تیشه میزند که نه این است و نه آن. فقط باید امیدوار بود خودش زودتر ور بیافتد تا ایران که بعد ما بنشینیم به ترمیم.
سه شنبه – ۲ فروردین ۱۴۰۱
۲۰۲۲-۰۳-۲۲
از: ایران لیبرال
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید