با گذشت بیش از چهار ماه از اعتراضاتی که با کشته شدن مهسا (ژینا) امینی و شعار «زن، زندگی، آزادی» آغاز شد، اعلام همبستگی، فراخوان‌های مختلف و تلاش برای ادامه اعتراضات ادامه دارد. در هفته‌های اخیر شدت و تعداد اعتراضات خیابانی نسبت به هفته‌های آغازین پایین آمده، اما همچنان تجمع‌ها و شعارهای شبانه ادامه دارد.

فهرست تروریستی، صندوق اعتصاب و فیلترشکن

امضاکنندگان بیانیه «همبستگی جهانی با مبارزه ایرانیان برای آزادی» با یادآوری اعتراضات خیابانی ایران به پیشتازی زنان جوان و همراهی مردان و افرادی در سنین مختلف گفته‌اند که معترضان «با شجاعتی نفس‌گیر و بدون سلاح به مبارزه ادامه داده‌اند در حالیکه رژیم هزاران نفر را به گلوله بسته، به دار آویخته، شکنجه و کور و به آنان تجاوز کرده و به ضرب و شتم و دستگیری آنان مبادرت ورزیده است».

این بیانیه گفته است که جرقه اولیه این اعتراضات را مخالفت با حجاب اجباری زد «اما هدف معترضان قیام علیه کل نظام دین‌سالاری» با شعار «زن، زندگی، آزادی» است و هدفی که فریاد می‌زنند «آزادی، آزادی، آزادی است».

در این بیانیه آمده است: «پیروزی معترضان به معنای رهایی از رژیمی است که آنان را از انتخابات آزاد، آزادی بیان، رویه قضایی و استقلال شخصی در جنبه‌هایی حتی ساده مانند انتخاب نوع لباس محروم کرده است.»

این بیانیه گفته که پیروزی معترضان معنایی حتی فراتر از اینها دارد و به معنی «پایان نظام زن‌ستیز جمهوری اسلامی و یک نقطه عطف در حرکت طولانی به سوی جهانی است که در آن با زنان به طور برابر رفتار شود».

آنان با نامیدن این اعتراضات به عنوان جنبش آزادی، گفته‌اند که این جنبش «هیچ خواسته ای از رژیمی که اساسا نامشروع و فراتر از اصلاحات می‌داند مطرح نمی‌کند» و افزوده‌اند که «معترضان شعار مرگ بر این رژیم سر می‌دهند و خواهان جایگزینی حکومت دین‌سالاران و نظام دیکتاتوری با آزادی و دموکراسی هستند و حرکت خود را انقلاب اعلام می‌کنند».

این بیانیه با اعلام اینکه معترضان ایرانی «مستحق حمایت بی‌دریغ مردم آزادیخواه در سراسر جهان هستند» خواسته‌هایی را از دولت‌ها، نهادهای جامعه مدنی و مردم جهان مطرح می‌کند.

از جمله این خواسته‌ها، اعلام همبستگی با معترضان و محکومیت حکومت ایران، حمایت از معترضان زندانی و رسیدگی به شرایط اسفناک آنهاست.

آنها همچنین از دولت‌ها می‌خواهند به «اقدامات دیپلماتیک، اقتصادی و نمادین برای مجازات رژیم و حمایت از معترضان» دست بزنند و «همه مقامات دخیل در سرکوب‌ها، از خامنه‌ای، رهبر نظام گرفته تا فرماندهان بسیج محلی را تحریم و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به فهرست سازمان‌های تروریستی ملحق کنند».

امضاکنندگان خواسته‌اند «مقامات بلندپایه دولت‌های دموکراتیک رهبران اپوزیسیون را در جلساتی که علنا​​ اعلام می‌شود بپذیرند».

خواسته دیگر امضاکنندگان کمک به اطلاع‌رسانی شفاف و دقیق و قابل اعتماد به ایرانیان از طریق رادیو، تلویزیون و رسانه‌های اجتماعی بین‌المللی و رسانه‌های خصوصی ایرانیان در تبعید است.

برای کمک به تظاهرکنندگان، خواسته شده است تا کمک‌های فنی، شامل تجهیزات مقابله با سانسور و تجسس، همچنین کمک‌هایی برای دور زدن فیلترینگ حکومتی در اختیار آنان قرار گیرد.

در ادامه آمده است: «اتحادیه‌های کارگری، دولت‌ها و سایر نهادها در جامعه بین‌المللی باید با کارگران ایرانی ابراز همبستگی کنند، باید تجربیات دیگر مبارزات کارگری برای احقاق حقوق کارگران و تعمیم دموکراسی را با آنان به اشتراک بگذارند، و همچنین باید به دنبال راه‌هایی برای ارائه کمک‌های عملی مانند VPN و ابزار دیگر و یافتن مجاری ایمن و مؤثر ارتباطات و کمک به صندوق‌های اعتصاب باشند.»

آنان گفته‌اند: «ما متعهد می‌شویم که تمام توان خود را برای حمایت از مبارزات ایرانیان برای کسب آزادی به کار گیریم و از همه افراد خیرخواه در جا به جای جهان می خواهیم به ما بپیوندند.»

چه کسانی بیانیه را امضا کرده‌اند؟

به جز چهره‌های شاخص بین‌المللی چندین نفر از چهره‌های مطرح ایرانی و ایرانی‌تبار نیز در میان امضاکنندگان این بیانیه هستند که از جمله می‌توان در میان آنها به رضا پهلوی، علی کریمی، گلشیفته فراهانی، مسیح علی‌نژاد، نازنین بنیادی، رضا اصلان، علیرضا آخوندی و سعید قاسمی‌نژاد اشاره کرد.

شاید آنچه بیشتر جلب توجه می‌کند اسامی برخی از چهره‌های تراز اول جهان در حوزه‌های مختلف است که همبستگی با خود با معترضان ایرانی را اعلام کرده‌اند.

برخی از این چهره‌ها: