رادیو فردا

آتنا دائمی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق، در واکنش به گمانه‌زنی‌ها در شبکه‌های اجتماعی درباره ظاهر برخی از زندانیان زن پس از آزادی، آراستگی زنان زندانی را شیوه‌ای برای «مقاومت و نمایش قدرت» در مقابل مأموران حکومت جمهوری اسلامی دانست.

خانم دائمی روز پنجشنبه ۲۰ بهمن در رشته‌‌توئیتی با اشاره به تجربه خود در سه زندان اوین، قرچک و لاکان نوشت: «آراستگی و شادی یکی از رموز زنان اوین برای مقاومت و نمایش قدرت و سرزندگی و شادابی خود به مزدوران ج.ا [جمهوری اسلامی] بود.»

این فعال مدنی و حقوق بشر تاکید کرد: «اولین درس زندان به زندانی این است که هر چند به سختی اما می‌توانی با حداقل امکاناتِ موجود زندگی خود را بگذرانی و از کشف راه‌های جدید و خلاقانه برای حل مشکلات خود، خوشحال باشی و در دل به ریش آن‌ها که محدودت کردند بخندی.»

او درباره امکانات محدود زندان برای زنان نوشته است که زندانیان زن «با ذهن خلاق خود راه‌هایی برای تولید لوازم آرایش یافته بودند».

خانم دائمی با ذکر نمونه‌ای افزوده زنان زندانی «با سوزاندن برخی چیزها و ترکیب آن با خمیر دندان برای خود سرمه و ریمل مژه درست می‌کردند، از کرم آفتابی که از فروشگاه خریداری می‌کردند به عنوان کرم پودر و از علف هرز هواخوری و خودکار و قرص‌های رنگی برای سایه، خط چشم و رژ لب استفاده می‌کردند».

در پی آزادی آرمیتا عباسی، معترض ۲۰ ساله، در روز چهارشنبه برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی که به نظر می‌رسد عمدتاً از نیروهای وابسته یا هوادار جمهوری اسلامی هستند، درباره ظاهر خانم عباسی اقدام به گمانه‌زنی کردند.

برخی از این کاربران موهای رنگ شده خانم عباسی را نشانه وضعیت خوب او در زندان دانسته‌اند. این در حالی است که پیشتر گزارش‌هایی درباره اعمال خشونت جنسی علیه این معترض در دوران بازداشت منتشر شده است.

آرمیتا عباسی در واکنش به این قبیل گمانه‌زنی‌ها در شبکه‌های اجتماعی، با انتشار یادداشتی کنایه‌آمیز در استوری اینستاگرام خود، از کاربران خواست که اظهارنظر درباره ظاهر او در لحظه آزادی از زندان را متوقف کنند.

خانم دائمی در بخش دیگری از روایت خود نوشته است: «در ذهن تعدادی نمی‌گنجد که زندانی در تمام مدتِ زندان در نبرد با قدرتی‌ست که می‌خواهد زندگی او را نابود کند و از همین رو از هر چیزی برای نشان دادن زنده بودن و مقاومت خود استفاده می‌کند.»

در سال‌های اخیر، شماری از زندانیان شناخته شده زن از جمله نرگس محمدی و سپیده قلیان از وضعیت بد زنان زندانی در زندان‌های جمهوری اسلامی نوشته‌اند. خانم محمدی در کتابی با عنوان «شکنجه سفید» شرح مفصلی از آزارهای جنسی و غیرجنسی علیه زنان زندانی از جمله خودش، آتنا دائمی، نازنین زاغری و … را ثبت کرده است.