خبرگزاری هرانا – یکی از مشکلات عمده زندانیان و متهمان ساکن در زندان تهران بزرگ، مغایرت سرانه فضای در دسترس آنها نسبت به گستردگی محیط زندان است. گزارش پیش رو به شرح پاره ای از مشکلات ناشی از این معضل و تبعات سکونت این افراد در طبقه سوم تخت هایی که ارتفاع آن ها به بالای دو متر میرسد، پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یکی از مشکلات عدیده ای زندانیان و متهمین ساکن در زندان تهران بزرگ، سرانه فضای در دسترس آنها نسبت به گستردگی محیط زندان است.
یک زندانی که به تازگی از این زندان آزاد شده است، در این خصوص به هرانا گفت: “مسئولان زندان، با محدودسازی فضای در دسترس زندانیان و متهمان، اقدام به اعمال فشار مضاعف بر آن ها می کنند. سکونت این افراد در تخت های سه طبقه ای که ارتفاع طبقه سوم آن به بالای دو متر میرسد، به بروز مشکلاتی برای زندانیان منجر شده است. در مواردی سقوط شب هنگام زندانیان از طبقات سوم تخت ها، علی الخصوص زندانیانی که به دلیل سکونت در محیط پر تنش، داروهای اعصاب یا خواب آور استفاده میکنند، به ایجاد خسارات جبران ناپذیری برایشان منجر شده و در مواردی جان باختن آنها را در پی داشته است.”
او با بیان اینکه “این معضل نه تنها مختص به زندان تهران بزرگ بلکه در زندان های دیگری همچون اوین نیز رایج است،” می افزاید: “مرتضی کارگر، از جمله زندانیانی بود که به دلیل سقوط از طبقه سوم تخت در زندان اوین دچار ضربه مغزی شد. پس از آسیب های وارده، به جای انتقال به بیمارستان به زندان تهران بزرگ منتقل شد؛ نهایتا پس از گذشت دو هفته، به دلیل عدم رسیدگی به موقع پزشکی جان خود را از دست داد.”
این منبع مطلع تصریح کرد: “آقای پیروزفر، رئیس تیپ ۶ زندان تهران بزرگ به جای چاره جویی برای حل این معضل، اقدام به تخلیه و کاهش تعداد اتاق های متعلق به زندانیان و متهمان از ۱۶ اتاق به تنها ۶ اتاق و نهایتا افزایش تراکم جمعیت محل سکونت آنها کرده است؛ وی در جریان بازدید از اتاق ها، با فحاشی و هتک حرمت به زندانیان و متهمین، به مشوش کردن هر چه بیشتر وضعیت روحی آنها دامن زده است.”
این زندانی سیاسی سابق همچنین اظهار داشت: “رئیس تیپ ۶ زندان تهران بزرگ، در ادامه این ناملایمتی ها، به منظور اعمال فشار روحی مضاعف بر زندانیان، دستور داد تا تمامی پرده های روی تخت های زندانیان که تنها حایل بین آنها و در واقع ناچیزترین وسیله برای ایجاد حریم شخصی میان این افراد به شمار میرود، کنده شود.”
بر اساس گزارشات دریافتی هرانا، فاصله طبقات تخت های زندانیان بسیار کم بوده و هیچگونه رسیدگی به منظور تعمیر و نگهداری از آنها صورت نمیگیرد؛ اکثر چارچوب ها فرسوده و دارای قطعات فلزی از جای در رفته است، موضوعی که با توجه به فضای محدود میان استراحتگاه زندانیان، به دفعات منجر به ایجاد زخم و بریدگی از ناحیه سر، صورت، کتف، پهلو و شانه زندانیان شده است.”
همچنین منابع مطلع به هرانا می گویند که ریاست تیپ ۶ این زندان، در تازه ترین اقدام خود، جمع آوری کتب زندانیان را در دستور کار خود قرار داده و تمامی کتاب های جمع آوری شده را به بخش فرهنگی زندان منتقل کرده است.