اعتراض به موج اخراج استادان دانشگاه‌های مختلف ایران همچنان ادامه دارد. چندتن از استادان دانشگاه تربیت مدرس اخراج سمیه سیما، از همکاران خود را «تاسف بار» و «مایه خسران» خوانده‌اند.

این در حالی است که ایرنا، خبرگزاری رسمی دولت امروز این اخراج‌ها را «قطع همکاری» و «گزارش‌هایی نادرست» خواند اما در عین حال تایید کرد که وزارت علوم «۵۸ استاد» را کنار گذاشته.

خبرگزاری ایرنا امروز در همین راستا، آمارها و نمودارهایی منتشر کرده است.

ایرنا همچنین واکنش رسانه‌ها به خبرهای مربوط به اخراج استادان دانشگاه‌ها را «موضوعی جنجالی» خواند و گفت از ۵۸ استاد اخراج شده « سه نفر مربوط به دانشگاه‌های علوم پزشکی و ۱۷ نفر دیگر مربوط به دانشگاه آزاد» است.

در آمار منتشر شده توسط خبرگزاری دولت به نقل از وزارت علوم ایران آمده که اخراج ۲ نفر از استادان «به دلیل پاسخ منفی استعلام از نهادها و مراجع امنیتی» بوده است.

به نظر می‌رسد هدف وزارت علوم و ایرنا از انتشار این آمار و ارقام بیشتر توجیه عملکرد دولت ایران و کم کردن انتقاداتی باشد که در برخورد با استادان مستقل و غیروابسته به حکومت صورت گرفته که از آن به عنوان «خالص سازی» نام برده شده است.

ابراز تاسف از اخراج سمیه سیما

در تازه‌ترین واکنش، چهار نفر از استادان دانشگاه تربیت مدرس اخراج سمیه سیما را در نامه‌ای «مایه تاسف» خواندند.

در این نامه، از موج اخراج استادان به عنوان «اتفاقات ناخوشایند و مایه خسران برای جامعه علمی کشور» یاد شده است.

کاوه مدنی، مدیر اندیشکده آب سازمان ملل متحد نیز در واکنش به اخراج خانم سیما و حمایت استادان دیگر از او در حساب کاربری‌اش در ایکس نوشت: «آفرین بر اساتیدی که حقیقت را فدای مصلحت نمی‌کنند.»

آقای مدنی نوشته است: «بزرگ‌ترین خوشبختی ظالم سکوت آنانی‌ است که با وجود ایمان به بی‌عدالتی و تضییع حق هم‌قطارانشان، در راستای مصلحت سکوت می‌کنند و عادی‌‌شدن ناحق و ناروا را تسهیل می‌کنند.»

به گفته کاوه مدنی، «خدمات پژوهشی و آموزشی سمیه سیما در حوزه آب و محیط زیست با اخراج پاک نمی‌شوند.»

سمیه سیما، مدیر پژوهشکده آب و استاد دانشگاه تربیت مدرس از جمله استادان اخراجی اخیر است که پس از انتشار خبر اخراجش در حسابش در ایکس نوشت این تصمیم «معنی‌دار مغرضانه» شاید نشانگر اثربخش بودن بخشی از تلاش‌ها برای عدم همراهی با مسببان «تلخی‌های این روزهای» کشور باشد.

حمایت نمایندگان مجلس از اخراج‌ها

چند تن از نمایندگان مجلس روز گذشته از این اخراج‌ها دفاع کردند و خواهان برخوردهای گسترده‌تر با استادان «ناهمسو با جمهوری اسلامی» شدند.

فریدون عباسی، عضو کمیسیون انرژی مجلس در توجیه اخراج استادان گفت که «استاد در دانشگاه استخدام شده است تا اهداف نظام را پیش ببرد. استاد باید دانشجو را مطابق با اهداف نظام تربیت کند و برای مسائلی که نظام می‌خواهد تحقیق کند.»

وی همچنین استادان دانشگاه‌ها را تهدید کرد که «لازم است حد خود را رعایت کنند» و «استادان وقتی در دانشگاه و نظامی با عقاید و ایدئولوژی خاص فعالیت می‌کنند باید ضوابط و چارچوب موجود را بپذیرند.»

به گفته آقای عباسی اگر دانشجو یا استادی «ضوابط و چارچوب‌» جمهوری اسلامی را رعایت نکند و «از این چارچوب بیرون رفت لازم است هیئت انتظامی مرتبط به این موضوع رسیدگی کنند.»

احمد نادری، دیگر نماینده مجلس هم گفت که اخراج استادان «سیاسی و امنیتی» نبوده و «موضوع عدم احراز شرایط برای ادامه همکاری مطرح است.»

این عضو هیات رئیسه مجلس ایران «قطع همکاری» و اخراج استادان دانشگاه‌ها را «طبیعی» دانسته و گفت: «قطع همکاری با برخی از اساتید همواره بوده و هست و موضوع چندان جدیدی نیست» و «در طول سالیانی که من در دانشگاه تهران بودم، فراوان دیده‌ام که با استادی قطع همکاری شود.»

آقای نادری گفت که «بخشی از تحصیلاتم را در دانشگاه آلمان سپری کرده‌ام و در آنجا هم شرایط همکاری اساتید به همین شکل است.»

علی اصغر عنابستانی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس هم واکنش‌ها به اخراج استادان را «فضاسازی سیاسی» نامید و گفت: «اساتید دانشگاه و اعضای هیات علمی هم مثل سایر کارمندان دولت از قانون مستثنی نیستند و اگر در جایی کسی خطایی می‌کند، حتما باید بر اساس قانونی با او برخورد شود.»

آقای عنابستانی همچنین گفت که «ممکن است از این تعداد ۶ یا ۷ نفری در هیئت‌های تخلفات دانشگاه‌ها به دلیل اقدامات خلاف قانون معلق شده باشند ولی در همان حد ۶ یا ۷ نفر است که امر عادی و روتینی است.»

شوراهای صنفی دانشجویان ایران پیشتر در واکنش به اخراج گسترده استادان دانشگاه آن را بخشی از «پروژه بزرگ‌تر تصفیه دانشگاه‌ها در سراسر کشور» خوانده بود.

اخراج اساتید از دانشگاه‌های ایران اما محدود به دوره پس از اعتراضات شهریور ۱۴۰۱ نیست.

در زمان ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، موجی تازه از اخراج‌ها آغاز شد. در سال ۱۳۸۶ رسانه‌های ایران خبر دادند که دست‌کم ۱۵ استاد دانشگاه‌های مختلف از ادامه کار منع شده‌اند.

در ماه‌های اول ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی نیز، با اخراج شماری از استادان دانشگاه‌های ایران، روزنامه هم‌میهن چاپ تهران ازآن با عنوان «انقلاب فرهنگی دوم» یاد کرد.

با آغاز «انقلاب فرهنگی» در سال ۱۳۵۹ و اخراج وسیع اساتید و بازنگری در دروس دانشگاه‌ها در سال‌های اول انقلاب، شمار زیادی از استادان از دانشگاه‌ها به بهانه‌های گوناگون اخراج شدند و دانشگاه‌های ایران هم مدتی تعطیل شد.

مقام‌های جمهوری اسلامی ایران در آن زمان از این اخراج‌ها با عنوان «پاکسازی» یاد کردند.

از: بی بی سی