ار اف ای
به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان، کانون نویسندگان ایران با صدور بیانیهای میگوید: «عناصر واپسگرای فرهنگی و مذهبی و سنتی» در ایران، زنستیزی را به «ابعادی تازه و فاجعهآمیز» رساندهاند. در حالی که در اکثر کشورهای جهان، گستردگی خشونتهای خانگی علیه زنان گوشزد میشود، در ایران زنستیزی حکومت نخستین عامل خشونت علیه زنان عنوان میشود.
کانون نویسندگان ایران گوشزد میکند که روز بیست و پنجم نوامبر به یاد «کشته شدن خواهران مبارز میرابال به دست دیکتاتور دومنیکن در سال ۱۹۶۰»، روز جهانی منع خشونت علیه زنان نامیده شده است. این سه خواهر به دستور رافائل تروخیو، دیکتاتور وقت جمهوری دومینیکن به قتل رسیدند.
بیانیۀ کانون نویسندگان با اشاره به تداوم خشونت علیه زنان در طول تاریخ مینویسد که با استقرار حکومت اسلامی در ایران علاوه بر حجاب اجباری، مجوز برای «خشونتهای خانگی، کودکهمسری، قتلهای ناموسی و اسیدپاشی» نیز صادر شد.
با اینحال «جنبش مقاومت و آزادیخواهی زنان که پس از استقرار حاکمیت اسلامی نخستین گام علنی خود را با اعتراض به حجاب اجباری در هفدهم اسفندماه ۵۷ برداشته بود، از آن پس بارها به شکلهای گوناگون قد علم کرد تا سرانجام در پی قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی شعلهور شد و در اندکزمانی به شکل جنبشی عمومی درآمد.»
کانون نویسندگان مینویسد که افزایش اعدام و سرکوب و «بازداشتهای گسترده بهویژه از میان زنان، نویسندگان، هنرمندان و روزنامهنگاران» و همچنین بهرهگیری رژیم از حربههای قدیمی تجاوز و خشونت در زندان و خیابان یا حتی مسمومسازی در مدارس یا دیوانهانگاریها و خودکشیسازیها، باعث شده جنبش مردم ایران عمق و گسترهی بیشتری بیابد.