ایران امروز
اینکه شروین حاجی‌پور به “ساخت موسیقی درباره جنایات آمریکا علیه بشریت” محکوم شده، بالاتر از شاهکار است.
اگر هنرمندی به امری معتقد باشد و یا آن امر در اولویت کارش باشد، طبعاً بدون اینکه کسی بخواهد، در آن مورد اثری می‌آفریند، اما اگر به امری معتقد نباشد و یا در اولویت کارش نباشد، چگونه می‌توان با حکم قضایی او را به آفرینش اثری در آن باره محکوم کرد؟
مگر تولید اثر هنری از جنس کار یدی است که بتوان کسی را به انجام آن وادار ساخت؟ در هنر، ذوق و احساس و علاقه و باور و قریحه و خلاقیت دخیل است، حال چگونه می‌توان خلاف میل هنرمندی، او را به نشان دادن ذوق و خلاقیت وادار ساخت؟ به فرض هم که بشود هنرمندی را مجبور به آفرینش اثری کرد، اما آن اثر فقط یک کالبد خشک و بی‌روح و خالی از هر نوع ذوق و سلیقه و قدرت تأثیرگذاری خواهد بود!
برای تفنن هم که شده من به شروین حاجی‌پور توصیه می‌کنم که موسیقی مورد درخواست قاضی را بسازد! اگر از بسیاری از آثاری که در صدا و سیما در این باره ساخته می‌شود، خنک‌تر و لوس‌تر از آب در نیامد، از آن پس برای همۀ هنرمندان پرونده‌ای ساخته شود تا همگی آنها به تولید آثار فرهنگی و هنری مورد علاقۀ دستگاه‌های مختلف محکوم شوند!
نمی‌دانم چرا آقای محسنی اژه‌ای به رغم هشدارهایش در بارۀ صدور این نوع احکام، فکری به حال قضات صادرکنندۀ آنها نمی‌کند! اگر دیر بجنبد برخی از این نمایندگانی که وارد مجلس می‌شوند، چنان به دفاع از این نوع احکام و قضات برخیزند که به تدریج تمام وظایفِ “هنرمندان ارزشی” به گردن “هنرمندان منتقد” گذاشته شود!
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید