رادیو فردا
وزیر گردشگری ایران اعلام کرد که حافظیه و تخت جمشید در صدر مکانهای مورد بازدید مردم در نوروز امسال قرار گرفته است.
عزتالله ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرد که آمار بازدید از بناهای تاریخی تا سوم فروردین ۱۴۰۳ بیش از یکمیلیون و ۱۷۷ هزار نفر بوده است.
به گفته آقای ضرغامی حافظیه، تخت جمشید و سعدیه در استان فارس، کاخ سعدآباد در تهران و باغ فین در کاشان، به ترتیب بیشترین بازدیدهای نوروزی را داشتهاند.
اقبال گسترده مردم ایران به بازدید از تخت جمشید بهویژه در نوروز، در حالی است که در سالهای گذشته گزارشهای متعددی از عدم رسیدگی و مراقبت کافی از این محوطه تاریخی گزارش شده است.
صف طولانی مردم بدون ساندیس و غذا، ایستادن تا نوبتشون بشه برن کاخ سعدآباد و تخت جمشید رو ببینن :))) pic.twitter.com/ahfJlkP9hN
— Qhadir (@Qhadireb00) March 23, 2024
یک عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز همزمان با «بحرانی» شدن وضعیت فرونشست در دشتهای استان فارس، مهر ۱۴۰۲ اعلام کرده بود که پدیده فرونشست زمین به ۳۰۰ متری تخت جمشید رسیده و شکافهایی ۷۰ سانتیمتری هم در نقش رستم ایجاد شده است.
وزیر گردشگری اوایل اسفند ۱۴۰۲ از کمبود بودجه شدید برای حفاظت از آثار باستانی و تاریخی ایران خبر و هشدار داده بود که «میراث تمدنی و فرهنگی ما جلوی چشممان دارد از بین میرود.»
او گفته بود که اگر بودجه اختصاصیافته بین حدود ۳۵ هزار اثر ملموس در ایران تقسیم شود «به هرکدام روزی ۳۰۰ هزار تومان میرسد که دستمزد یک کارگر ساده هم نمیشود.»
در بودجه ۱۴۰۲، ۱۵۰۰ میلیارد تومان برای بودجه عمرانی وزارت میراث فرهنگی در نظر گرفته شده بود که به گفته وزیر گردشگری تا آذر پارسال «چیزی به وزارتخانه نرسیده» بود.
چند ماه پس از این اظهارنظر منابع خبری از اوایل ماه فروردین ۱۴۰۳ از افزایش تا شش برابری بلیتهای برخی اماکن گردشگری در استان فارس خبر دادهاند.
شماری از مسئولان استانی این تصمیم را «ملی» و سراسری عنوان کرده و گفتهاند که توسط دولت اتخاذ شده است.
محمود فخری، رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی، در واکنش به این اقدام گفته است که «دولت تمام پول ناشی از فروش بلیت فضاهای تاریخی و گردشگری استان فارس را مستقیماً به حساب خزانه واریز میکند و در مرحله بعد اقدام به تقسیم این مبلغ میان فضاهای تاریخی تمام استانها میکند.»
او این نحوه تقسیم درآمد را «مصداق بیعدالتی» خوانده و خواستار اختصاص درآمد هر مکان به خود آن شده بود.