نیلوفر امرایی متولد ۱۳۶۷ بود و نامش در فهرست مترجمان برگزیده کودک و نوجوان جشن «لاک‌پشت پرنده» قرار داشت.

لاک‌پشت پرنده فهرستی از کتاب‌های برتر هر فصل ادبیات کودک و نوجوان است که با همکاری مشترک مؤسسه شهر کتاب و فصلنامه تخصصی پژوهشنامه ادبیات کودک و نوجوان تهیه می‌شود.

این گروه در اینستاگرام نوشت: «خبر کوتاه و تلخ است. نفسمان را حبس کرده‌‌ایم و دلمان می‌خواهد تلفن بزنیم به آقای امرایی که توضیح بدهد… امیلی را پیدا کنیم تا تعریف کند… که اکرم خانم بگوید نیلوفر توی اتاقش است و منتظر صدای خنده‌های دختر جوانِ خوش‌رو بمانیم که با علاقه‌اش به کلمه و کتاب، کودک و کوه همیشه گوشه‌ی زندگی‌مان بوده، اما مات‌ومبهوت با سرانگشت عکس نیلوفر را روی گوشی بزرگ می‌کنیم. درخشش چشم‌هایش، لبخند همیشگی‌اش و شوخ‌طبعی بی‌مانندش را به یاد می‌آوریم و از خودمان می‌‌پرسیم: چه اتفاقی افتاده؟»

اسدالله امرایی ۶۴ ساله، نویسنده و مترجم که از سال ۱۳۶۰ با مطبوعات همکاری دارد پدر نیلوفراست.

نیلوفر امرایی و جنبش زن، زندگی، آزادی

در بحبوحه اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ پس از کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد در تهران، بسیاری از زنان در اعتراض به حجاب اجباری و همبستگی با معترضان موهای خود را در ایران و جهان بریدند.

نیلوفر امرایی نیز بلافاصله به جنبش زن، زندگی، آزادی پیوست و با انتشار ویدئویی در حساب کاربری خود، موهایش را قیچی کرد و از ترانه معروف عارف قزوینی به نام از خون جوانان وطن لاله دمیده با صدای محمدرضا شجریان استفاده کرد.

با اعلام خبر درگذشت او این ویدئو در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شده است.

چند ماه پیش نیلوفر امرایی خبر داد که ماشینش را پلیس تهران توقیف کرده است و شرح ماجرا را در شبکه‌های منتشر کرد: «توقیف شاید کلمه درستی نباشه! ماشینم رو دزدیدند! دور میدون تجریش ریختن دور ماشین و با این که دیدن شرایطم اصلا مساعد هیچ نوع حرکت محیرالعقولی نیست، به زور ماشینم رو ضبط کردند.»

نیلوفر امرایی از نحوه برخورد پلیس تهران هم به‌شدت ناراحت بود: «رفتار پلیس آگاهی به قدری وحشیانه بود که هی فکر می‌کردم مگه جانی گرفتن؟»

پس از سرکوب اعتراضات سال ۱۴۰۱، بر شدت برخورد با زنانی که پوشش اجباری مد نظر حکومت را رعایت نمی‌کنند افزوده شده است از جمله توقیف خودروهای آنها.

چندی پیش روزنامه شرق در گزارشی نوشت که موضوع حجاب «تبدیل به دردسری بزرگ برای شهروندان» شده است.

بسیاری از حقوقدانان و فعالان حقوق بشر این قبیل برخوردها را نشانه دیگری از تضییع حقوق زنان در ایران می‌دانند که با قوانین مدنی در تضاد است.