اما آشنایی نفیسی با یک روشنفکر شناخته شده که از دانشگاه اخراج شده راهکار تازه‌ای را برای او مهیا می‌کند: جمع کردن زنان و دختران علاقه‌مند به ادبیات در خانه نویسنده و خواندن لولیتا برای آنها. جمع شکل می‌گیرد و هر کدام از این زنان و دختران داستان‌های خود را دارند: از داستان زندان رفتن تا مشکلات خانوادگی و خشونت شوهر.

فیلم از روایت احوال درونی این زنان تا روایت وضعیت عمومی جامعه در نوسان است و گاه خط ارتباط آنها آن‌چنان که باید و شاید به پیوندی هماهنگ نمی‌رسد، ضمن آن که بزرگ‌ترین مشکل فیلم – البته در نگاه تماشاگر ایرانی- بازسازی ایران در خارج از کشور است. با آن که گروه طبیعتاً تمام تلاش خود را به کار گرفته تا فضای اوایل انقلاب ایران را به درستی بازسازی کند، اما در نهایت این فضاسازی برای تماشاگر ایرانی آشنا به آن فضا، کامل و بی‌نقص نیست. هرچند فیلم مشکلات جدی و واضح فیلمی چون «آرگو» را ندارد، اما به دقت و کمال به کار گرفته شده در فضاسازی فیلمی چون «عنکبوت مقدس» نمی‌رسد.

فیلم به مانند کتاب پیوندی ناگسستنی با ادبیات دارد؛ پیوندی که از همان عنوان اثر شکل می‌گیرد و تا انتها ادامه دارد. در نتیجه این پیوند، هر فصل، عنوان یک کتاب را قرض می‌گیرد و ماجراهای آن فصل به شکلی به آن کتاب مربوط می‌شود؛ از جمله گتسبی بزرگ اثر اسکات فیتزجرالد. رمان‌های معروف ادبی و جهان حاکم بر آنها با فضای سانسور‌زده ایدئولوژیک در تقابل قرار می‌گیرد و از این جا مایه اصلی اثر درباره تقابل دو نوع نگاه مطرح می‌شود؛ تقابلی که از بحث در سر کلاس ادبیات در ابتدای فیلم آغاز می‌شود و رفته‌رفته به خشونت و زورگویی جریان حاکم می‌انجامد.

فیلم می‌خواهد تصویرگر این خشونت در جنبه‌های مختلف باشد؛ از اجباری شدن حجاب تا دستگیری دختران دانشجو، از کتک زدن افراد بی‌گناه تا زندانی کردن آنها و در پی آن حتی اعدام یکی از دانشجویان بسیار جوان و اشاره به تجاوز به دختران پیش از اعدام انقلابی.

همه اینها به پرتره تودرتویی از وقایع جاری طی دو دهه اول انقلاب بدل می‌شود که از زاویه‌ای زنانه روایت می‌شود و به جنبش زن، زندگی، آزادی می رسد؛ با نگاهی توأم با حسرت برای گذشته و تأسف برای از دست رفتن آزادی‌ها. این نگاه در زیباترین صحنه فیلم جلوه‌گر است، جایی که تخیل بر واقعیت غلبه می‌کند (و افسوس که فیلم مجال نمی‌دهد برای تماشای صحنه‌های بیشتری از این دست): زن با دوست روشنفکرش جلوی کتابفروشی‌ای که پیش از انقلاب از آن کتاب انگلیسی می‌خریدند می‌نشینند و ناگهان در جلوی چشم آنها همه چیز عوض می‌شود: دختران بدون حجاب اجباری خنده‌کنان در کافه روبرویی می‌نشینند و کتابفروشی که دوباره باز شده، حالا میزبان آذر نفیسی در سن و سال امروزش است؛ پیوند گذشته و حال و آینده با واقعیت و تخیل، و روایت حسرتی تلخ و اندوهبار از زمان‌های از دست رفته.