
حمید آصفی
خانم شریفه محمدی نه یک «مجرم» که قربانی آشکار بیعدالتی و سرکوب سیستماتیک است. او زنی از میان طبقه کارگر است؛ کسی که نه دست به خشونت برده، نه حقی از کسی ستانده، نه زندگی کسی را سلب کرده. تنها «جرمش» این بوده که صدای کارگران و فرودستان باشد، صدایی که قدرت حاکم نمیخواهد شنیده شود. آیا در قاموس عدالت، اندیشه و باور یک انسان باید دلیل مرگ او شود؟ آیا صرفاً بهخاطر آنکه اندکی متفاوت فکر کرده و اندکی شجاعانهتر سخن گفته، باید طناب دار بر گردنش انداخت؟
حکم اعدام شریفه محمدی، نه قانون است و نه عدالت؛ بلکه اعلام رسمی بیقانونی و فروپاشی اخلاقی یک نظام است. اعدام او، مجازات یک انسان نیست، بلکه ترور امید و خاموشکردن صدای عدالتخواهی است. وقتی حکومتی به جایی میرسد که زنی کارگر و بیدفاع را، که آزارش به موری نرسیده، سزاوار مرگ میداند، باید دانست که این حکومت دیگر چیزی از مشروعیت و انسانیت در خود باقی نگذاشته است.
خانم محمدی نماد انسانهایی است که بهجای سکوت، انتخاب کردند بایستند و سخن بگویند. او هیچ سلاحی جز زبان و قلم نداشته، هیچ قدرتی جز همدلی و همبستگی کارگران نداشته. در کجای جهان، در کدام معیار انسانی، چنین چیزی جرم است که مجازاتش مرگ باشد؟ این «اعدام» نه حکم دادگاه، که قتل حکومتی است؛ قتلی برای ترساندن دیگران، قتلی برای آنکه بگویند هر کس بخواهد صدای مردم باشد، باید بهای جان بدهد.
دفاع از شریفه محمدی فقط دفاع از یک زن کارگر نیست، بلکه دفاع از حق زندگی، از آزادی اندیشه، از کرامت انسانی است. ما اگر امروز در برابر مرگ او سکوت کنیم، فردا در برابر مرگ خودمان هم خلع سلاح خواهیم بود. هیچ حکومتی حق ندارد بهخاطر اندیشه، بهخاطر مطالبه عدالت، یا بهخاطر دفاع از حقوق کارگر، انسانی را بکشد.
ما باید فریاد بزنیم: شریفه محمدی بیگناه است. اعدام او لکه ننگی بر دامن تاریخ خواهد بود. هیچ طناب داری نمیتواند عدالت را خفه کند. هیچ دیواری نمیتواند حقیقت را در بند نگه دارد. شریفه محمدی، چه زنده بماند چه ناجوانمردانه جانش را بگیرند، نماد ایستادگی خواهد بود.
اگر هنوز اندکی وجدان و شرافت در این سرزمین باقی است، باید برای جان او برخیزیم. دفاع از شریفه دفاع از آینده خود ماست؛ آیندهای که در آن هیچ قدرتی نتواند انسانها را به جرم اندیشهشان از حق حیات محروم کند.
#حمیدآصفی
https://t.me/hamidasefichannel2
صفحه یوتیوب
https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo