حمید آصفی
✏️ ایران تصمیم گرفته در نشست منطقهای اخیر شرکت نکند.
در ظاهر، یک تصمیم ساده دیپلماتیک است؛ اما در باطن، نشانهای است از تحولات عمیق و پنهان در ساختار قدرت ایران که امسال، آرام آرام خود را نشان خواهند داد.
✏️ منطقه پس از دو سال جنگ فرساینده میان حماس و اسرائیل، در تلاش است راهی برای ثبات و آرامش پیدا کند. در این میان، از ایران هم دعوت شد تا در گفتوگوها حضور داشته باشد.
اما تهران تصمیم گرفت نرود؛ شاید به دلیل معماهای درون قدرت، اختلاف دیدگاهها، و ارزیابیهای پیچیده از آینده سیاست خارجی.
✏️ این نشست فرصتی بود برای بازتعریف نقش ایران در توازن منطقهای. حضور یا غیبت ایران پیام روشنی دارد؛
اگر حضور مییافت، میتوانست بر روند تصمیمگیری تأثیرگذار باشد.
غیبت اما، به معنای واگذاری بخشی از قدرت اثرگذاری به دیگران است، حتی اگر از نگاه تصمیمگیرندگان احتیاط به نظر برسد.
✏️ این تصمیم، نشانهای از دوران گذار در درون نظام است؛ جایی که نیروها در حال بازچینشاند و هنوز مسیر آینده مشخص نیست.
امسال، سال آشکار شدن شکافها و معماهایی است که مدتها پنهان ماندهاند؛ تصمیمهای کوچک، سکوتها، و تناقضها همه نشان میدهند که چالشهای بزرگ داخلی در حال ظهورند.
✏️ این ویدیو دعوتی است به اندیشیدن؛ نه قضاوت.
سکوت و غیبت همیشه نشانه ضعف نیست، اما گاهی به معنای از دست دادن فرصتهاست.
پرسش ساده اما حیاتی این است: وقتی دیگران تصمیم میگیرند و ما تماشا میکنیم، چه چیزی از دست میرود و چه چیزی درون خود پنهان میکنیم؟
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید