محمد صادق صادقی گیوی معروف به خلخالی (۱۳۰۵، خلخال – ۱۳۸۲، قم)، روحانی شیعه و حاکم شرع دادگاه‌های انقلاب اسلامی بود.
خلخالی پس ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﻨﯽ ﺻﺪﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺳﭙﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻋﻤﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﻃﯽ ﺑﯿﺴﺖ ﺭﻭﺯ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﮐﺮﺩ. ﻭﯼ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﭘﺎﺭﺳﻪ (تخت جمشید) ﻫﻢ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ (ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭ ﻓﺎﺭﺱ ﻧﺼﺮﺕﺍﻟﻠﻪ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺮﻭﺩﺷﺖ ﻭ ﭘﺮﺳﻨﻞ ﭘﺎﺭﺳﻪ) ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪ.
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍﻣﯿﺎﻥ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ:
ﻣﻘﺎﻡﻫﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭﯼ:
ﺍﻣﯿﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻮﯾﺪﺍ = ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﯾﺮ
ﻓَﺮُّﺥﺭﻭ ﭘﺎﺭﺳﺎ = ﻭﺯﯾﺮ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻭﺯﯾﺮ ﺯﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ
ﻋﺒﺎﺳﻌﻠﯽ ﺧﻠﻌﺘﺒﺮﯼ = ﻭﺯﯾﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻣﯿﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻮﯾﺪﺍ
ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﮐﯿﺎﻧﭙﻮﺭ = ﻭﺯﯾﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﮕﺮﺩﯼ ﻭ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﯼ ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ ﻫﻮﯾﺪﺍ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ
ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻧﯿﮏﭘﯽ = ﺷﻬﺮﺩﺍﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺁﺯﻣﻮﻥ = ﻭﺯﯾﺮ ﻣﺸﺎﻭﺭ، ﻭﺯﯾﺮ ﮐﺎﺭ، ﺭﯾﯿﺲ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﭘﺎﺭﺱ
ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﻋﻼﻣﻪ ﻭﺣﯿﺪﯼ = ﺳﻨﺎﺗﻮﺭ
ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺟﻌﻔﺮﯾﺎﻥ = ﻣﺪﯾﺮﻋﺎﻣﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﺩﯾﻮ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﻣﻠﯽ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺰﺏ ﺭﺳﺘﺎﺧﯿﺰ
ﭘﺮﻭﯾﺰ ﻧﯿﮑﺨﻮﺍﻩ = ﻣﺪﯾﺮ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺧﺒﺮ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ
ﺳﺎﻻﺭ ﺟﺎﻑ = ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻣﻠﯽ
ﻣﻘﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﻟﺸﻜﺮﯼ:
ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﺼﯿﺮﯼ = ﺭﺋﯿﺲ ﺳﺎﻭﺍﮎ
ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻏﻼﻣﻌﻠﯽ ﺍﻭﯾﺴﯽ ( ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﮑﻢ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﺮﻭﺭ ﺷﺪ )
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﻧﺎﺩﺭ ﺟﻬﺎﻧﺒﺎﻧﯽ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺭﺑﯿﻌﯽ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﻣﻬﺪﯼ ﺭﺣﯿﻤﯽ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺍﻣﯿﻦ ﺍﻓﺸﺎﺭ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﻫﺎﺷﻢ ﺑﺮﻧﺠﯿﺎﻥ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﯿﺪﺁﺑﺎﺩﯼ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻣﻘﺪﻡ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻧﻮﺭﯼ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﻣﺤﻤﺪﺗﻘﯽﻣﺠﯿﺪﯼ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺟﻌﻔﺮﻗﻠﯽ ﺻﺪﺭﯼ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﻋﻠﯽ ﺣﺠﺖ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪ
ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺍﺻﻐﺮ ﺟﻼﻟﯽ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﺭﺿﺎ ﻧﺎﺟﯽ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﺷﻤﺲ ﺗﺒﺮﯾﺰﯼ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺧﺴﺮﻭﺩﺍﺩ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﺣﺴﻦ ﭘﺎﮐﺮﻭﺍﻥ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ ﯾﺰﺩﺟﺮﺩﯼ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﻓﺨﺮ ﻣﺪﺭﺱ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮﺍﯾﺮﺝ ﻣﻄﺒﻮﻋﯽ
ﺳﺮﺗﯿﭗ ﺷﻬﻨﺎﻡ ﺭﺿﺎﯾﯽ
ﺳﺮﺗﯿﭗ ﺣﺴﯿﻦ ﻫﻤﺪﺍﻧﯿﺎﻥ
ﺳﺮﺗﯿﭗ ﺷﻬﻨﺎﻡ
ﺳﺮﺗﯿﭗ ﻣﻠﮏ
ﺳﺮﺗﯿﭗ ﺗﺎﺑﻌﯽ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﻭﺛﯿﻖ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﺟﺎﺑﺮ ﻭﻟﯽﻧﮋﺍﺩ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﻣﻌﺘﻤﺪ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﺩﻩ ﭘﻨﺎﻩ
ﺳﺮﻟﺸﮑﺮ ﺑﺪﯾﻊ
ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺯﻣﺎﻧﯽ
ﺳﺮﮔﺮﺩ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ
ﺳﺮﮔﺮﺩ ﻣﻬﺪﯼ ﺳﺎﻗﯽ
ﺳﺮﻭﺍﻥ ﮊﯾﺎﻥ ﭘﻨﺎﻩ
ﺳﺮﺟﻮﺧﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﺣﯿﺪﺭﻃﺰ
ﺳﺮﺟﻮﺧﻪ ﺻﻤﺪ ﻣﺤﺘﺮﻣﯿﺎﻥ
ﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ:
ﺣﺒﯿﺐ ﺍﻟﻘﺎﻧﯿﺎﻥ
ﺭﺣﯿﻢﻋﻠﯽ ﺧﺮﻡ
خلخالی مخالف سرسخت نهضت آزادی و مهدی بازرگان بود. وی در نخستین دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه قم، کاندید نمایندگی مجلس شد و با حدنصاب ۷۸٬۹٪ آرا به مجلس راه یافت. در این انتخابات حزب توده ایران صادق خلخالی را به عنوان نامزد خود معرفی کرده بود.
ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۸, ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ ﻧﻴﺰ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ.
ﺁﻗﺎﯼ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻃﻴﻔﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺻﻼﺡ ﻃﻠﺐ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﺟﻨﺠﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻫﻢ ﺟﻨﺎﺣﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﺻﻼﺡ ﻃﻠﺒﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ.
ﻭﯼ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﯼ ﺍﺯ ﭘﺴﺖ ﻫﺎﯼ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ، ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺩﺭﻭﺱ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﻋﻠﻮﻡ ﺩﻳﻨﯽ ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﯼ ﻗﻠﺒﯽ ﻭ ﭘﺎﺭﮐﻴﻨﺴﻮﻥ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮﺩ.
ﻭﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﻮﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪ.
ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ نوزدهم دیماهﺳﺎﻝ ۱۳۸۲ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻗﻠﺒﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮏ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ.
ﻣﻨﺎﺑﻊ:
ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ,ﻧﺸﺮ ﺳﺎﯾﻪ
« ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ؛ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﮔﺮﯼ ﺗﺎ ﺍﻧﺰﻭﺍ ». ﺑﯽﺑﯽﺳﯽ ﭘﺎﺭﺳﯽ، ۲۷ ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ
ﺑﺮﮔﻬﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ:
“ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﻱ ﻣﺘﻬﻤﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ، ﻣﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﻛﺸﻢ، ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ”.
ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ
ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺮﯾﻪ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﺑﺮﺍﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻧﻢ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺸﺎﻥ ﻧﺸﺎﻧﺪ؟
ﻋﺼﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ,ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﻣﯽﺁﻣﺪﯾﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻮﭼﻪ- ﻣﻨﺰﻝ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﻭﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ- ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﮕﺮﺩﻧﺪﺷﺎﻥ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﭼﯿﻪ.
ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﮐﯿﻒ ﭘﺴﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻡ. ﯾﺎﺩﻡ ﻫﺴﺖ ﻓﺎﻣﯿﻠﯿﺶ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﺑﻮﺩ.
ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﭘﺴﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩ.
ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻠﺨﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮﻭﯾﻦ – ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺻﻔﺮ، ۱۳۸۱
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید