دردناک ترین بخش ماجرای مرگ های سریالی هنرمندان، مرگشان نیست، بلکه دروغی است که در پیوند با مرگ شماری از آنها که طبیعی از دنیا نمی روند بلکه مرگانده میشوند! گفته میشود و باز بدتر از این سناریوی ساختگی، بازتاب این دروغ ، نه در رسانه های پرشمار درون کشور، که در بخشی از رسانه های اپوزیسیون هم، و باز بدتر از همه اینها نه راست راست چرخیدن مجریان این کشتار ،که خنده موذیانه سفارش دهندگان و طراحان این کشندگان هنرمند و هنر که با خود می گویند کشتیم و هیچ اتفاقی هم نیافتاد و کسی پی نبرد و چه در کارمان استاد و ایستاده ایم و بگذار چندجا هم بنویسند مرگ مشکوک ، و اگر باز بگویم که بدتر ازین هم است و آن : این پندار طراحان که چه آسان میشود کشت و چه خوب میشود همه رسانه ها را به بازی گرفت و موجی راه انداخت و در پی اش باوراندن آن دروغ نه به مردم عادی درون کشور، که حتا باوراندنش به بخشی از اپوزیسیون و فریب و نیرنگی که بکار برده و فراموشی و فراموشی تا کشتاری دیگر و موجی دیگرو خنده ای دیگر!…
یک زمانی می گفتند برای انسان آگاه یک اشاره بس است و یا » در خانه اگر کس است یک حرف بس است «ولی اکنون وارونه شده و مانند کسی شدیم که » چندین چراغ دارد و بیراهه می رود» و همین گونه برخورد و روبرو شدن همه ماها، باعث شده که دشمن هنرو هنرمند، هر از چندگاهی ، هم در درون و هم بیرون کشور دست به کشتن نامحسوس و ناملموس هنرمندان بزند و نامش را بگذارد :درگذشت براثر ایست قلبی یا بیماری ، خودکشی ، درگیری میان خودشان ، تصادف ، ارتباط ناموسی و مانند آن. این دردناک تر و دلخراش تر از مرگ هنرمندان کشورمان است ، آیا می فهمید چه می گویم ؟ دنبال سند و مدرک قوی و محکم می گردید و باور ندارید که در » خانه اگر کس است یک حرف بس است» …
اینجا مشهد و خراسان است ، جایی که به جز هنر اسلامی ! آنهم از گونه شیعی، چیز دیگر را برنمی تابد، حتا یک نقاشی بومی هنر ایرانی .اگر یادمان باشد در خردادماه سال ۱۳۹۰ ، نقاشی دیواری میدان فردوسی مشهد به درازی ۵۰۰۰ متر مربع و با زمینه شاهنامه فردوسی ،یکی از درازترین نقاشی های دیواری کشور، پس از گذشت چند ماه ، شبانه پاک شد ، اگر موسیقی سنتی باشد کج دار و مریز با آن برخورد می گردد برای نمونه حتا به شهرام ناظری که مجوز برگزاری کنسرت در نیشابور را از اداره ارشاد اسلامی و فرمانداری داشته ، دادستان نیشابور به روشنی می گوید اگر گامی برای برگزاری کنسرت گذاشته شود با شهرام ناظری برخورد می شود .آنگاه داستان هنر غربی اگر در زمینه موسیقی آن هم زیر زمینی راک باشد که جای خود دارد و باید از ریشه زده شود
رسانه ها از درگذشت ، هادی پاکزاد، خواننده جوان موسیقی راک ایران و از طرفداران جنبش سبز در سن ۳۴ سالگی در شهر مشهد – یک هفته مانده به سالگرد مرگ روح الله خمینی – خبردادند که مرا به یاد چند کشتار نامحسوس، بویژه کشتار گروه موسیقی راک در سال ۱۳۹۲ به نام «سگ های زرد «انداخت ، البته این بار نه در درون کشور ، بلکه بیرون کشور در کشور امن ! آمریکا و شهر نیویورک و چون تازه چند ماه از رییس جمهور شدن حسن روحانی گذشته بود رژیم با سراسیمگی ، دو تن از کشته ها را به تهران آورده و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به گور سپردند تا آبروریزی نشود ، رژیمی که به شهرام ناظری اجازه برگزاری کنسرت موسیقی سنتی که از مولوی و حافظ می خواند نمی دهد آنگاه با هزینه خود کشته های گروه موسیقی راک به نام «سگ های زرد «را در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به گور می سپارد و برایشان آیین می گیرد و به ظاهر می گرید و در دل می خندد.
آنچه شگفت انگیز و آموزنده است ، پند نگرفتن ماهاست، و همانگونه که در بالا اشاره کردم همان سریال ، طراحی ، اجرا و پیاده شد و چنان موج و سیل خبری به یکباره راه افتاد و آنگاه همه چیز فروکش کرد و آنچه ماند سوگ بستگان و خنده سفارش دهندگان و طراحان پروژه کشتار و نتیجه اش هم کشتاری دیگر در جایی دیگر.» در خانه اگر کس است یک حرف بس است»…
از سایت شک و امید
https://shakvomid.wordpress.com/
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید