بیست و سه سال زندگی در استالینیسم
وولف بیرمن، شاعر و ترانه سرای زمان حال آلمانی میگوید یک رابطه دیالکتیکی میان انتقاد سیاسی و زندگی شخصی وجود دارد، و کسیکه خود را به خطر نیندازد، زودتر کشته میشود، بهترین تصمیم برشت، کمونیست شدن او و بدترین تصمیم وی، کمونیست ماندنش بود.
بیرمن، شاعر، ترانه سرا، نویسنده، خواننده و آهنگساز، در سال ۱۹۳۶ میلادی در آلمان غربی بدنیا آمد. او در دانشگاه در رشته های اقتصاد سیاسی، فلسفه، و ریاضیات درس خوانده است. وی در نوجوانی عضو سازمان جوانان حزب کمونیست آلمان غربی بود.
“بیرمن” در سال ۱۹۵۳، در سن ۱۷ سالگی از آلمان غربی سرمایه داری به آلمان شرقی سوسیالیستی مهاجرت کرد چون پدر و ۳۰ تن از خویشاوندان او را فاشیست ها در سال ۱۹۴۳ به جرم کمونیست و یهودی بودن به قتل رسانده بودند.
بیرمن در آلمان شرقی نیز بعداز ۲۳ سال زندگی (میان ۱۹۵۳-۱۹۷۶ ) به دلیل انتقاد از دولت و حزب حاکم در سال ۱۹۶۳ از حرب کمونیست آن کشور اخراج و در سال ۱۹۶۵ ممنوع القلم و در سال ۱۹۷۶ اخراج و از وی سلب ملیت شد.
بعد از متحد شدن دو آلمان و انحلال سازمان امنیت آلمان شرقی فاش شد که پرونده امنیتی بیرمن به هشت هزار صفحه میرسد که درباره زندگی شخصی و فعالیتهای اجتماعی او بود، در حالیکه مجموعه آثار این شاعر معترض و روشنگر آنزمان ۵۳ ساله، به این حجم نبودند.
“بیرمن “از موضع چپ لیبرال مدعی بود که بین ادعاهای آرمان گرایانه و واقعیات ملموس روزانه در کشورهای بلوک شرق سابق فرقی فاحش وجود دارد. وی بعداز اخراج از آلمان شرقی سوسیالیستی از حاکمان آن کشور پرسید چرا سلاح بدستان از گیتار بدستانی مثل او وحشت دارند ؟
“بیرمن” همیشه در اشعار، ترانه ها، و کنسرت های کارگری روشنفکری خود به انتقاد از نظام سرمایه داری، فاشیسم پبشین و جدید، و استالینیسم پادگانی پرداخته بود. رسانه های آلمان شرقی سالها به وی القابی مانند- دشمن سوسیالیسم، فردگرای آنارشیست، ضد کمونیست، آلوده گر حزب کارگران، شاعر دهن دریده، و غیره داده بودند. آنان بیرمن را متهم به شکاکی و آنارشیسم بورژوایی نمودند.
“بیرمن” در نوشته ها، سخنرانی ها، و مصاحبه هایش -، مهاجم، خشن، و بی تعارف است. ترانه های صلح خواهانه و اشعار انتقادی اجتماعی او با انگیزههای شخصی تاریخی هستند. او بعد از اخراج از آلمان شرقی و زندگی در آلمان غربی به انتقاد از برنامه اتمی آلمان، و طرفداری از جنبش سندیکایی و سازمان های مستقل مردمی پرداخت.
اشعار و ترانه های اعتراضی هنرمندانه بیرمن در سنت اشعار هاینه، برشت، و ویلون هستند. آموزگاران او غیر از ژان پیره -، هاینه، برشت، فرانسیس، و ترانه های سدههای میانه می باشند. بیرمن تاکنون برنده جوایز ادبی بیشمار از جمله جایزه بوشنر، هلدرلین، فونتان، شهر وایمار، و انجمن یهودیان آلمان، بوده است.
از جمله آثار” وولف- بیرمن ” – نیمه زندگی، دلقک صلح، با زبان مارکس و انگلس، منتظر روزهای بهتر نباشید، یک زندگی پیش از مرگ وجود دارد، تاریخ مسیر سوسیالیستی خودرا خواهد پیمود، با وجود این، مرگ فرشته به سبب سقوط از آسمان، جهان زیباست، یرشت!نسل بعد از تو، تار چنگ موسیقی، آلمان یک قصه زمستانی، نمایشنامه اژدها، ترانه های عشق، آوازهای تنفر، ارثیه، ما و جنون امید، از سلب ملیت تا انقلاب نوامر، مجموعه اشعار، درباره آلمان، در میان آلمانیها، زندگی تلخ و شیرین، برای رفقایم، ایکاروس پرویسی، جهان وارونه، باریکادها و سخره میمونها، ۱۳سال در غرب، تمام ترانه ها، سقوط دادالوس، بوتیقای هشت پله ای، و بهشت روی زمین، هستند.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید