احمد خمینی
ابعاد تاثیر صداى آقاى منتظرى بر اذهان عمومى باور کردنى نبود. نمى شد انتظار داشت تفاوت میان نوشته با صدایى که هر ثانیه اش، احساس درد و وحشت و اسارت در میان گرگ هاى درنده را القا مى کرد به این اندازه باشد. ولى صدا، صداى آقاى منتظرى، و صداى گرگ هاى درنده و خونینْ‌چشم اطراف او، جان هاى بسیارى را لرزاند.
همین صحبت ها به نوعى دیگر در کتاب منتظرى آمده بود و نورى شدید بر تاریکى دهشت بار سال هاى دهه ى شصت افکنده بود ولى پیامى که کلام منتظرى به دنیا رساند از جنس دیگرى بود: از جنس خون. خون انسان هایى که با خونسردى و شقاوت بى نظیرى بر زمین ریخته شده بود.
ارتعاش این صدا، یا درست تر بگویم صداها، نه تنها بر قلب و روح آزادگانى که سه دهه در سکوت فراگیر حاکم بر سرزمین مان، و نیز در میان هلهله هاى پیروزى و شکستِ انتخاباتى عروسک هاى خیمه شب بازى حکومت فریاد مى زدند: «جنایتى بزرگ و بى رحمانه در دهه ۶٠ توسط کسانى که امروز داعیه ى اصلاح «حکومت» و «اسلام» دارند و از «رحمانیت» و «مهرورزى» سخن مى گویند صورت گرفته است! براى نشان دادن ابعاد این جنایت، نیازى به نبش قبر خاوران و قبرستان هاى پرت و دورافتاده ى شهرستان ها نیست؛ ابعاد این جنایت در نوشته هاى آیت الله منتظرى قابل مشاهده است»،…
آرى ارتعاش این صداها نه تنها بر قلب و روح اینان، که بر حجابى که اهل جنایت در ذهن خود بر این دوران و به خیال خام شان بر تاریخ افکنده بودند اثر گذاشت و به یک باره خونى که لخته هاى سیاه شده اش در اثر مرور زمان خشک شده بود، رنگ سرخ به خود گرفت و از زیر حجاب سال هاى فریب جارى شد!
ارتعاش این صدا، اهل جنایت را به تکاپو انداخت. آن ها که اکنون با سفید شدن ریش و باقى مانده ى مو، قیافه اى بزرگانه پیدا کرده بودند و تُن لرزان و سالمندانه ى صداشان بر خلاف سه دهه ى پیش گوشخراش نبود، به ناگهان در مقابل ارواح کسانى که سال ها پیش فرمان کشتارشان را صادر کرده بودند قرار گرفتند و آرامش «اصلاح طلبانه»شان به هم خورد. پس زندگان و بازمانده ى مردگان آن ها خود را ناچار دیدند تا با پاسخ گویى به صداى منتظرى که از اعماق تاریخ به گوش شان رسیده بود، حجاب پوشاننده ى جنایت را جا به جا کنند و خون هایى را که بیرون زده بود دوباره بپوشانند.
ولى چه تلاش عبثى! حجاب پوسیده ى بازمانده از دوران طلایى امام، با دستان چروکیده و به اسکلت ماننده ى آمران قتل و قاتلان باید طورى جا به جا مى شد که همه چیز به همان دوران سکوت مرگبار باز گردد ولى این کار مگر شدنى بود؟! استدلال ها و پاسخ ها، یکى از یکى مسخره تر و احمقانه تر! تجدید آرایش چهره ى بزک کرده ى هیولاى پیرى که منجر به کنده شدن گوشت لهیده و بویناک سر و صورت او مى شد و کرم ها بیرون مى ریختند!
…و یکى از این استدلال ها و پاسخ ها، متعلق به خاندان پیر آدمکش جماران بود و «یادگار»ى که نقش دست راست او را بازى مى کرد که این دست نیز به محض بى استفاده شدن، توسط هیولاچه ها از بیخ کنده شد و پیکرى انگل زده و دست و پا کنده از پیر جماران باقى گذاشت.
سید احمد، یادگار همیشه گریان امام، که براى رفع گریه و اندوه خود و پدرش، نسخه ى از سر راه برداشتن هر چه دشمن است مى پیچید، و اواخر عمر هم که دیگر فایده اش را از دست داده بود به توبه کردن و عذرخواهى کردن و حلالیت خواهى از منتظرى و بازرگان افتاد، در این جوابیه که مثلا برگ برنده ى جماران، در مقابل صداى آیت الله منتظرى است گفته بود:
«مطالب شما حرف هاى تازه اى نبود بلکه ده سال است رادیوهاى بیگانه همان حرف ها را مى زنند و امام و نظام را به اتهامات واهى کشتن زن هاى بچه دار و قتل عام هزاران نفر در چند روز و غیره متهم مى کنند!…»
عجب دلیل محکم و پاسخ دندان شکنى بیت امام به صداى آقاى منتظرى با رو کردن این «سند» مهم داد! چون رادیوهاى بیگانه، خبر کشتار در زندان ها را داده اند، پس سخن منتظرى هم که گفته است در زندان ها کشتار مى شود، بیهوده است!
و در قسمت دیگرى از پاسخ سید احمد به آیت الله منتظرى مى خوانیم که فلان قاضى که شما به حرف او استناد کرده اید، آمده و به ما گفته که حرف هایش تحریف شده و شما دروغ مى گویید!
و این تمام استدلال بیت امام و سید احمد است در مقابل سخنان آیت الله منتظرى و کشتار سال ۶٧. سید احمدى که بعد از کشته شدن اش در روزهاى عید حتى سعادت این را نیافت که رادیو تلویزیون حکومت اسلامى، براى حفظ حرمتش، و حرمت خاندان اش، حداقل از پخش برنامه هاى شاد عیدانه که اتفاقا شادتر از همیشه هم بود خوددارى کند.
نه! صدایى که سى سال پیش از قم برخاست، به گوش آنان که باید مى رسید رسید و اثر خود را گذاشت. تا صداها و تصاویر ضبط شده ى دیگر، از دوران جنایت هاى دیگر، مثلا جنایت کوى دانشگاه و جنایت هاى کهریزک از کدامین سو برخیزد و حق خون هاى بر زمین ریخته شده را طلب کند.
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید