بیتردید، پیشرفت و توسعه در نظام آموزش و پرورش مانند هر نهاد دیگری نیازمند یک محیط خاص با تدارک شرایط خاص آن به ویژه وضعیت مالی و اقتصادی است.
محمد نهاوندیان، رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران: برنامه ریزان و سیاستگذاران نظام آموزشی باید شرایط و مقتضیات جامعه فردا را در نظر گرفته و با کمک منابع آموزشی، دانش و بینش لازم را در کودکان و جوانان به عنوان صاحبان جامعه فردا پرورش دهند.
به نقل از خبرآنلاین، سابقه توجه به آموزش در ادبیات اقتصادی به دوران قبل از آدام اسمیت بر میگردد، هر چند که اقتصاد آموزش به عنوان شاخهای مستقل از اوایل دهه ۱۹۶۰ وارد جریان اصلی علم اقتصاد شد. از آن زمان تاکنون دامنه موضوعات تحت بررسی اقتصاد آموزش تنوع و گستردگی بسیاری یافته است.
در سالهای اخیر، کشورهایی که با تحولات فراوان در تمامی ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی روبرو بوده اند، نظام آموزشی را در جایگاه سرمایهای ضروری برای تحقق اهداف توسعه های دیده اند. بیتردید، پیشرفت و توسعه در نظام آموزش و پرورش مانند هر نهاد دیگری نیازمند یک محیط خاص با تدارک شرایط خاص آن به ویژه وضعیت مالی و اقتصادی است. نظام آموزشی نیازمند صرف هزینه است، اما چنانچه هزینه های صرف شده در آموزش و پرورش را به روشهای «هزینه- فایده» با مقدار بازگشت سرمایه، مورد بررسی قرار دهیم، آنگاه به میزان سودآوری این سرمایه گذاری خواهیم رسید که نمونه آن مقایسه میزان بهره وری افراد با توجه به تحصیلات آنهاست. آموزش و پرورش در فرآیند مدرن سازی و عقلانی کردن، نقش محوری دارد، میراث فرهنگی را زنده نگه می دارد و ارزشهای اجتماعی را تثبیت می کند. آموزش ابتدایی، ارزشهای اساسی و رسوم اجتماعی را به کودکان مدرسه ای القا می کند و در نهایت آموزش و پرورش می تواند راز استقلال کشورها باشد.
در شرایط امروز با توجه به تحریمهای بینالمللی میتوان گفت نخستین اسباب و پیش درآمد توانمندسازی و استقلال ایران دفاع علم و بصیرت است.
نظام آموزش بطور کلی چنانچه بتواند پیوند علم و عمل را نهادینه کند و خلاء ناشی از آن را که طی سالها بر ساختار آموزش سایه افکنده ریشه کن نماید و روحیه پژوهشگری را به جای مدرکگرایی تقویت کند به وظیفه ذاتی خود عمل نموده و در عین حال زمینه مستحکم پیشرفت علمی کشور را فراهم نموده است. در برنامهریزی توسعه آموزش عالی، هدف، دستیابی به توسعه همه جانبه است. روش نظاممندی که قدرت تشخیص نیازهای واقعی گذشته، حال وآینده را داشته باشد.
در سالهای گذشته با توجه به فراز و نشیبهای اقتصادی کشور در خصوص تامین منابع و تعیین اولویتهای ویژه در خصوص بازسازی زیرساختهای کشور، موضوع آموزش نیز به مانند بسیاری از حوزههای دیگر در فضای خصوصیسازی قرار گرفته است. این موضوع در بدو فعالیت از جهاتی میتوانست موجب رشد و توسعه بخش خصوصی در فعالیتهای فرهنگی شود اما با توجه به ظریف بودن فضای فعالیتهای آموزشی و نوع پذیرش منابع میتواند وارد چالشهای بزرگتری همچون تجاریسازی آموزش شود که این مهم اکنون در جامعه به چشم میآید.
پس از سالها فعالیت این مراکز آموزشی میتوان با بررسی و تحقیق مناسب در خصوص فعالیت آنها در حوزه آموزش و توسعه کشور همزمان با مقایسهای هدفمند در خصوص فعالیتهای آموزشی نسبت به گذشته به نتایج مطلوبی در تصمیمگیریهای کلان برسیم.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید