گروه سیاست: رئیس بازرسی پلیس پایتخت در سال ۸۸ منکر ارتباط میان بازداشت‌شدگان رخدادهای تیر ۸۸ با اراذل و اوباش ساکن بازداشتگاه کهریزک شده است. منکر بدرفتاری با بازداشتی‌ها شده است. منکر نگهداری ۱۴۰ نفر در یک فضای نامناسب شده است. سردار علی‌قلی فودازی که مسئول رسیدگی به پرونده بازداشتگاه کهریزک هم بوده است، در گفت‌وگو با ایلنا سخنانی بر زبان رانده که برخی از آنها کمی تا قسمتی با روایت‌های پیش‌گفته و حتی محتوای گزارش‌های پرونده‌های دادگاه‌های کهریزک متفاوت است.فودازی در پاسخ به این پرسش که طبق برخی روایت‌ها پیش از انتقال بازداشت‌شدگان ۱۸ تیر ۸۸ برخی زندانیان خطرناک در کهریزک نگهداری می‌شدند و این بازداشت‌شدگان نیز به سلول‌های این افراد خطرناک منتقل شدند، گفته است: «اصلا چنین مسئله‌ای صحت ندارد چراکه سلول این دو گروه از یکدیگر جدا بود». … او گفته است «برای بازداشت‌شدگان ۱۸ تیر ۸۸ دو اتاق بزرگ در نظر گرفته شده بود که در آنجا نگهداری شوند و هیچ‌گونه ارتباطی میان این بازداشت‌شدگان و اراذل و اوباشی که پیش از این در کهریزک نگهداری می‌شدند، وجود نداشت». رئیس پیشین بازرسی پلیس پایتخت تأکید کرده «یکی از ادعاهای مطرح‌شده این است که بازداشت‌شدگان ۱۸ تیر ۸۸ از سوی اراذل و اوباش مورد ضرب و شتم قرار گرفتند که این مسئله نیز کذب است». این سخنان فودازی کمی تا قسمتی با شواهد و گفته‌های پیشین در تعارض است. سخنان فودازی حتی با گفته‌های فرمانده او، سردار اسماعیل احمدی‌مقدم هم در تعارض است که گفته بود به توصیه او مبنی بر جداسازی بازداشتی‌ها از اراذل و اوباش توجهی نشده است و این یعنی بازداشتی‌ها و اراذل یک جا نگهداری می‌شدند. احمدی‌مقدم گفته بود: «… مرتضوی اصرار داشت که این افراد دستگیرشده چاقو، قمه و زنجیر داشته‌اند و از همین حیث اراذل و اوباش محسوب می‌شوند که من در آن جلسه عنوان کردم که ضبط کنید و بنویسید که من مخالف هستم و مخالفت ناجا نیز ثبت شد. اما من در آن جلسه به یک نفر عنوان کردم که به بچه‌های کهریزک بسپارید اولا حواسشان باشد این افراد در بند جداگانه و میان اراذل و اوباش فرستاده نشوند و درثانی بدرفتاری با آنها نکنید، اما همین دهان به دهان گشتن و این به آن بگو، باعث شد این تأکیدات من به مرحله اجرا نرسد…».
امکان ندارد رخ داده باشد!
رئیس پیشین بازرسی پلیس گفته است: «گفته می‌شد ۱۴۰ نفر را در اتاقی جا داده بودند که ما برای ۴۹ نفر در نظر گرفته بودیم. امکان ندارد این اتفاقات در کهریزک رخ داده باشد، اصلا فضای این کار‌ها نبود. آنها فقط قبل از دستگیری کتک خورده بودند. اتاق‌ها نو بود، اصلا چیزی به نام کک و ساس وجود نداشت. من زمانی که مسئولیت بازرسی تهران بزرگ را بر عهده گرفتم، همه مسئولان قبلی بازداشت بودند و برای اینکه می‌دانستم در آنجا چه اتفاقاتی افتاده است و محل کهریزک را می‌شناختم این مسئولیت را در بازرسی قبول کردم». حالا ببینید که سردار احمدی‌مقدم دراین‌باره چه گفته بوده: «… آمده بودند در هر بند که ظرفیت ۵۰ نفر را داشت، ۱۷۰ نفر را جا دادند و قبول کنید در گرمای تابستان کهریزک آن هم در یک مکانی که استاندارد نیست، اگر کاری هم صورت نگیرد، این تراکم آدم در این محل کم‌امکانات دارای مسئله است…». گزارش پرونده دادگاه انتظامی کهریزک هم گفته‌های احمدی‌مقدم را تأیید می‌کند و با آن منطبق‌تر است تا سخنان رئیس پیشین بازرسی پلیس! در این گزارش آمده است که بازداشت‌شدگان هنگام پذیرش در «کهریزک» از سوی افسر نگهبانان وقت با لوله pvc مورد ضرب‌وجرح قرار گرفته و به آنها فحاشی شده است. در این گزارش آمده است که متهمان در انظار عمومی مورد توهین‌های مختلف از نوع پوشش تا موضوعات دیگر واقع شده بودند و ۱۲۳ نفر بازداشتی را در قرنطینه‌ای به مساحت حداکثر ۶۵ متر به اضافه ۳۷ نفر اراذل و اوباش، یعنی ۱۶۰ نفر جا داده بودند، درحالی‌که جای کافی برای نشستن وجود نداشته است.
ضرب‌وشتمی در کار نبود
فودازی همچنین با اشاره به اینکه ما از بیش از ۹۰ نفر از بازداشت‌شدگان کهریزک رضایت گرفتیم، گفته است: «در گفت‌وگوهایی که با آنها داشتیم هیچ یک ادعایی مبنی بر مورد ضرب‌وشتم قرارگرفتن از سوی سایر زندانیان را نداشتند. همه آن ۹۰ نفر گفتند که در کهریزک هیچ‌کس به من دست نزده است». اگر این‌طور بوده است، پس چرا به روایت احمدی‌مقدم با مسئول کهریزک برخورد شد و چرا تعدادی از مأموران به خاطر بدرفتاری با بازداشت‌شدگان هم از خدمت منفصل شدند و هم برخی‌شان تا گرفتن حکم اعدام هم پیش رفتند؟! دادگاهی که برای مأموران انتظامی دخیل در ماجرای کهریزک تشکیل شده بود، با توجه به تحقیقات و گفتار شاهدان، رفتار برخی مأموران را مصداق قتل عمد تشخیص داد و برای سه نفر حکم اعدام صادر کرد و برای دیگران احکام حبس. خانواده‌ها اما بعدا از خواسته خود اعلام گذشت کردند و محکومان از اعدام رهیدند. احمدی‌مقدم گفته بود: «با مسئول کهریزک برخورد هم شد، چراکه اگر اطلاع می‌داد و حتی عقل داشت کمی پایین‌تر مقر یگان ویژه بود و می‌توانست افراد دستگیرشده را در مسجد این یگان جای دهد یا حتی می‌توانست این افراد را در بازداشتگاه جدید که هرچند آب و برق نداشت، جای دهد تا این مشکلات به وجود نیاید. مأموران بند که سوء رفتار از آنها ناشی می‌شد، محکوم هم شدند و به مسئولان بازداشتگاه متذکر شدیم، چطور چهار روز اینجا بودند اما یک روز نرفتید سرکشی کنید؟ و حتی منتقد بودم که اگر آن زمان به من می‌گفتید با مسئولیت خودم همه را رها می‌کردم. چراکه اینها جانی و قاتل نبودند».
تکرار اتهام مننژیت
فرمانده سابق سخنان عجیب‌تری هم زده است. او همان گزارش خلاف واقعی را که مرتضوی و دو قاضی دیگر درباره علت مرگ سه بازداشتی منتشر کردند، تکرار کرده است. او گفته است: «سه نفری که در کهریزک فوت کردند سرما خورده بودند و در اثر مننژیت فوت کردند». این درحالی است که امیر جوادی‌فر، محمد کامرانی و محسن روح‌الامینی به استناد گزارش پزشکی قانونی، بابت ضربه بر نسوج نرم بدن و عدم رسیدگی طی ۷۲ ساعت فوت کردند. «مرگ در اثر مننژیت» گزارش خلاف واقعی بود که به دستور دادستان تهران از سوی بهداری زندان ۲۱۰ کهریزک نوشته شده بود. نکته جالب در ماجرا این بود که نه پزشک وظیفه شاغل در بهداری و نه رئیس بهداری «فاتب» هیچ‌کدام حاضر به تأیید و امضای این گزارش نشده بودند و متهمان دادگاه انتظامی «کهریزک» مدعی شدند متن این گزارش خلاف واقع که در کیفرخواست قضات کهریزک با عنوان «گزارش خلاف واقع از طریق امری ترغیب مأموران مربوطه به تنظیم گزارش خطاب به خود» آمده بود، توسط دادستان تهران «سعید مرتضوی» به آنان داده شده و «مرتضوی» از آنان خواسته که چنین گزارشی را بنابر مصلحت به دادستان عمومی تهران ارائه کنند. مرتضوی بابت گزارش خلاف واقع ابتدا به پرداخت ۲۰۰ هزار تومان محکوم شد اما شعبه ۳۸ دیوان عالی کشور در مقام مرجع تجدیدنظر، این اتهام را وارد ندانست و عنوان کرد که به‌فرض ثبوت جرم، میزان جزای نقدی دادستان سابق تهران، ۲۰ هزار تومان است. پرونده در این اتهام به شعبه قضائی هم‌عرض فرستاده شد و در نهایت سعید مرتضوی از این اتهام تبرئه شد!
استثنائا یک همسویی
رئیس پیشین بازرسی پلیس پایتخت فقط یک‌جا سخنانش با سردار احمدی‌مقدم منطبق است، آن هم مقصردانستن سعید مرتضوی در تصمیم بر اعزام بازداشتی‌ها به کهریزک. او سخنان سردار احمدی‌مقدم را در جلسه ۱۹ تیرماه ۸۸ تأیید کرده و گفته است: «سردار رجب‌زاده که در آن زمان مسئولیت فرماندهی تهران بزرگ را برعهده داشت، اعلام کرد که این بازداشتگاه بیش از این ظرفیت نگهداری بازداشت‌شدگان ۱۸ تیر سال ۸۸ را ندارد و باید به جای دیگری منتقل شود اما دادستانی تأکید داشت به دلیل اینکه برای نگهداری این افراد جا نداریم باید این افراد تا زمان تعیین تکلیف در بازداشتگاه کهریزک نگهداری شوند». احمدی‌مقدم پیش‌تر اعتراف کرده بود که: «آقای مرتضوی اصرار داشت که افراد دستگیرشده به کهریزک منتقل شوند». در گزارش کمیته ویژه مجلس وقت، درباره «کهریزک» هم با اشاره به جلسه‌ای با مسئولان زندان اوین و قاضی حداد، معاون وقت امنیت دادستانی تهران، آمده بود که مسئولان اوین اذعان کرده بودند، انتقال بازداشت‌شدگان ۱۸تیر به بهانه فقدان جا و ظرفیت در زندان اوین مطلب صحیحی نیست و زندان اوین کاملا آمادگی پذیرش آن بازداشت‌شدگان را داشته است. سعید مرتضوی بعدا در واکنش به اظهارات فرمانده نیروی انتظامی مبنی بر اینکه انتقال بازداشتی‌ها به کهریزک با اصرار او بوده است، گفت که سخنان احمدی‌مقدم درباره حادثه کهریزک صحت ندارد. مرتضوی گفته بود: «به طور قطع به اظهارات آقای احمدی‌مقدم درباره حادثه بازداشتگاه کهریزک به صورت کامل پاسخ خواهم داد». این در حالی است که او تا این لحظه هیچ پاسخی به سخنان احمدی‌مقدم نداده است. او صرفا گفته است که: «در اعزام دستگیرشدگان به بازداشتگاه کهریزک، گزارش نیروی انتظامی را قرائت کردم و در صحنه نبودم که ببینم آنها چه کار می‌کنند».
———————————————
پوراندرجانی دچار جنون آنی شد
متأسفانه رامین پوراندرجانی، پزشک بازداشتگاه کهریزک، بر اثر ترسی که داشت و به او به‌اشتباه گفته بودند تو مقصری، دچار جنون آنی شده و با خوردن قرص خودکشی کرد. نظریه پزشکی قانونی در این ارتباط موجود است.
یک نفر بود که ادعا می‌کرد، من را در کهریزک تا گردن در زمین چال کرده‌اند من متعجب بودم که در کهریزک جایی برای چال‌کردن وجود ندارد. من پیش رئیس دادگاه رفتم و از او خواهش کردم که ممکن است برای بازدید محل و بازرسی صحنه به محل بیایید. چون پلیس مواد مخدر قبلا بازداشتگاه کهریزک را برای معتاد‌ها آماده‌سازی کرده بود و به‌‌خوبی آنجا را می‌شناختیم. من در آنجا یک چاه آب کنده بودم، ولی آب چاه به‌قدری تلخ بود که استفاده آن برای افراد مناسب نبود و برای اسکان افراد معتاد اردوگاه شفق را گرفتم. ما به همراه کسی که صحنه را بازسازی کرده بود تا اعتراف بگیرند و همراه با نماینده بازپرس به کهریزک رفتیم. از او خواستیم که محلی که او را چال کردند، نشان دهد. آن شخص محلی را نشان داد من خواهش کردم که بیشتر دقت کند، اما دوباره همان جا را نشان داد. من به نماینده بازپرس گفتم: «حاج‌آقا من بچه روستا هستم، خاک اطراف این چاله از زمستان تا به حال بیل نخورده است». رئیس دادگاه هم این را تأیید کرد. نماینده بازپرس شخصی که صحنه را بازسازی کرد، احضار کرد و گفت شما باید حواستان را جمع می‌کردید. بعد از این بازدید، احکامی را که صادر کرده بود، تغییر داد.
من پرونده تمام این مسئولان را پیگیری کردم تا آزاد شوند و ثابت کردیم که سردار رادان در آن دو روز اصلا به محل زندان کهریزک نرفته بود. عده‌ای می‌گفتند؛ سردار رادان با هلیکوپتر به محل می‌آمد، ما ثابت کردیم سردار رادان اصلا به آنجا نرفته است.
بازداشتگاه کهریزک در زمان سال ۸۸ نیز تحت نظر نیروی انتظامی بود و هیچ‌کدام از سرداران سپاه در آن نقشی نداشتند. بازداشتگاه کهریزک به وسیله مسئولان وقت ناجا راه‌اندازی شده بود و به جز نیروی انتظامی هیچ دستگاه دیگری در این بازداشتگاه مسئولیت نداشت.
از: شرق
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید