علم الهدی گفته که مقایسه حکومت قبلی با جمهوری اسلامی از نظر فساد مالی درست نیست. یک روز بعدش هم سردار نقدی عین همین جمله را تکرار کرده است. البته به نظر من هم اصولا مقایسه دو حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی از نظر فساد مالی نه تنها درست نیست و اخلاقی و انسانی نیست، بلکه عقلانی هم نیست.
البته وقتی آدمی مثل نقدی یا آدمی مثل علم الهدا وقتی حرف بزند، طبیعی است که کسی دلیلی نمی پرسد و بنا هم نیست که استدلالی گفته شود، اگر بنا شود همه آدمهای باشعور دلیل ارائه کنند و نقدی و علم الهدی هم همین کار را بکنند پس تفاوت این دو نفر با آدمهای باشعور چیست؟ ولی چون من معمولا برای حرف هایم دلیل هم ارائه می دهم، توجه شما را به شش موضوع مهم در اینکه چرا ما نباید فساد اقتصادی در حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی را مقایسه کنیم به خدمت شما عرضه می دارم.
دلیل اول: با بدبینانه ترین محاسبه یعنی با به حساب آوردن پولی که رضاشاه به خارج از ایران برد، جواهرات سلطنتی ربوده شده، کل املاک پهلوی در خارج از ایران، گزارش های حسن و علی و حسین انصاری و انصاریان و حسینیان نهایتا خیلی که زور بزنیم و فشار بدهیم و تکه تکه بشویم، کل پولی که توسط خاندان پهلوی از ایران دزدیده شده (فرض می کنیم که پهلوی ها هیچ حقی نداشتند) چیزی در حدود سه میلیارد دلار است. بیش از این رقم در هیچ گزارشی گفته نشده. کل درآمد نفت کشور از زمان کشف نفت تا ۱۳۵۷ هم حدود ۱۱۲ میلیارد دلار است. تقریبا ۸۰ میلیارد در شش سال آخر پهلوی فروش نفت بود. یعنی خانواده پهلوی حدود پنج درصد کل ثروت ایران را برای خودش برداشت. کل ثروت خاندان پهلوی تقریبا یک ششم پولی است که بابک زنجانی در چهار سال بالا کشید و حدود سه درصد ۸۰ میلیارد دلاری است که در دوره حکومت احمدی نژاد گم شد. در پنجاه سال پهلوی سه درصد پول ایران توسط حکومت از میان رفت و در هشت سال احمدی نژاد، ده درصد پول کشور گم شد، چهار درصد آن دزدیده شد و تقریبا بخش اعظم آن نابود شد. بخش مهمی از ثروت ایران در دوره احمدی نژاد مصرف شد تا ایران با سرعت بیشتری به عقب برود. اصلا این دو تا حکومت قابل مقایسه اند؟ فساد خاندان پهلوی در برابر فساد مالی جمهوری اسلامی مثل بیرون افتادن موهای دختر کدخدا در برابر استریپ تیز آنا نیکول اسمیت است.
دلیل دوم: حکومت پهلوی پنج درصد پول کشور را دزدید و ایران را در عرض ۵۷ سال به اندازه ۸۰ سال جلو برد. حکومت جمهوری اسلامی هفتاد درصد پول کشور را به باد داد و ده درصد آن را دزدید و کشور را در عرض ۳۷ سال، سی سال عقب برد. اصلا این دو قابل مقایسه است؟
دلیل سوم: حکومت پهلوی با زنانی بدون حجاب، با مینی ژوپ، با کاباره و شکوفه نو، باعث شد هشت هزار فاحشه در سال ۵۷ طبق آمار دقیق و نسبتا روشن در کشور وجود داشته باشند و سن متوسط شان بالای ۲۰ سال باشد، جمهوری اسلامی با چادر و روسری و بگیر و ببیند، باعث شد تعداد فواحش به بیش از صد هزار برسد و سن فحشا به زیر ۱۸ سال برود.
دلیل چهارم: اگر یک پادشاه در هر جای جهان بخصوص در خاورمیانه و آسیا حکومت کند، طبیعی است که همه پیش بینی کنند که حکومتی استبدادی و فاسد خواهد داشت. ولی اگر تعدادی عالم و فقیه و متخصص علوم دینی و اهل اخلاق حکومت کنند، طبیعی است که کسی انتظار فساد اخلاقی و مالی را ندارد. ولی وقتی تعدادی عالم دینی حکومت می کنند و فساد اخلاقی بیشتر می شود طبیعی است که همه سئوال کنند. یک پادشاه باصطلاح فاسد در ایران مثل محمد رضا پهلوی ۳۷ سال حکومت کرد و در سال آخر، چند میلیون نفر از زنانی که در حکومت فساد رشد کرده بودند با حجاب شدند. بعد همان با حجاب ها حکومتی تشکیل دادند که همه معیارهای اخلاقی را رعایت می کرد و باعث شد همان زنانی که در حکومت پهلوی حجاب سرشان بگذارند، کلا بی خیال حجاب شوند.
دلیل پنجم: در حکومت پهلوی از زمان رضاشاه تا آخرین روز حکومت، تعدادی روشنفکر و تحصیلکرده و اهل فرهنگ و دانشمند مثل محمد علی فروغی، ملک الشعرای بهار، علی اکبر داور، امیر عباس هویدا، مصدق، قوام السلطنه دولتها را اداره کردند و تعدادی جوان پریشانحال مثل نواب صفوی، بیژن جزنی، اشرف دهقانی، صمد بهرنگی و خیلی های دیگر برای از بین بردن حکومت تلاش کردند و بعد از تغییر حکومت تعدادی آدم بی سواد و کم سواد قدرت را در دست گرفتند و تعدادی آدم اهل علم و دانشمند با حکومت مخالفت کردند و می کنند. اصلا این دو وضعیت قابل مقایسه است؟ ضریب هوشی مخالفان حکومت پهلوی همیشه از مدیران آن پائین تر بود و ضریب هوشی مخالفان جمهوری اسلامی از رهبران آن بالاتر.
دلیل ششم: در حکومت پهلوی هفتاد درصد مردم زندگی طبیعی شان را می کردند و خوشحال بودند، ده درصد مردم خیلی وضع شان خوب بود و مخلص حکومت بودند، بیست درصد هم داشتند فکر می کردند چکار کنیم که بهتر بشود؟ در جمهوری اسلامی هفتاد درصد مردم دارند فکر می کند عجب غلطی کردیم…
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید