اگر سخنان رییس جمهور فرانسه را جدی بگیریم، که باید چنین کنیم، ایران به دو راهی بسیار خطرناکی رسیده است.و از هر راهی برود پایانش نابودی سرزمینی کشور است. سفر پر سرو صدای سه روزه امانویل ما کرون به واشنگتن با تمام حواشی اش برای ما ایرانی ها یک پیام روشن داشت .آمریکا از یرجام بیرون میرود .و این سخن از زبان کسی است که ظاهرن روابط شخصی خوبی با دونالد ترامپ دارد.حتی اگر ترامپ در دوزادهم ماه مای خروج رسمی آمریکا را از برجام هم اعلام نکند ولی در پی آنست که این قراداد را کاملن بی خاصیت کند .واین کاررا خواهد کرد.
اما آنچه را که بعنوان پاسخ از ایران میشنویم نشان از آن دارد که دولت و حاکمیت هر دو میدانندکه با پاسخ هایشان در چه راهی گام نهاده اند.آنها هم میدانند که به دوراهی وحشت رسیده اند .و میدانندکه بیرون رفتن ترامپ از برجام در یک کلام بمعنای نابودی دستاورد های محدود روحانی در چند سال گذشته است.و این یعنی بازگشت به تحریم های گذشته، وهمچون دوران احمدی نژاد فروش نفت بصورت قاچاق. چرا که بانکها از حواله بهای نفت به دلار ، یورو و سایر ارز های معتبر خودداری میکنند
وچنین اوضاعی بمعنای کمبود ارز دربازار ، نابودی فزاینده کارگاههای تولیدی ،افزایش سریع تورم و ازهم پاشیدگی کامل اقتصادی و اجتماعی است.شاید وضع آشفته بازار ارز در هفته های گذشته نشانگر آنست که ایران ماه هاست که قدم در این مسیر بی سر انجام نهاده است .ادبیات روحانی و ظریف درهفته های گذشته چندان تفاوتی با شعارهای هسته سخت قدرت نداشت .هر چه که به دوراهی وحشت نزدیکتر میشدیم بهمان اندازه هم تفاوت های حاکمیت و دولت رنگ میباخت و هر دو همچنان از مقاومت، و تهدید به بازگشت به دوران پیش از برجام وتاکیدبر سیاست های تاکنونی شان در منطقه میگویند.بخوان ادامه جنگ سوریه در کنار اسد، توسعه نفوذ در عراق و لبنان و همچنین پشتیبانی از حوثی های یمن
گر چه هنوز تفاوتهای گفتاری میان حاکمیت ودولت روحانی را نمیتوان منکر شد .این تفاوت ها اما نشان از اختلاف در روش ها و شکل است و نه در محتوی و هدف.بطور مثال در روزنامه کیهان میخوانیم .که بایدحوثی های یمن را تشویق و کمک کرد تا با موشک به عربستان و امارات حمله کنند ، روزنامه جوان و خبر گزاری فارس از روحانی میخواهند که بخاطر برجام از مردم عذر خواهی کندو علی اکبر ولایتی مشاور سیاست خارجی خامنه ای نوید انتقام ایران از اسراییل میدهد.همه این سخنان پیام واحدی دارند و آن اینکه ما هم باید سیاست تهاجمی در پیش گیریم.و چنین روشی بمعنای ورورد سریعتر به چرخه ای از تتش است که پایانش بی شک جنگ رودرو با کشورهای منطقه و احتمالن اسراییل است.علیرغم همه رجز خوانی ها ی پاسداران ایران توان پایداری چندانی در برابر حملات خارجی ها را نخواهد داشت.وبر خلاف جنگ عراق که مردم از هر گوشه و کنار و با عقاید مختلف به جبهه شتافتند این بار نمیدانیم رفتار مردم در برابر حمله خارجی چه خواهد بود. و تهاجم خارجی بی تردید سوریه ای شدن ایران را در پی خواهد داشت.کشوری پاره پاره و قدرت مرکزی ناتوان .
گرچه معتدلین و اصلاح طلبان ادبیات شان چنین جنگی نیست ولی آن ها هم از مقاومت میگویند و اینکه نه حاضر ند و نه میتوانند در باره موشک هایشان و یا نقش شان در سوریه و عراق به گفتگو بنشینند.
سر انجام این راه هم نابودی است یعنی پذیرش تورم چند هزار درصدی ،کمبودی کالا و دارو، افزایش دزدی و آدمکشی و در یک کلام نابودی تدریجی. آنچه را که ما امروز در ونزویلا میبینیم .راه کیهان و فارس و جوان و دیگر نزدیکان آیت اله خامنه ای زود تر و راه ظریف و رو حانی دیر تربه از هم پاشیدگی و زوال میانجامد.آلمانی ها ضرب المثلی دارند به این مضمون که پایان وحشت بهتر از وحشت بی پایان است .شاید کیهانیان با راه حلهایشان به این ضرب المثل آلمانی می اندیشند
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید