خبرگزاری هرانا – نادر فتورهچی، نویسنده، مترجم و روزنامهنگار ایرانی در پی احضار به شعبه ۱۰۵۷ دادگاه کارکنان دولت، امروز یکشنبه در پروندهای به اتهام “نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی” مورد بازپرسی و تفهیم اتهام قرار گرفت و سپس با تودیع قرار کفالت و تا زمان پایان دادرسی آزاد شد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز یکشنبه ۲ دیماه ۱۳۹۷، جلسه رسیدگی به اتهام “نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی” برای نادر فتورهچی در شعبه ۱۰۵۷ دادگاه کیفری تهران برگزار شد.
نادر فتورهچی طی یادداشتی در صفحه شخصی خود در این خصوص گفت: “جلسه رسیدگی به اتهام بنده مبنی بر نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی در خصوص شرح مشاهداتم از قرنطینه زندان فشافویه، با حضور نماینده دادستان در شعبه ۱۰۵۷ کیفری برگزار شد و حسب همان قرار کفالت تعیین شده در مرحله بازپرسی، از دادگاه مرخص شدم”.
آقای فتورهچی طی هفته گذشته از تشکیل دو پرونده قضایی جدید بابت انتشار یادداشتی در خصوص شرایط زندانیان محبوس در زندان تهران بزرگ خبر داد و گفت که برای تاریخ ۲ دیماه احضار شده است.
نادر فتورهچی در این خصوص گفته بود: “با شکایت دادستانی و سازمان زندانهای استان تهران ۲ پرونده برای بنده در شعبه ۶ و ۲ بازپرسی دادسرای فرهنگ و رسانه بابت انتشار یادداشتی در خصوص شرایط بغرنج زندانیان محبوس در بند قرنطینه زندان تهران بزرگ، تشکیل شد. پس از بازپرسی پرونده شعبه ۶ به اتهام «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» تفهیم و طی احضاریهای که از طریق پیامک به بنده ابلاغ شده، برای تاریخ ۲ دیماه به شعبه ۱۰۵۷ دادگاه کارکنان دولت به ریاست قاضی حیدری فراخوانده شدم”.
نادر فتورهچی، زاده ۱۳۵۶ در تهران، روزنامهنگار، مترجم و نویسنده ایرانی است. مقالات وی عموماً در خصوص مباحث سیاسی، هنری، اجتماعی و فلسفی است.
وی کار نویسندگی در مطبوعات را با روزنامه صبح امروز آغاز کرد و سابقه همکاری با روزنامههای “شرق، بهار، آفتاب امروز، دوران امروز، بنیان، توسعه و سرمایه” را دارد. او همچنین به عنوان سخنران با مؤسسه پرسش همکاری دارد.
آقای فتورهچی، روز یکشنبه ۲۸ مردادماه در پی شکایت محمد امامی متهم اختلاس صندوق ذخیره فرهنگیان علیه وی به علت عدم امکان تامین وثیقه بازداشت و به زندان تهران بزرگ منتقل شد.
این نویسنده پس از آزادی در تاریخ ۳۱ مردادماه در یادداشتی به تشریح شرایط بغرنج زندانیان محبوس در بند قرنطینه زندان تهران بزرگ پرداخته بود و گفت که “از اینکه از فشافویه آزاد شدم، عمیقا دچار عذاب وجدانم و فکر نمیکنم تا هرگز بتوانم شرایط دهشتناک «هم لباسی»هایم را فراموش کنم. با دیدن شرایط زندانیان فشافویه و آن چشمهایی که در ناامیدی و بوی تعفن و بیپناهی و قفس و نفستنگی دودو میزدند، زخمی عمیق و کاری بر روحم وارد شد”.