اسرین درکاله، فعال حقوق زنان و از اعضای “ندای زنان ایران” یکشنبه ششم مرداد (۲۸ ژوئیه) در منزل شخصی خود توسط مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شد. 

مادر اسرین درکاله ظهرسه‌شنبه هشت مرداد به دویچه‌وله فارسی گفت که یک روز پیشتر برای دیدن دخترش چهار صبح از قزوین به سمت تهران حرکت کرده تا پیش‌از ظهر دخترش را در زندان ملاقات کند اما او را پشت درهای بسته زندان نگه داشتند و او نتوانسته خبری از دخترش بگیرد. مأموران وزارت اطلاعات هیچ توضیحی در مورد علت بازداشت اسرین درکله نداده‌ا‌‌ند. 

فعالان حقوق بشر می‌گویند او همراه دو تن دیگر از اعضای انجمن “ندای زنان ایران” به نام‌های مریم محمدی و نرگس خرمی به دادسرای اوین احضار شده بود. انجمن “ندای زنان ایران” شبکه‌ای از فعالان حقوق زن در ایران است که تلاش می‌کنند رنج‌ها، ناکامی‌ها و موفقیت‌های زنان را در جامعه ایران بازتاب دهند. 

اسرین درکاله که حال پشت میله‌های زندان اوین است، همراه مریم محمدی در مراسمی که انجمن “ندای زنان ایران” به مناسبت روز جهانی زن در تهران برگزارکرد، درباره “زنان نیروی اصلی اعتراض” و “چهل سالگی جنبش زنان” سخنرانی کرده بود. 

مادر اسرین درکاله که ساعت‌ها در گرمای طاقت‌فرسای تابستان تهران پشت در زندان ایستاده به دویچه‌‌وله می‌گوید: «دخترم هیچ‌کار خلافی نکرده است. من امید داشتم که او با پرداخت وثیقه آزاد شود ولی حالا به من گفتند که خودمان با شما تماس می‌گیریم.» 

اسرین درکاله یکی از چندین عضو “ندای زنان ایران” است که در ما‌ه‌های اخیر پشت میله‌های زندان افتاده است. مأموران وزارت اطلاعات دوشنبه ۱۷ تیرماه مریم محمدی را در خانه‌اش بازداشت کردند. او دو هفته بعد با قرار وثیقه آزاد شد. پیش از او دو عضو دیگر “ندای زنان ایران” به نام‌های اکرم نصیریان و ناهید شقاقی هم مدتی بازداشت و سپس با سپردن وثیقه، به صورت موقت آزاد شدند. 

شعله ‌پاکروان موسس بنیادی در مخلفت با اعدام به نام “بنیاد ریحان” به دویچه‌وله می‌گوید: «من تعداد زیادی از اعضای این انجمن را از تهران می‌شناسم و از فعالیت‌هایی که دارند مطلع هستم. مثلأ اکرم نصریان که دو هفته پیش بازداشت و مدتی بعد با پرداخت وثیقه آزاد شد، مدتی به کودکان کار که در مزارع  پنبه با دستمزد بسیار کم به بیگاری کشیده می‌شدند و نمی‌توانستند به مدرسه بروند، درس می‌داد.»  »  

شعله پاکروان مادر ریحانه جباری است که در یک پرونده جنجالی به قصاص محکوم و سپس اعدام شد. او که حال ساکن برلین است، می‌‌گوید: «چندی پیش به آنها پیشنهاد کردم که می‌توانم با آنها همکاری کنم، ولی به من گفتند که نمی‌خواهند با خارج از کشور همکاری داشته باشند و هدفشان مبارزه مدنی مستقل در داخل ایران است. جای تأسف است که در مورد بازداشت اعضای این انجمن که زحمات بسیاری برای زنان کشیده‌اند، اطلاع‌رسانی نمی‌شود»

شعله پاکروان تأکید می‌کند که انجمن “ندای زنان ایران” در زمینه تمام مسائلی به نوعی به دغدغه زنان ایرانی فعالیت دارد. او می‌گوید: «مثلأ پروین نخستین با یک مرد افغان ازدواج کرده و سه فرزند دارد که همه متولد دهه شصت هستند. دختر بزرگ او که در زمان آیت‌الله خمینی متولد شده شناسنامه ایرانی دارد اما دو پسرش که در دوران رهبری آیت‌الله خامنه‌ای به دنیا آمده‌اند، شناسنامه ندارند. مشکل پروین مشکل زنان ایرانی بسیاری است که همسرشان ایرانی نیست.»

انجمن “ندای زنان ایران” در اینستاگرام و تلگرام فعال است و مقالات بسیاری در زمینه فعالیت‌های خود منتشر کرده است. در پرتال اینترنتی انجمن آنها آمده است که فعالان “ندای زنان ایران” می‌کوشند زنان را برای دست یافتن به یک زندگی بهتر در کوران معضلات و تبعیضات توانمندتر سازد.  

از: دویچه وله