دکتر مصطفی جلالی‌فخر
از دیشبِ خیلی سخت، به صبحی خشمگین و غمگین رسیده‌ام. موج سوم کرونا، چنان سهمگین آغاز شده که می‌ترسم به سونامی بدل شود. بی‌تدبیری توامان مسئولین و مردم باعث همنشینی با احتمال فاجعه شده است. مطابق پیش‌بینی، سفرهای تعطیلات و تجمعات محرم و بازگشایی مدارس، در یک هم‌افزایی تلخ به چنین نتیجه‌ای منجر شدند. دیشب از در و دیوار بیمارستان، کرونا می‌بارید. اورژانس تنفسی شبیه مجالس ترحیم مشاهیر شده بود؛ و با فواصل کوتاهی، پر و خالی می‌شد. خیلی زود تمام تخت‌ها اشغال شدند و از ساعت دو بامداد، دیگر ظرفیت پذیرش نداشتیم. بیماران بدحال زیاد شده‌اند و کرونا با اشکال متنوعی، شهرمان را شخم می‌زند. مسئول آزمایشگاه گفت موارد مثبت به شدت زیاد شده است و در طول شش ماه گذشته سابقه نداشته. دکتر طبرسی از احتمال مخوف روزی ششصد کشته سخن گفته است. کادر درمان بریده‌اند. نیروی مقتدری برای مهار کرونا وجود ندارد. عنوان «با اجرای پروتکل» به پاشنه‌ی آشیلی بدل شده که بیشتر شبیه مجوز معکوس است. پست‌فطرت‌هایی که کرونا را کم اهمیت جلوه داده‌اند، همچنان آزادند و بدون محدودیت و محاکمه، به یاوه‌گویی ادامه می‌دهند. مردم دچار واکنش انکار شده‌اند و حاضر به پذیرش احتمال کرونا نیستند و علائم خود را قاطعانه، سرماخوردگی و حساسیت و سینوزیت می‌پندارند. مثل بیمار دیشبی که با ایست قلبی تنفسی و لوله‌گذاری‌شده به بیمارستان آورده شد، با سی‌تی ریه‌ایی که شبیه شیون بود، درست دو روز پس از یک سرماخوردگی ساده. این در حالی ست که ادارات، در حال لغو همین مراعات نیم‌بند هستند. مذهبیون افراطی که دین را در مقابل عقلانیت قرار داده‌اند، حرف از تجمعات خودجوش اربعین می‌زنند. سفرها همچنان برقرار است. مدارس پرشماری حاضر به آموزش مجازی نیستند و بچه‌ها را مجبور به حضور کرده‌اند. مغازه‌ها و پاساژها بدون هیچ نظارتی، تره هم برای پروتکل‌ها خرد نمی‌کنند. شهر شبیه کابوسی شده که میلیون‌ها آدم را در دشتی مین‌گذاری شده رها کرده‌اند؛ و هر کسی می‌تواند قربانی بعدی باشد.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید