قطعه ای از فیس بوک یکی از اعضای شورای جبهه ملی را برایم فرستادند که در آن نوشته بود”… متاسفانه برخی کسانی که داعیه ملی بودن دارند مدتهاست که ملت و میهن را ترک کرده اند و خارج نشین شده اند و از آنجا هر حرکتی که در داخل می شود را زیر سوال می برند و تفرقه می اندازند. به نظرم یکی از شرط های اصلی عضویت در جبهه ملی ایران باید اقامت در ایران باشد..”.
من با این عضو شورا هیچگونه آشنائی و شناختی از ایشانرا ندارم. تنها از این برخورد نا بجای ایشان احساس میکنم که بسیار بی تجربه و نا آگاه هستند. در ارتش پارتیزانی که فیدل کاسترو تشکیل داد به هیچکس در شروع کار درجه نمیدادند بلکه درجه را شخص تنها در میدان جنگ بر حسب لیاقت شخصی خود دریافت میکرد. من با انقلاب و جنگ پارتیزانی و اینجور مبارزات مخالفم تنها این برخورد با درجه دادن به داوطلبین مبارزه پارتیزانی روشی بسیار منطقی در نظرم ماند. شخص باید در میدان مبارزه ثابت کند که در خور چه مقامی برای سازمان است. تعجب من از یک عضو شورا است که قرار است همه را بهم پیوند دهد ولی یکباره بخش بزرگی از اعضا و هواداران را بخاطر اختلاف نظر با ایشان مردود اعلام نماید.
و اما در مورد شرط اقامت در ایران برای عضویت جبهه ملی، که ایشان خارج از کشوری ها را، آنهم بدلیل بزیر سؤال کشیدن هر حرکتی که بزعم ایشان تفرقه ایجاد میکند، نادرست میدانند، بسیار شنیدنی است. برای اطلاع و آگاهی تاریخی و اجتماعی ایشان بخشی از تاریخ مبارزاتی در خارج از کشور را در اینجا برایشان نقل میکنم:
اولآ ایرانی بودن جعرافیائی نیست، هر ایرانی در هر گوشه و کنار دنیا ایرانی است و حق اظهار نظر در هر موردی بخصوص در باره میهن خود را دارد. ایشان نمیدانند که دکتر مصدق بینانگذار جبهه ملی بعنوان قدردانی از فعالیت های ملی و آزادیخواهی، عکس امضا شده خود را در سالهای فعالیت مجدد جبهه ملی در سالهای ۳۹ تا ۴۳ برای سازمان دانشجویان جبهه ملی در خارج از کشور (در آنزمان در اروپا) فرستادند.
باید باین عضو شورای جبهه ملی تاریخ مبارزاتی مردم ایران در صد سال اخیر را آموخت: میرزا ملکم خان با انتشار روزنامه “قانون” در انگلیس بزرگترین خدمت را بروند آزادیخواهی و مشروطه طلبی مردم این مملکت نمود. او اولین کسی بود که اهمیت قانون را با بهترین شکلی بمردم آگاه آن دوران نشان داد. مبارزات و فعالیت های شخصیت های بزرگی از این مملکت همچون میرزاآقاخان کرمانی، صوراسرافیل ووو که با انتشار نشریه در خارج از کشور بمبارزت مشروطه طلبان کمک مینمودند و سرانجام جان خود را فدای مبارزات خارج از کشور خود کردند در خاطره مردم آگاه مانده است. ادامه بیان اینگونه مبارزه در خارج از کشور به نوشتن کتابی احتیاج دارد.
خارج از کشور نه تنها برای ایرانیان بلکه برای بسیاری از مردم کشور های دیگر اسیر دیکتاتوری میدان مبارزه بوده است. شما به فعالیت یونانی ها در زمان حکومت سرهنگها، برهبری پاپاندرائو و افراد دیگر نظیر ملینا مرکوری نگاه کنید. و بسیاری دیگر از این رقم. صحبت از مبارزه برنده پیامبر اسلام پس از “هجرت” و مبارزات لنین، رهبری حزب بلشویک، بدون تآئیدی از نتیجه مبارزاتش را باین جمع بیافرائید.
از فعالیت های سازمان یافته گذشته، شما به کارهای بزرگ شخصیت های بزرگی مانند خلیل جبران از لبنان، برتولت برشت از آلمان و یا فردریکو گارسیا لورکا، از اسپانیا توجه کنید که همه شاهکارهای خود را در تبعید و دوری از وطن و در غربت ساخته اند…
مبارزین خارج از کشور فعالیت های ثمربخشی در این چند دهه اخیر داشته اند و مبارزین جبهه ملی و نهضت ملی ایران در پیشاپیش ایشان بوده اند. و اینکه مبارزین جبهه ملی ایران تنها میتوانند علیه ولایت فقیه و حکومت سرکوبگر ایران آزادانه سخن بگویند، حقی که با زور از مبارزین داخل حکومت گرفته است، نباید از خاطر برد.
و باز یاد آوری این حقیقت که بسیاری از مبارزین ایرانی در خارج از کشور خلاف میل خود در خارج ساکن شده اند، هرچند برای بسیاری از ایشان ماندن در خارج در نهایتِ کار واقعیتِ زندگی گردیده و حتی در شرایط آزادی هم شاید نتوانند جا بجا شوند. ولی همواره بر سر عهدِ خود برای دفاع از آزادی و دمکراسی در ایران ثابت و وفادار باقی مانده اند.
و بالاخره من نفهمیدم که منظور این عضو بی تجربه شورا در انتقاد به خارج از کشوری ها که “هر حرکتی در داخل را بزیر سؤال میکشند و سبب تفرقه میشوند” بدقت چه بوده است، آیا منظور از “داخل” مربوط بکارهای حکومت سرکوبگر ایران هم میشود یا نه؟
کامبیز قائم مقام
لوس آنجلس ۲۵ آگوست ۲۰۱۳
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید