استان وایر- جمعی از کارگران قرارداد موقت صنعت نفت در ادامه اعتراض خود نسبت به عدم تبدیل وضعیت و همسان سازی نشدن حقوق و تبعیض در پرداخت آن، یک تجمع اعتراضی در مقابل مجلس برگزار کردند.
دور تازه اعتراض و اعتصاب کارگران در مراکز نفتی از چهار روز قبل آغاز شده است. در ادامه اعتصاب فراگیر صنعت نفت که از ۱۱مردادماه سال جاری آغاز و نزدیک به یک ماه ادامه یافت، اعتراض کارگران قرارداد موقت صنعت نفت نسبت به «عدم تبدیل وضعیت» و «همسان سازی نشدن حقوق و تبعیض در پرداخت» با برپایی تجمع مقابل مجلس شورای اسلامی در روز سه شنبه ۲۹ مهرماه شروع دوباره اعتراضات صنفی در این صنعت محسوب می شود.
تجمع کنندگان خواستار پاسخگویی روشن به مطالبات ۳۴ هزارکارگر قرارداد موقت صنعت نفت در سراسر کشور شدند. از مهمترین مطالبات آنها «حذف مدت موقت و تبدیل وضعیت»، «پرداخت آیتم های کارمندان وزارت نفت (مطابق ابلاغیه وزیرنفت)»، «همسان سازی حقوق(مطابق تبصره ۳ ماده ۲۹ برنامه ششم)» و «اجرای بند ۴ سیاست های کلی نظام اداری» شدند. به گفته منابع کارگری، در تجمع روز گذشته کارگران معترض مقابل مجلس، یکی از نمایندگان عضو کمیسیون انرژی با حضور در میان آنها قول پیگیری مطالبات در این کمیسیون را دادند.
چهارمین روز اعتصاب کارگران پالایشگاه گاز پارسیان
کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران، روز ۲۹ مهرماه جاری از چهارمین روز اعتراض کارگران پالایشگاه گاز پارسیان(شرکت پتروپالایش) خبر داد و نوشت: « کارگران این شرکت از رفتن به سر کار خودداری کردند. این چهارمین روز اعتصاب کارگران شرکت پتروپالایش پالایشگاه لامرد است. کارگران همچنان استوار بر روی خواسته های خود بوده و از خوابگاهها بیرون نیامده اند.»
کارگران پالایشگاه گاز پارسیان روز شنبه ۲۶ مهر، در اعتراض نسبت به عدم پرداخت بموقع حقوق، دست از کار کشیده و تجمع کردند. آنها روزهای ۲۷ و ۲۸ مهرماه به نشانه اعتراض از خوابگاهها بیرون نیامده و اعتصاب را ادامه دادند.
این کانال کارگری در ادامه می نویسد: « با آنکه دیروز،کارفرما حقوق مردادماه و بخشی از حقوق شهریورماه را به حساب کارگران واریز کرده اما، کارگران همچنان به مصوبات کمپین مردادماه پایبند هستند. در کمپین مصوب شده بود و به همه کارفرمایان اطلاع رسانی شده بود که “حق عقب انداختن حقوق کارگران را ندارند.” کارفرمای پتروپالایش هم قبول کرده بود.»
کارگران پتروپالایش پالایشگاه لامرد که به دلیل عهدشکنی کارفرما از روز ۲۶ مهرماه در محوطه پالایشگاه دست به اعتراض و اعتصاب زده بودند؛ با موافقت کارفرما نسبت به «افزایش حقوق های مصوب کمپین اعلامی از سوی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران و گروه پایپینگ و اکیپ پروژه ای ها» مواجه و به سر کار برگشته بودند: «در مردادماه کارفرما قول داد دیگر هیچ حقوقی عقب نخواهد افتاد و برای نشان دادن حسن نیت خود حقوق آنها را تا آخر تیرماه تسویه کرد. در حال حاضر حقوق مرداد و شهریور کارگران را تسویه نکرده و حتا افزایش حقوق ها را هم اعمال ننموده است.»
مردادماه سال جاری وقتی پیمانکاران مراکز نفتی با اعتصاب گسترده مواجه شدند، تمام یا بخشی از خواسته های کارگران را پذیرفته و کارگران با وعده تحقق خواسته ها به کار بازگشتند. با پایان اعتصاب و از سر گرفتن کار، پیمانکاران به وعدههای خود عمل نکرده و از افزایش حقوق کارگران و پرداخت به موقع آن، بهبود شرایط کار و… خودداری کردند. برخی از آنها در مناطقی از جمله عسلویه، پتروشیمی رازی در بندر امام با تهدید و اخراج، اقدام به تنبیه کارگران اعتصابی زدند. تا این لحظه گزارش دقیقی از تعداد کارگران اخراج شده منتشر نشده است.
کارگران اعتصابی دور اول اعتراضات در مردادماه ۱۳۹۹در این مورد به ایران وایر گفته بودند: «بروید به محاکم شهرهای منطقه پارس جنوبی، اکثر پروندههای حقوقی دادگاههای منطقه از شکایتهای کارگرانی تشکیل شده که به اخراج یا تعلیق کارگر منجر شده است.»
آنها معتقدند با توجه به اینکه وجود سندیکا یا اتحادیههای کارگری، پیگیری مطالبات کارگران را میتواند تسهیل کند، موانع بسیاری بر سر راه تشکیل و راهاندازی آن در پارس جنوبی هست: «نه تنها اتحادیه یا سندیکای کارگری در کل منطقه وجود ندارد که حتا اداره کار و خدمات اشتغال منطقه ویژه و حراست فیزیکی منطقه که بهصورت مستقیم توسط اطلاعات سپاه اداره میشود، مخالف تشکیل آن هستند. بارها پیش آمده افرادی را که بهصورت قانونی پیگیر تشکیل اتحادیه یا سندیکای کارگری بودهاند از کار برکنار و بهطورکلی از فعالیت مجدد در این منطقه کنار گذاشته و اخراج کردهاند. نام آنها به لیست سیاهی رفته است که اجازه ورود یا فعالیت در این منطقه را ندارند.»
به گفته آنها حراست فیزیکی منطقه ویژه پارس جنوبی بهصورت امنیتی و تحت نظارت مستقیم اطلاعات سپاه تصمیمگیری کرده و در تصمیماتش مستقل از مدیریت مجتمع گاز پارس جنوبی عمل میکند: «هر فاز متشکل از چندین پالایشگاه کوچک و بزرگ است. کارگران این فازها نمیتوانند بدون مجوز حراست از یک پالایشگاه به پالایشگاه دیگر و یا از یک فاز به فاز دیگری بروند. همین مساله اتحاد کارگران را سخت کرده و طرح مطالبات هماهنگ میسر نشده. الان در برخی از فازهای پارس جنوبی جدا از مطالبه حقوق معوقه میخواهند تا پیمانکاریها برداشته شده و حقوقها افزایش پیدا کند.»
یکی از کارگران حاضر در میان معترضان، مشکل دیگر کارگران را قدرت مافیایی و زدوبندهای میان کارفرما- پیمانکاران میداند که هر صدایی را که بهعنوان نماینده یا مطالبهگر حقوق کارگران بلند بشود در نطفه خفه میکنند: «بارها پیش آمده افرادی بهعنوان سخنگو و پیگیریکننده با هماهنگی اداره کار منطقه و حراست فیزیکی انتخاب شدند؛ اما به فاصله کوتاهی به بهانههای مختلف از کار برکنار شدند.»
کارگر دیگری میگوید: «هر بار با دخالت نهادهای انتظامی، امنیتی بدون تحقق مطالبات و وعدهها، صدایمان خاموش شد؛ اما این بار کارگران همه واحدها و شرکتها آمدهاند. این آتش زیر خاکستر بود حالا بهسرعت خاموش نمیشود.»
بر اساس گزارش کانال سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران، کارگران پترو پالایش تا تسویه حقوق شهریور و مهرماه همچنان در خوابگاهها باقی خواهند ماند.
این پالایشگاه که دومین پالایشگاه گاز کشور محسوب می شود در «بزرگراه لامرد – مُهر – عسلویه» در ۳۰ کیلومتری شمال غربی لامرد و ۱۲ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان مُهر در استان فارس واقع شده است.
انتشار دو نامه سرگشاده کارگران پیمانی عسلویه
دو هزار کارگر پیمانی عسلویه نیز با انتشار دو نامه سرگشاده هشدار دادهاند در صورت عدم رسیدگی به خواستهایشان دست به اعتصاب میزنند.
انتشار این نامه ها این در حالی رخ داده است که «کارگران پتروشیمی رازی» و «نیروگاه سیکل ترکیبی آبادان» در روزهای گذشته در تجمعات اعتصابی واحدهای خود حضور داشته اند. «کارگران حجمی بخش خدمات رستوران در شرکت نفت فلات قاره خارک»، «کارکنان حراست شرکت نفت و گاز غرب» شامل نفت شهر، تنگ بیجار، و چشمه خوش نیز که به نوع قراداد و دستمزد و وضعیت شغلی خود معترضند، تجمع اعتراضی برگزار کرده اند.
«کارگران اقماری مجتمع گازی پارس جنوبی» هم هشدار دادهاند عدم اجرای پروتکلهای کرونایی توسط کارفرما سبب شده هر روز بر تعداد کارگران مبتلا به کرونا افزوده شود.
شرایط طاقتفرسای کارگران پیمانی نفت، همراه با دستمزد پائین، ساعات طولانی کار در هوای آلوده به گازهای سمی، نبود ایمنی کار، غذاخوری و خوابگاههای غیر بهداشتی، غذای با کیفیت پائین و سرویسهای غیر استاندارد کار و فقدان امنیت شغلی از جمله دلایل اعتراضات کارگری در صنعت نفت ایران محسوب می شود.
به گفته فعالان کارگری دستمزد کارگران در اکثر مراکز نفت و گاز با تاخیرات چند ماهه پرداخت شده و پیمانکاران حق بیمه کارگران را کامل نمیپردازند.آنها حتا توجهی به قراردادهایی که خودشان با کارگران بستهاند، ندارند و بندهای آن را اجرا نمی کنند. در «مناطق ویژه اقتصادی» کارگران حتی مشمول مزایای حداقلی قانون کار نیستند.»
آنها می گویند: «طرح طبقهبندی مشاغل که در اسفندماه سال ۱۳۹۸برای اجرا ابلاغ شده نیز قرار بود از ابتدای فروردین سال جاری اجرایی شود، ولی کماکان به اجرا در نیامده است. وعده بیمه تکمیلی کارگران نیز عملی نشده است.»