برای ایران همه ما
این نامه از طرف تعدادی از فعالان سابق دانشجویی برای شما نگاشته می‌شود که در پی حوادث و فجایع تلخ و فضای امنیتی پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ ناچار به ترک ایران شدند، اما همچنان دلشان برای وطنشان می‌تپد و دل در گروی آن آب و خاک دارند. در جمع کوچک خود سفر شما برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل را بهانه‌ای دیدیم تا گوشه‌ای از مطالبات خود را با جنابعالی در میان بگذاریم.
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای حسن روحانی
با سلام
این نامه از طرف تعدادی از فعالان سابق دانشجویی برای شما نگاشته می‌شود که در پی حوادث و فجایع تلخ و فضای امنیتی پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ ناچار به ترک ایران شدند، اما همچنان دلشان برای وطنشان می‌تپد و دل در گروی آن آب و خاک دارند. در جمع کوچک خود سفر شما برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل را بهانه‌ای دیدیم تا گوشه‌ای از مطالبات خود را با جنابعالی در میان بگذاریم.
انتخاب شما به عنوان رئیس جمهور پس از ۸ سالِ خسارت بار بارقه‌هایی از امید را در دل بسیاری از ایرانیان روشن کرد. در واقع جنابعالی بر پایه ایستادگی همین مردم در برابر اقتدارگرایان موفق شدید بر این مسند تکیه بزنید. مردمی که خاصه در ۸ سال گذشته از جهات مختلف تحت فشار و مضیقه بوده‌اند. دولت گذشته کمر همت بر نابودی کامل نهادهای مدنی و تضعیف بیش از پیش طبقه متوسط در ایران و تبدیل جامعه به توده‌ای بی‌شکل و صدقه بگیر بسته بود. آن دولت طبقه متوسط را دشمن و یا در بهترین حالت رقیب خود می‌دید که باید از میدان به در شود. حال آنکه دولت تا زمانی که نقش خود را به درستی ایفا می‌کند نباید از مردم بهراسد. جامعه مدنی قدرتمند پشتیبان دولت درستکار، با برنامه و سالم است نه رقیب و دشمن آن. البته به همان میزان که جامعه از دولتی قوی و کارآمد دفاع و با آن همکاری می‌کند در مقابلِ فساد، سرکوب و ناکارآمدی دولت‌ها نیز می‌ایستد. همان گونه که در مقابل دولت پیشین ایستاد.
جناب آقای روحانی،
مردم ایران انتظار ایده آل شدن یک شبه شرایط را ندارند، اما حق دارند که خواهان نشانه‌های روشنی از حرکت در مسیر درست باشند. ما از شما درخواست می‌کنیم که از فرصت به وجود آمده جهت آزاد گذاشتن جامعه، نهادهای مدنی و احزاب نهایت استفاده را ببرید. همان گونه که خودِ شما نیز وعده دادید، مردم انتظار آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی، اعم از کرد، ترک، عرب، بلوچ، اهل سنت، بهائیان، مسیحیان، دراویش و… را دارند. مردم انتظار دارند در زمان نه چندان طولانی رهبران جنبش سبزشان از حصر ظالمانه و غیرقانونی آزاد شوند. رفع حصر رهبران جنبش سبز و امکان فعالیت آزادانه آن‌ها یک مطالبه عمومی است و می‌تواند بهترین نشانه از وجود عزمی جدی برای تغییر رویه‌های نادرست باشد. تردید نباید کرد که اعطای آزادی‌های اساسی به جامعه موجب تقویت موقعیت کشور در معادلات بین المللی نیزخواهد شد.
جناب آقای رئیس جمهور،
یکی از مسائلی که در چند سال گذشته سایه آن بر سر ایران و مردمش سنگینی می‌کند و در وضعیت روزمره و معیشت مردم تاثیر بسزایی گذاشته تحریم‌های اقتصادی است. مردم ایران احساس می‌کنند زندگیشان در مقابل عظمت طلبی بی‌حاصل هسته‌ای حاکمیت و بی‌اعتمادی عمیق جامعه بین الملل به جمهوری اسلامی به گروگان گرفته شده است. در این میان این دولت ایران است که بایستی پاسخگوی نیاز مردم خود باشد و به خواسته‌ها و اولویت آن‌ها توجه کند. از نظر ما پافشاری بر غنی سازی اورانیوم تاکنون به جز هزینه‌های گزاف و کمرشکن دستاورد خاصی برای ملت ایران نداشته است. از شما که با شعار رفع تحریم‌های اقتصادی از طریق اعتمادسازی و برطرف کردن سوء ظن‌ها بر سر کار آمدید انتظار می‌رود به پشتوانه رای مردم و با برداشتن گام‌های عملی و معنادار مسیر رفع تحریم‌های اقتصادی را بگشایید.
آقای روحانی،
امضا کنندگان این نامه همه از کوشندگان سال‌های اخیر در عرصه دانشگاه هستند. دانشگاه همیشه مورد بی‌مهری دولت‌ها در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی بوده است. تن دانشگاه و دانشجویان خسته و زخمی از ضربات متعدد اقتدارگرایان شده است. از شما انتظار می‌رود در همان مسیری که دولت در چند ماه گذشته پیش رفته، دانشگاه را هر چه بیشتر به دانشگاهیان بسپارید. دانشجویان ستاره دار و محروم از تحصیل زیادی پشت درهای دانشگاه به انتظار نشسته‌اند. دانشجویانی هنوز پس از سال‌ها پشت می‌له‌های زندان به سر می‌برند. دوستان ما بهترین سال‌های عمرشان را که باید صرف ساختن ایران می‌شد در پشت می‌له‌های زندان می‌گذرانند. از شما انتظار می‌رود که تلاش لازم را بر آزادی دانشجویان زندانی به کار برید، ستاره دار‌ها را به دانشگاه برگردانید و مسئله نقض حق تحصیل را به شکل سیستماتیک برای همه ایرانیان با هر عقیده و آیینی حل کنید، به تشکل‌های مستقل دانشجویی اجازه فعالیت رسمی در دانشگاه بدهید و اداره دانشگاه را به دست اساتید و دانشجویان بسپارید. اذهان عمومی دانشجویان خاطره خوشی از سخنرانی شما پس از ۱۸ تیر سال ۱۳۷۸ ندارد اما به شرایط تازه به وجود آمده خوش بین است و منتظر است که در دوره تازه‌ای از حیات سیاسی شما چهره دیگری در مواجهه با دانشگاه و دانشگاهیان ببیند.
در پایان لازم می‌دانیم تاکید کنیم که ما اگر چه به عنوان بخشی از نیروهای تحول خواه خواهان گذار به دموکراسی ملتزم به حقوق بشر در ایران بوده و با شما در نظر و خط مشی اختلاف داریم؛ اما تا زمانی که شما در مسیر احقاق حقوق ملت ایران قدم بردارید با شما همراه خواهیم بود. هر اندازه شما به مردم نزدیک شوید و آن‌ها را در اداره امور خود آزاد بگذارید، مردم بیشتر به شما اعتماد می‌کنند و با برنامه‌های دولت همراهی نشان خواهند داد. مردم به شما اعتماد کرده‌اند، اکنون نوبت شما است که اعتماد خود را به مردم نشان دهید. ایران کشور کوچکی نیست. اگر همه ما به راستی سینه‌ای گشاده داشته باشیم و به رسمیت شناختن و تحمل «دیگری» را سرلوحه کنیم، جا برای زیست انسانی و شرافتمندانه همه در ایران هست.
با آرزوی سربلندی ایران
امضاکنندگان:
احمد احمدیان / عضو سابق انجمن دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران ودفتر تحکیم وحدت
عباس حکیم‌زاده / دبیر سیاسی سابق دفترتحکیم وحدت
سحر رضازاده / فعال سابق دانشجویی دانشگاه تهران و دفترتحکیم وحدت
نسیم سرابندی / دبیرسابق کمیسیون زنان دفترتحکیم وحدت
مهدی عربشاهی / دبیرسابق تشکیلات دفترتحکیم وحدت
رضا قاضی نوری / عضو سابق انجمن دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و دفتر تحکیم وحدت
احمد مدادی / عضو سابق شورای سیاستگزاری سازمان ادوار تحکیم وحدت
سجاد ویس مرادی / عضو سابق انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر و دفتر تحکیم وحدت
از: ایران امروز
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید