لازمه پیشرفت در فناوری هوشمند، داشتن دانش لازم و سازگار بودن با کاروان جهانی علم و فناوری است
بدیع یونس
توان نظامی جمهوری اسلامی ایران به‌ویژه در بخش فناوری هوشمند با کشورهای بزرگ جهان قابل مقایسه نیست-Atta KENARE / AFP
از سال ۲۰۱۰ به این‌سو رقابت سختی میان کشورهای جهان در فناوری هوشمند و هوش مصنوعی آغاز شده است و به‌شدت جریان دارد. از همین رو ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه در سخنرانی در آکادمی موشک‌های راهبردی روسیه در سال ۲۰۱۷ گفت: «فناوری هوشمند تنها راهی است که روسیه را توانایی می‌بخشد تا در برابر ایالات‌متحده آمریکا که سالانه ۱۰ برابر روسیه در بخش دفاعی هزینه می‌کند، توازن قوا برقرار کند». وی افزود: «فناوری هوشمند کلید برتری روسیه بر ایالات‌متحده آمریکا در بخش دفاعی است». پوتین در سپتامبر همین سال در یک همایش دانشجویی نیز اظهار کرده بود که: «فناوری هوشمند نه‌تنها آینده روسیه را بلکه آینده بشریت را رقم خواهد زد؛ ازاین‌رو هر کشوری که در این فناوری پیشتاز شود، بر سرنوشت جهان حاکم خواهد شد».
با تحول نمونه‌های تازه‌ای از فناوری مدرن و کاربرد اینترنت در خریدوفروش کالاهای ضروری و وسایل خانگی و پس از تاسیس شهرهای هوشمند و «بلاک چین» و امثال آن، استفاده از فناوری هوشمند پیوسته سرعت بیشتر می‌گیرد و جایگزین روش‌ها و سامانه‌های سنتی گذشته می‌شود. در این مورد مثال‌های زیادی می‌توان ذکر کرد؛ یک مثال آن شرکت تاکسی‌رانی «اوبر» است که حتی یک تاکسی در مالکیت خود ندارد، اما از طریق اینترنت میلیون‌ها تاکسی را در سراسر جهان مدیریت می‌کند و به‌کار می‌اندازد. مثال دیگر آن ارز دیجیتالی یا پول الکترونیک است که به‌وسیله اینترنت مدیریت می‌شود و با سیستم مالی جهان رقابت می‌کند. امروز بیش از ۱۸۰ نوع پول الکترونیک در جهان وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها «بیت‌کوین» است.
با توجه به تحولات بزرگ یادشده، نگاهی می‌اندازیم به برخی از کشورهایی که خود را جزو کشورهای پیشرفته جا می‌زنند و ادعا دارند که در فناوری هوشمند و الکترونیک پیشرفت زیادی کرده‌اند. ازجمله این کشورها جمهوری اسلامی ایران است که استفاده از اینترنت را در ایران محدود کرده و مردم صبور ایران را از این فناوری ارزشمند محروم کرده است. جمهوری اسلامی از کاربرد اینترنت در خریدوفروش کالا جلوگیری می‌کند و حتی اجازه نمی‌دهد از سامانه کلان داده (بیگ دیتا) در مداوای اپیدمی کرونا استفاده شود، ولی با وجود این خود را ازلحاظ فناوری ازجمله کشورهای پیشرفته جهان می‌داند. غافل از این‌که لازمه پیشرفت و برتری در فناوری، داشتن دانش لازم و سازگار بودن با کاروان جهانی علم و فناوری است.
اگر جمهوری اسلامی ایران در ادعای خود صادق است، پس چرا نمی‌تواند مانع حمله‌های سایبری کشورهای پیشرفته شود و نگذارد که آن‌ها در سیستم هوشمندش رخنه کنند؟ جمهوری اسلامی ایران بارها مورد حملات سایبری قرار گرفته است؛ آخرین حمله سایبری به جایگاه‌های پمپ‌بنزین بود که سامانه توزیع و فروش سوخت را در سراسر ایران از کار انداخت. پس ازاین رویداد غلام‌رضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل ایران، آمریکا و اسرائیل را متهم کرد که ممکن است آن‌ها در این ماجرا دست داشته باشند. هرچند او اعتراف کرد که «از نگاه اطلاعات فنی به‌صورت قطعی نمی‌توان دراین‌باره اظهارنظر کرد».
همچنین در ژوییه گذشته اختلال سراسری در سیستم کامپیوتری شرکت راه‌آهن ایران به‌علت حمله سایبری رخ داد. افزون بر آن فناوری نظامی جمهوری اسلامی ایران نیز بارها مورد حمله قرار گرفته است و شماری از شخصیت‌های نظام به‌وسیله ابزارهای هوشمند ترور شده‌اند؛ اما در مقابل جمهوری اسلامی دست‌بسته نشسته است و جز رجزخوانی و اظهارات بی‌ربط کاری نمی‌تواند بکند.
مردم ایران هیچ‌گاه فراموش نخواهند کرد که مقامات جمهوری اسلامی ادعا کردند چون ردیاب‌های نتوانست میان هواپیمای مسافربری و هواپیمای نظامی تفکیک قائل شود؛ موشک‌های سپاه هواپیمای مسافربری اوکراینی را با ۱۷۶ سرنشین سرنگون کرد و آن فاجعه بزرگ انسانی را رقم زد. همچنین مردم ایران فراموش نخواهند کرد که چگونه یک رزم‌ناو ارتش ایران در جریان رزمایش از سوی رزم‌ناو دیگر ارتش هدف شلیک موشک قرار گرفت و ۲۷ نفر از نیروی دریای ایران به قتل رسیدند. گذشته از آن مردم ایران از منفجرشدن موشک‌های سیمرغ پیش از شلیک یا پس ازآن که بارها اتفاق افتاده است، آگاهند و از ناکامی ماهواره‌های جمهوری اسلامی در قرار گرفتن در مدار زمین نیز خبر دارند و از حافظه‌شان پاک نخواهد شد.
جالب این است که هرگاه چنین رویدادهایی اتفاق می‌افتد و فرماندهان و کارشناسان فنی نظام به چنین رسوایی‌هایی دچار می‌شوند، به‌جای این‌که مشکل را بپذیرند و به ناتوانی فنی خود اعتراف کنند، رسانه‌های جمهوری اسلامی ایران از کشف، بازداشت و محاکمه عاملین آن خبر می‌دهند. زمانی که قاسم سلیمانی، مرد شماره دو جمهوری اسلامی ایران به دست نیروی نظامی آمریکا ترور شد، آمریکایی‌ها افشا کردند که وی را به‌وسیله پهپاد به قتل رسانده‌اند؛ اما جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که یک شبکه را دستگیر و محاکمه کرده است که مسئول رصد کردن تحرکات سلیمانی و ترور او بوده‌اند. به همین ترتیب هنگامی که ساختمان سازمان انرژی هسته‌ای ایران با پهپادی از داخل ایران مورد حمله قرار گرفت و تخریب شد، جمهوری اسلامی در آغاز آن را انکار کرد، اما بعد از این‌که تصویرهای ماهواره‌ای پخش شد، مجبور شد به حقیقت اعتراف کند.
در ماجرای ترور محسن فخری زاده نیز جمهوری اسلامی اعلام کرد تمام اعضای شبکه‌‌ای که این ترور را انجام داده‌اند، بازداشت کرده است؛ اما روزنامه نیویورک‌تایمز در ۱۸ سپتامبر نوشت که ترور فخری زاده به‌وسیله یک ربات هوشمند صورت گرفته است. این ربات که در یک دقیقه ۶۰۰ گلوله را به‌هدف شلیک کرده، از طریق ماهواره کنترل شده است. نیویورک‌تایمز می‌گوید که عملیات ترور فخری زاده به‌وسیله یک ربات پیشرفته هوشمند، تمام مفاهیم امنیتی متعارف را دگرگون کرده است. این در حالی است که نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی به روش‌های کهنه مبتنی بر ابزارهای پوسیده متکی‌اند.
واقعیت این است که نظام جمهوری اسلامی به دلیل ترسی که از قیام مردم ایران دارد، از ورود فناوری جدید و پیشرفته به کشور جلوگیری می‌کند و از کاربرد سامانه کلان داده (بیگ دیتا) امتناع می‌ورزد که پیامد آن دچار شدن کشور به انواع مشکلات و از دست رفتن جان انسان‌ها است. چنانچه در مرگ‌ومیرهای ناشی از کرونا دیده می‌شود.
خلاصه سخن، توان نظامی جمهوری اسلامی ایران به‌ویژه در بخش فناوری هوشمند با کشورهای بزرگ جهان قابل مقایسه نیست. آن‌ها از نگاه فناوری هوشمند به‌جایی رسیده‌اند که هرگاه بخواهند می‌توانند جمهوری اسلامی ایران را از درون هدف قرار دهند و به‌وسیله پهپاد و یا ربات فرماندهان و دانشمندان ایرانی را ترور کنند. پس باید این پرسش را مطرح کرد که با این وضعیت چگونه جمهوری اسلامی ایران از مبارزه علیه استکبار جهانی سخن می‌گوید؟
از: ایندیپندنت
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید