هدف اصلی اجلاس شش جانبه در اسرائیل، تشکیل جبهه‌ای واحد، علیه یکه تازی‌های جمهوری اسلامی، در منطقه اعلام شده است. که شرکت وزیر خارجه آمریکا درین اجلاس، مهر تاییدی بر تصمیمات گرفته شده، در آن می‌باشد. حضور مقامات مراکش، مصر، امارات، بحرین، در اسرائیل را، می‌توان مقدمه‌ای بر تشکیل ناتوی عربی-اسرائیلی، با شرکت بقیه کشورهای منطقه، منهای عربستان، افغانستان و پاکستان، نام برد.
قبلا باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا، در مصاحبه با مجله آتلانتیک، از سعودی‌ها خواسته بود، خاورمیانه را، با مخالفان ایرانی خود، تقسیم نمایند. حضور ترامپ در کاخ سفید، باعث تعطیلی این پروژه و افزوده شدن یک حریف دیگر، با پیمان ابراهیم، شامل اسرائیل، امارات و بحرین در منطقه گردید. با روی کار آمدن جو بایدن و تحویل افغانستان به طالبان، جبهه دیگری با شرکت افغانستان، به اضافه پاکستان به رهبری عربستان، در منطقه گشوده شد. هر دو پیمان، در حال شکل گیری و انسجام در شرق و جنوب ایران، شامل کشورهایی است. که هزینه هر اقدامی را، می‌توانند، بین خود سرشکن نمایند. این تنها رژیم تهران است. که همه منابع و عایدات در دسترس خود را، باید به تنهائی صرف سرپا نگهداشتن نیروهای وابسته و نیابتی خود، از حزب الله لبنان، تا حوثی‌های یمن و حشد الشعبی عراق، نماید. این یعنی در محاصره دو نیروی قدر قدرت قرار گرفتن، که هم هزینه سرسام آور حفظ وضع موجود و نیز هر نوع مقابله با حریفان متحد و مقتدرمزبور، پایان این بساط بدخیم را، رقم می‌زند.
حمله نظامی بی رحمانه و همه جانبه پوتین به اوکراین و عکس العمل کاخ سفید علیه آن، فرصت مغتنم و شانس بزرگی را، به جو بایدن داد. که شکاف مقبولیت‌اش را، که با تسلیم افغانستان به طالبان، در حال نزول بی سابقه در تاریخ آمریکا بود، ترمیم نموده، زمینه را برای بهبود وضع کلی دموکرات‌ها در انتخابات ماه نوامبر سال جاری کنگره و نیز انتخابات ریاست جمهوری در دو سال و نیم آینده، فراهم نماید. بدیهی است. اعطای هر نوع امتیاز کلانی به رژیم تهران، از جمله حذف سپاه از لیست تروریسم، وضع رو به بهبود دموکرات‌ها و شخص بایدن را، خراب تر خواهد نمود. چون دنیا می‌داند. آنچه از امضای برجام عاید رژیم میگردد و بین هفتاد و پنج تا قریب به دویست میلیارد دلار، در نوسان است. بخش عمده‌اش، صرف آتش هیزم تشدید حمام‌های خون و جنگ‌های نیابتی و تامین سوخت شرارت‌های سپاه، در هلال شیعه خواهد شد. این همان بن بستی است. که سرانجام سرنوشت نهایی رژیم را، رقم خواهد زد. زیرا که، مردم به جان آمده از ظلم و جور حکام حاکم، در کمین کوچکترین فرصتی، برای زدن ضربه نهایی، به پیکر منحوس این بساط ظلم و شرارت در کشورشان ایران، هستند.