آزادی مطبوعات از مهم ترین شاخص های حضور دمکراسی و آزادی و امنیت اجتماعی در هر کشوری است. این لیست سالانه از سوی خبرنگاران بدون مرز تهیه میشود. فهرست سالانه سازمان گزارشگران بدون مرز تنها هشداری آماری و نسبی از وضعیت مطبوعات در کشورهای جهان است. آمار واقعی و بویژه در کشورهای مصیبت زده ای همانند ایران همانطور که میدانیم در هاله ای از سانسور خبری قرار گرفته و آماری بسیار بالاتر از داده های رسمی است. بازداشت, تهدید, زندان, وثیقه و احکام سنگین گردونه ای روزمره و ارابه سرکوب و وحشت نظام علیه آزاداندیشان مستقل از حکومت است.
***
بازداشت وسرکوب وحشیانه و بی پایان در زندان ها و صدور محکومیت های طولانی و شکنجه و قتلهای پیدا و ناپیدا در زندانها از جمله جنایاتی است که حاکمیت اسلامی بر روزنامه نگاران و خبرنگاران و فرهیختگان روا داشته است. این سرکوب ها و فشارهای بسیار بر مطبوعات و روزنامه نگاران مستقل قطعا برای خاموش کردن صدای آنهاست و دور نگاه داشتن افکار عمومی از ابعاد غارت و چپاول منابع ملی و مردمی است.
پر شمار خبرنگار و وبلاگنویس آزاد که در زندانها بسر میبرند و پرشمارتر که رنج راه و تبعید و یا مهاجرت را بجان خریده اند. کینه بی انتهای مسئولین جمهوری اسلامی از مخالفان و منتقدان خود تا جایی است که امروزه یافتن روزنامه و یا نهاد مطبوعاتی مستقل و آزاد تنها با پوششی غیر سیاسی امکانپذیر است.
هم اکنون دهها نویسنده و روزنامه نگار در بدترین شرایط در زندانهای مخوف نهادهای امنیتی بسر میبرند و جان آنها در خطر همیشگی است.امروز روزنامه نگارانی که به انتشار اخبار و گزارشات حقیقی پرداخته اند و آگاهگرانه افکار عمومی مردم را جهت شفافیت خبری مخاطب قرار داده و چونان نورافکنی بر مسیر وقایع سیاسی و اجتماعی بوده اند یا در زندان بسر میبرند و یا در خفا و تبعید به کار خود ادامه میدهند.
فعالیت مطبوعاتی آزاد نباید متاثر از دخالتهای سیاسی, اقتصادی و حقوقی باشد وآنچه امروز در رسانه های دولتی جمهوری اسلامی به آن روزنامه نگاری میگویند, با تارهای عنکبوتی و مالی پیچیده ای ناچار به کرنش در برابر قدرت و دسته بندی های ارتجاع حاکم است. حال آنکه روزنامه نگاران آزاد در کشورمان و در مسیر میرا و کوتاه فعالیت خود با آزار و اذیت, تهدید و ارعاب و زندان و وثیقه ها وجریمه های مالی سنگین روبرو هستند همانطور که در گذشته با اعدام گسترده و قتلهای زنجیره ای و امثالهم مواجه بوده اند.
فعالیتهای مجازی و خبررسانیهای شبکه ای متکی به تکنولوژی مدرن کنونی اما مقاومتی عمومی را در برابر خواست و نیات پلید رژیم برای سانسور و خاموش کردن صدای حق طلبانه مردم کشورمان را سازمان داده است. دفاع از آزادی بیان و خبرنگاری مستقل و آزاد از دریچه هر دوربینی بنمایش در آمده و این وظیفه را در دستهای توانای مردم کشورمان قرار داده است.
آزادی مطبوعات از مهم ترین شاخص های حضور دمکراسی و آزادی و امنیت اجتماعی در هر کشوری است. این لیست سالانه از سوی خبرنگاران بدون مرز تهیه میشود. فهرست سالانه سازمان گزارشگران بدون مرز تنها هشداری آماری و نسبی از وضعیت مطبوعات در کشورهای جهان است. آمار واقعی و بویژه در کشورهای مصیبت زده ای همانند ایران همانطور که میدانیم در هاله ای از سانسور خبری قرار گرفته و آماری بسیار بالاتر از داده های رسمی است. بازداشت, تهدید, زندان, وثیقه و احکام سنگین گردونه ای روزمره و ارابه سرکوب و وحشت نظام علیه آزاداندیشان مستقل از حکومت است.
در سال ۲۰۲۰ از میان ۱۸۰ کشور, جمهوری اسلامی در جایگاه ۱۷۳ و سال ۲۰۲۱ یک پله سقوط و در رده ۱۷۴ قرار گرفت و امسال ۲۰۲۲ با کسب رتبه ۱۷۸ از میان ۱۸۰ کشورهمچنان در لیست سیاه جهنم خبرنگاران و نویسندگان و هنرمندان باقی ماند.
تنها اریتره و کره شمالی بهمراه ایران در انتهای لیست قرار دارند. کشورهای نروژ دانمارک سوئد و ایسلند فنلاند بترتیب اول تا پنجم در این فهرست قرار دارند.
احکام توقیف برای روزنامه‌ها و سایت‌های خبری، اعمال فشار و سانسور و فیلترینگ از جمله تلاش هایی است که نظام الهی ولایت فقیه برای پیشگیری از گردش اطلاعات و آگاهی شهروندان انجام میدهد. در این میان تهدید روزنامه نگاران که تعداد آنها بیش از صد نفر گزارش شده است از ابعاد وسیع دشمنی حکومتیان با قلم و نگارش خبر در ایران خبر میدهد. و چندی پیش تر بکتاش آبتین، شاعر، نویسنده و فیلم‌ساز زندانی در زندان اوین عامدانه از خدمات درمانی محروم شد و جان باخت..
این در حالی است که افشاء سیاست های اعمال سانسور عمومی و سرکوب روزنامه نگاران در ایران توسط نهادهای بین المللی هیچگونه تاثیری بر تغییر این روشهای غیر انسانی رژیم نداده است و حتی هر ساله این نظام در رده فهرست سرکوبگران آزادی بیان و اندیشه به قعر جدول در لیست سیاه نزدیکتر میشود.امروزه در کشورمان تنها کسانی حق نشر و مجوز نهاد مطبوعاتی میگیرند که وابسته به حکومتگران باشند و در این زمینه فضایی برای روزنامه نگاران و ناشران مستقل باز نمانده است.
با روی کار آمدن دولت رئیسی جلاد که سوابق جنایاتش بعنوان عضو گروه مرگ و کشتار هزاران زندانی سیاسی در دهه شصت و تابستان سال ۱۳۶۷ بر همه روشن است, این تلاشها برای مهار زدن به اینترنت و نقش بارز شهروند خبرنگاران برای گردش اخبار و گزارشات توسط قطع موضعی و یا پائین آوردن سرعت اینترنت بیشتر شده است.حال آنکه بسیاری از افرادی که در زندانهای جمهوری اسلامی توسط چوبه دار, تیرباران و یا شکنجه کشته شدند و بویژه در دهه شصت روزنامه نگار نبودند و بعنوان خواننده روزنامه و یا پخش آن کشته شدند و تردیدی نیست, جلادی که با تفتیش عقاید به کشتار زندانیان سیاسی حکم داده است نمیتواند امروز آزادی اندیشه و بیان را تحمل کند.
لازم به ذکر است که در مملکت اسلامی جایگاه آزادی مطبوعات بسیار بدتر از همسایه طالبانی افغانستان است.
بهروز سورن
۴٫۵٫۲۰۲۲
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید