سخنان مصطفی تاجزاده در اتاق «ایران من» کلاب‌هاوس با عنوان «تصمیم‌های سخت»:
– در حکومت یک نفره، اصلاحات به معنای اصلاح رفتار و گفتار رهبری است. اگر رهبر عملکرد خود را تغییر ندهد آینده تیره ای در انتظار کشور است.
– به دلایل مختلف اکنون همه قدرت در اختیار رهبر قرار گرفته و این اراده شخص رهبر است که سیاست‌ها و برنامه‌ها را تعیین می‌کند. باوجود این مطلقا مسئولیتی را نمی‌پذیرد.
– افزون بر رهبر، نهادهای منصوب و منتسب به رهبری هم پاسخ‌گوی هیچ مقامی و نهادی جز شخص رهبر نیستند.
– مشکل در جمهوری اسلامی این است که حاکمیت نه توسعه‌گرا و نه دمکراتیک است. این دو مشکل شرایطی استثنایی به جامعه تحمیل کرده، به‌گونه‌ای که همه ناراضی شده و به دنبال تغییر هستند.
– اصلاحات مفهوم گذشته خود را ازدست داده و در یک جمله خلاصه گردیده است. در زمانی که حکومت یک‌نفره می‌شود، مهمترین و موثرترین اصلاحات، اصلاح رفتار و گفتار رهبری است.
– اگر عملکرد و رویکرد رهبر را نتوان تغییر داد و اصلاح کرد، آینده تیره و تاری در انتظار کشور است.
– شرایط امروز ما به‌مراتب بدتر از سال ۹۰-۹۱ است که رهبر استراتژی نرمش قهرمانانه در داخل و خارج را تعیین کرد.
– براساس تحلیل غلطی که متاسفانه رهبری از شرایط بین‌المللی دارد و درگیری ایران با آمریکا را اجتناب‌ناپذیر می‌داند، بنابراین می‌خواهد زمین این بازی توسط ایران تعیین شود.
– نتیجه این روش اشتباه حاکمیت آن است که به شکست کشاندن سیاست‌های آمریکا در خاورمیانه اصل و محور سیاست خارجی قرار گرفته و توسعه ایران عقب افتاده است. گسترش فقر و فلاکت نیز نتیجه محتوم این راهبرد اشتباه است.
– بعد از حمله نظامی به اوکراین، توهمی در حاکمیت بر مبنای پیروزی روسیه شکل گرفته که در اثر آن مناسبات بین‌المللی به سود روسیه و چین و ایران تغییر خواهد یافت.
– حزب پادگانی تصور می‌کند با امنیتی شدن وضعیت پیرامونی ایران، قادر است این شرایط را به داخل کشور هم تسری دهد و تمام ارکان قدرت را خود دراختیار گیرد.
– در حال حاضر هر اعتراضی، پتانسیل آن را دارد که به یک بحران بزرگ تبدیل شود.
– خطای استراتژیک دیگر رهبر آن است که با نظارت استصوابی، شایستگان را حذف و انتخابات و نهادهای انتخابی را بی‌خاصیت کرده است.
– نظارت استصوابی در ابتدا بر نامزدها اعمال می‌شد و اکنون با تقسیم‌بندی مردم به خودی و غیرخودی، حذف اکثریت را هدف گرفته است.
– نتیجه بی‌اعتمادی به اکثریت، حاکمیت استانداردهای دوگانه در نظام است. همچنان که شعار رضاشاه روحت شاد نتیجه نظارت استصوابی، فرمایشی شدن انتخابات و دورشدن از مردم است.
– از جمله معیارهای دوگانه‌ای که حاکمیت دچار آن شده، آن است که به طالبان توصیه می‌کند حکومت فراگیر در افغانستان تشکیل دهد و خود با انتخاباتی رسوا، حاکمیت را یکدست کرده است.
از: ایران امروز
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید