با توجه به اوضاع و احوال حاکم و اینکه بنابر بسیاری شواهد گروهی در مسیر تامین منافع گروهی خود مترصد انند که درب ها را در رابطه با تجدید نظر احتمالی در برنامه سیاست خارجی کماکان بر همان پاشنه بجر خانند…. نگاهی به نوشته اقای روحانی رئیس جمهور پیشین با عنوان «چالش مسئولیت تصمیم گیری »ضروری بنظر رسید. .. ایشان مینویسد: “هرگاه گزارشدهی به مسئولان بالادستی که گریزی از توجه و هماهنگی با قدرت فرا قانونی اما متداول شده انان نیست، به طور دقیق انجام نشده، چالش بزرگی در کشور ایجاد شده ” و به نمونههایی اشاره میکند که به این دلیل “تصمیمگیریهای مهمی به تاخیر افتاده و یا موجب از دست رفتن فرصت شده” که چند و چون روزگار فعلی ملک و ملتمان ره اورد ان است.
و مینویسد: در روزگار تحت کنترل وسایل ارتباط جمعی مدرن و اینترنت انهم با حضور بیش از ۳۰ میلیون جوان تحصیل کرده و…. در گذشته های نه چندان دور “عدم اعتماد و اطمینان و بدبینی به غرب در مسائل بین المللی” مشکلی مضاعف بوده و رفع نکردن این موانع، عامل تکرار چالشهادر اینده خواهد بود …. این نگاه انهم در میان سران حکومت در ان زمان «مبین وقوف نویسنده متصدی حل و فصل مسائل عدیده میهنمان » میباشد که پیوسته ادامه یافته و برمعضلات افزوده است.
نا گفته نماند تصمیمگیر نهایی البته با همه اختیارات فرا قانونی، بدون پاسخگوئی بارها بیاعتمادی و بدبینی به غرب را اعلام کرده که نمونه بارز این بینش، تصمیمات یکسویه اخیرحکومت در رابطه با برجام، کم و کیف تصمیمات اخیر حتی تا امدن اقای رئیسی، سلطه میدان بر دیپلماسی، مذاکرات وین و حواشی ان که امروز ناشی از شو ک های وارده مخصوصا اقتصادی – به دوحه رسیده. …میباشد.
روحانی بخشی از مشکلات پرونده هستهای را ناشی از برداشت نادرست و ناقص از مسائل حقوقی و سیاسی بین المللی میداند و مینویسد: مسئولین «سازمان انرژی اتمی »فکر میکردند عدم اطلاع قبلی برنامه غنیسازی ودرصدآن به آژانس( برآمده از نا اگاهی متولیان تمامیت خواه )قصور رسمی محسوب نمیشود.
از سوی دیگر جریانها و گروههای سیاسی را تاثیرگذار در تصمیمهای سرنوشت ساز میداندو مینویسد: «گاهی شاهد رقابت ناسالم گروههای سیاسی با یکدیگر و اقدامات نابجای عدهای هستیم که میتوانند حرفهای نادرست خود را با هیاهو، تبلیغات و یا به واسطه ارتباط با مقامات مختلف به کرسی بنشانند»
ایشان با نقبی به گذشته – به ماجرای گروگانگیری سفارت امریکا بوسیله رهبران اصلاح طلب امروز ! و جنگ ۸ ساله خانمان برانداز با عراق اشاره و میگوید در مقطعی که مسئولین تصمیم داشتند موضوع مخاصمه با کشور همسایه مسلمان ! را حل کنندکسی جرئت نمیکرد پیش قدم شود و در این رابطه چالش مسئولیت تصمیمگیری را مطرح و مینویسد :
«جوی در کشور حاکم شده بود که «در مورد پایان جنگ تصمیمگیری با چالشها و مشکلات عدیدهای مواجه بود، تا جایی که شرایط به نوشیدن جام زهر منتهی گردید» با همه این احوال کماکان هیچکدامین ؟حاضر نیستند مسئولیت سنگین تصمیمگیری ملی را بر دوش بگیرند، زیرا عدهای بیمسئولیت پیوسته مترصد «دمیدن بر شیپور سرزنش و تهمت اند»
روحانی تاکید دارد که در “مقطع زمانی کنونی هم کم و بیش شاهد نمونههایی از« چالش مسئولیت تصمیمگیری » در کشور هستیم و یادآور میشودکه تمام کشورهای بزرگ دنیا در شرایط حساس، اقدام به تصمیمگیریهای سرنوشت ساز میکنند. “در این شرایط، اغلب تصمیمگیرندگان و رهبران سیاسی، مردم را قانع میکنند یا از قدرت کنار میروند ایشان برخورد دولت مکزیک را با این باور که «فکر و روش جدید بدون فهم «واقعیت» امکانپذیر نیست »مد نظر دارد و با توجه به وقایع دوران زمامداری خود و روش های نا معقول دولت ناپایدار « ترامپ » میگوید:
* وقتی ترامپ رئیس جمهور شد، بلافاصله با معاهدۀ نفتا (NAFTA) مخالفت کرد و گفت باید از اول مذاکره و توافق شود. دولتِ عاقلِ و دور اندیش مکزیک در مقابل ترامپ نایستاد، بحث نکرد و برای کاخ سفید خط و نشان نکشید، بلکه بلافاصله تجدیدنظر و مذاکره را قبول کرد. پس از شش ماه مذاکره، معاهدۀ نفتا به «معاهدۀ آمریکا-مکزیک-کانادا » تغییر یافت و مکزیک کماکان سالانه بالای ۶۰۰ میلیارد دلار با آمریکا البته در انزمان تبادل میکرد. سیاستمداران هوشمند مکزیک بخصوص در دورۀ «تیلرسون »متوجه شدند اصل قضیه، رضایتِ روانی بود. کانون تئوریک برخورد حکیمانه و عاقلانۀ مکزیک در این بود که «واقعیتِ رئیس جمهور شدن ترامپ» را پذیرفت،
رهبرانِ و دستگاه متبحر دیپلماسی مکزیک که اقتصاد جهان و سیاست آمریکا را دقیق، عمیق و واقعبینانه درک میکنند نشان دادند که اِعمال منافعِ ملی ابتدا ازواقعیتها شروع میشود.
چین نیز با ترامپ مذاکره کرد و در عین سختگیری و تداوم گفتگوها، مانع از بدتر شدن فضای سیاسی میان خود وآمریکا ی رای داده احساسی به ترامپ شدند……..و ما «بقول رهبر سابق مالزی » کماکان به جای برخورداری از نعمات پستانهای پر برکت گاو شیر ده منیع الطبع گردن کلفت امریکا با رهبری رو به افت « اقای بایدن » که مغایرتی با ایمان مردمانمان ندارد ؟…..خود را با شاخ های درنده او مواجه نموده ایم و… امید اینکه هماهنگی و تعقل کافی در مذاکرات اغاز شده در قطر در رابطه با حفظ منافع واقعی و اصولی ملی که منتج به رفاه، اسایش و قدرت برنامه ریزی حد اقلی مردمان صبور و سخت کوش پر طاقتتمان، توام با ارتباط اصولی بین المللی با پرهیز از شعار که چنین دست اوردهائی با خود اورده…. حاکم باشد وبه خصومت های خود ساخته و خود پرداخته موجود پایان دهدکه رضای خالق و خلق در ان
ضیاء مصباح: چالش تصمیم گیری
چهارشنبه, 8ام تیر, 1401