اغلب باور دارند که متولیان اصلی کشور به دلایل بسیار طریق ثواب و اصلاح را حتی با ضوابط و قانونهایی که مصوب کردهاند نمیتواند بپیمایند …
از سویی تعدیل و تغییرات موردی برآمده از تدبیر جامعهی جوان، متفکر، تحصیلکرده، عاقل، مخالف تلفات انسانی و نابودی سرمایههای ملی، چند سال یک بار از طریق حضور در پای صندوق رأی با حرکتی آرام، متین و اصلاح طلبانه و … نیز پاسخگوی منافع ملی واقعی در شرایط فعلی نتواند بود …
و معتقدند اجازهی ایجاد این روزنهها مسکنی است برای قدرتمداران مخالف کشورهای زورگو،که در داخل مملکت همان میکنند و رطب خورده منع رطب کی کند …؟!
مردمانی با انبوه مشکلات، بدون برنامهریزی، درگیر تامین غذای روزانه، گرفتاران خط فقر و فلاکت و آنان که از نیازهای اولیهی زندگانی و سلامت جسم و فکر و روان محرومند و به امید ظهور منجی در امواج تلویزیونهای دولتی محاصره شدهاند، طرفداران مراسم عزاداری و شعار به قصد ساختن الگوی کشور اسلامی، تفسیر به رأی ضوابط و سوء استفاده از واژهی علما که هر یک مدرک عالی تحصیلی را به خود اختصاص دادهاند و هزاران مورد دیگر نمیتواند تحولی اساسی را به وجود آورد و آنان ادامهی همین شرایط که امنیت و آرامشی ناپایدار ، با وجود مراجع قانونی بیمحتوا و با همین آدمها را تحمل کرده و روز و ماه را به سال می رساند…. که وای اگر از پس امروز بود فردایی.
اندیشمندان و روشنفکران مسئول اصلاح امور، دوستان دگراندیش و همهی میهندوستانی که در صحنه هستند و واقف به امور و امکانات، راه چاره را در پیمودن گام به گام اندیشمند بزرگ شادروان بازرگان میدانند و بر خلاف خارج نشینان کلنگی شدن مملکت را مخالف منافع ملی در وضعیت فعلی عنوان و تنها راه شناختهاند.
دلسوزان جامعه و آنان که از علایقشان به میهن، مردم و انسانیت هنوز نشانههایی بر جای مانده باید راهکارهایی که آزردگی عمیق و بیانگیزگی وافر جامعه و انحرافهای موجود را کمتر کند ارائه دهند.
در شرایطی که مداحی اسلحه میکشد، سخنان انتقادی در مجلس با مقاومتهای مضحک مواجه، کارتهای رنگارنگ به وزرای صاحب برنامه اعطا میشود، حق و عدالتگویان بدون عمل، تمامی تریبونها را به دست دارند و …. به یقین رهاورد کاغذ پارهها، تحریمها، روابط منطقهای و بینالمللی ساخته و پرداختهی هشت سالهی دولت قبلی است، که مورد تأیید نظام از صدر تا ذیل به گواهی سوابق موجود میباشد… زنجانیهای دیگری را جهت دور زدن مشکلات مالی حکومت ایران به وجود خواهد آورد.
در تعریف مدیریت اصل «مسئولیت، اختیار و پاسخگویی» را مرور کنید، اختیار تصمیمگیری در مسائل کلان بدون تخصص و پاسخگویی، محصولی چنین دارد و همهی مسئولان ریز و درشت چون پاسخگوی رفتار و دیدگاههای خود نیستند و از مجازات معاف … چنین دستاوردی را به ملت ارائه دادهاند.
بیان و انعکاس مجموعهی عملکردها و به فراموشی سپردن خیانتها در پوشش و عنوان خدمت، طی سالیان متمادی این واقعیت را به دنبال داشته است که نبایستی انتظار داشت بانیان نظام بتوانند و بخواهند عرصه را به صاحبان فکر، برنامه، اندیشه و وطندوستان سلیم النفس، متخصص و خیرخواه واگذار کند به این دلیل که نگران پاسخگویی خود میباشند.
باید به آنان اطمینان داد که به اعتبار منافع ملی و جلوگیری از خسارتهای انسانی و مادی، برکناری آنان با آرامش کامل و حتی تقدیر و تدبیر! همراه خواهد بود تا تجدید نظری اساسی به عمل آید و تدبیر و میانهروی مشکلات را کاهش دهد.
جریانهای ناراضی از تغییرات اندک پیش آمده در قوهی مجریه و آنان که به دنبال فرصت هستند هماهنگ بر طبل خود میکوبند و صحنه را آنچنان که علاقه دارند تنظیم میکنند تا به فرمایشات قاضیالقضات میرسیم و خاوری ها، مرتضویها و زنجانیها بروز و ظهور میکنند و از سویی هدایای نقدی به مجلسیان و آنچه را که در این رابطه خواندهایم و شنیدهایم.
عدم اطمینان به آینده، نبود برنامهریزی و سکوت بر آنچه که طی سنوات گذشته از لحاظ اقتصادی جامعه با آن مواجه بود، افت شدید مرتبهی علمی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، منطقهای و بینالمللی ایران و ایرانی را در پی داشته و تا زمانی که از دشمنی، نفوذ خارجی، جاسوسی، استکبار و شعارهایی بدین گونه سخن میرود درب بر همان پاشنه خواهد چرخید و صاحبان قدرت ادامهی وضعیت فعلی را به دلیل استمرار حضورشان بر هر تغییری ترجیح میدهند.
ضربالمثلهایی مشابه: «بد میکنی و نیک طمع میداری» یا «به جز از کشته ندروی» و یا «اگر زباغ رعیت ملک خورد سیبی – برآورند غلامان او درخت از بیخ» و یا «از کوزه برون همان تراود که در اوست» و یا «کل نفس بما کسبت رهینه» و بالاخره «لیس للانسانَ الا ما سعی» و … مصداق وضعیت ماست .
امید است مطبوعات و وسایل ارتباط جمعی به عنوان چشم و گوش جامعه بتوانند بدون نگرانی از توقیف و بیکاری خیل جوانان شاغل در خود … خدمتها و خیانتها را با ادبیات مناسب به اطلاع ملت برسانند و جامعه در کمال متانت پاسخ متولیان امورکه هریک به هر حال نقشی داشتهاند از آنان بخواهند تا به چرایی وضعیت موجود پاسخ دهند و با قبول مسئولیت از پاس دادن نتایج عملکرد خود خودداری و به دلیل ناتوانی در هدایت امور به حاشیهی امن بروند و بگذارند دولت فعلی که منتخب اکثریت و مورد تأیید خواسته یا ناخواستهی آنان است امور را سامان داده و جبران مافات نماید… که چنین باد.
ضیاء مصباح – دبیر کانون علوم اداری ایران