اهل فرهنگ و هنر و «ابتکار» گردهم آمدند
شرق، عسل عباسیان: پنجمینروز از دومین ماه زمستان، محملی به همت امضاکنندگان فراخوان «بار دیگر سرزمینی که دوست میداریم» و با حمایت معصومه ابتکار، رییس سازمان حفاظت محیطزیست در محل همایشهای این سازمان واقع در «پارک پردیسان» تهران تشکیل شد تا اهالی دولت تدبیر و امید، با کمک مردم و اهالی فرهنگ و هنر اینبار برای نجات محیطزیست، تدبیری جدیتر بیندیشند. حضور اهالی سازمانهای مردمنهاد نظیر کانون انسان پاک، زمین پاک در این جلسه پررنگ بود. آنها پلاکاردها و پوسترهایی منقش به شعارهایی همچون «مجازات نقدی برای کشتار حیوانات در حال انقراض کافی نیست»، «صدور پروانه شکار را متوقف کنید»، «شکارچی قاتل است چه با مجوز چه بیمجوز» و… در دست داشتند تا بلکه صدایشان را به گوش وزرا برسانند اما وزرا انگار فرصت نداشتند تا در این جلسه حضور یابند و نمایندگان خودشان را فرستاده بودند. در کنار اهالی سازمانهای مردمنهاد، هنرمندانی چون فرزانه طاهری، فاطمه راکعی، امیرشهاب رضویان، پگاه آهنگرانی و… هم آمده بودند تا نگرانی خودشان را نسبت به وضعیت موجود ابراز کنند. در ابتدای این مراسم «نورالدین زرینکلک»، پیشکسوت هنرهای نمایشی پشت تریبون رفت و بحث را چنین آغاز کرد: «زمانی که به من گفتند در این مراسم دعوتید با خودم گفتم چرا من؟
تنها کاری که به ذهنم رسید این بود که با نوه هشتسالهام مشورت کنم. همیشه برای کارهای سخت با او مشورت میکنم. به او گفتم هوا که اینقدر کثیف است و تو دایم مریضی حالا با این وضع چه باید کرد؟ راهحل اولی که او ارایه کرد این بود: این برجها و دکلهای مخابرات که برای پخش پارازیت هستند بردارند و روی هرکدام هزارتا پنکه برقی روشن کنند و همه هوای کثیف را به بیرون شهر بفرستند… .» «فریدون مجلسی»، نفر دومی بود که پشت تریبون رفت و چنین گفت: «چندسال پیش براون واشنگتن کتابی نوشت که معتبرترین کتابی بود که تا آن روز در حوزه محیطزیست نوشته شده بود. با شتاب آن را ترجمه کردم و به انتشارات روزنامه «اطلاعات» دادم که با قیمت پایین به فروش برسد تا بلکه در ایران هم مانند جاهای دیگر جهان از آن استقبال شود، اما نشد.»
سومیننفری که پشت تریبون رفت «مهدی رحمانیان» بود. مدیرمسوول همین روزنامهای که در دست دارید. او به نمایندگی از اصحاب رسانه دغدغههای خود را چنین عنوان کرد: «مساله محیطزیست متاسفانه هنوز دغدغهای ملی نیست که اگر بود اینهمه معضل نداشتیم. بنابراین گام اول برای رفع معضل محیطزیست، ایجاد عزم و اراده ملی است. تا عزم ملی شکل نگیرد اتفاقی نمیافتد. برای ایجاد این عزم نیازمند بازنگری در شورایعالی محیطزیست هستیم. نقش «انجیاو»ها در این شورا نادیده گرفته شده. همینطور باید نمایندگانی از سایر دستگاههای حکومتی در این شورا باشند، چراکه اگر همه شریک نباشند پاسخگو نیز نخواهند بود.» «مهلقا ملاح»، مادر نهادهای مردمی محیطزیست اما بهعنوان نفر چهارم نتوانست پشت تریبون بیاید. او ۹۷ساله است و از روی ویلچر پیام خودش را اینچنین به گوش حضار رساند: «ما همه از این خاکیم و به آن بازمیگردیم. پس نباید این خاکوهوا را از بین ببریم. ازبینبردن آن ازبینبردن خود ماست.» «کامبیز نوروزی»، حقوقدان نیز صحبتش را اینگونه آغاز کرد: «از بدیهیات حرفزدن بسیار مشکل است. چطور بگویم از نظر قانون دریاچه ارومیه نباید خشک بشود. چه حرف یاوهای است که بگویم قانونا زایندهرود نباید خشک بشود و همینطور هامون.»
«علی میرزاخانی»، اقتصاددان و سردبیر روزنامه «دنیای اقتصاد» از رابطه بین طبیعت و اقتصاد سخن گفت: «برخی از اقتصادخواندهها یا تکنوکراتهای عاشق توسعه به هر قیمت معتقدند برای وصال با توسعه میتوان برخی هزینههای محیطزیستی را تحمیل کرد اما این نگاه نهتنها نادرست است بلکه برخلاف اصول علم اقتصاد است.»
«صادق زیباکلام» استاد دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تهران نیز چنین گفت: «بیتوجهی به محیطزیست در ایران ناشی از فقدان توسعه سیاسی در کشور ماست. اگر در جامعه ما هم توسعه سیاسی مثل جوامع پیشرفته اتفاق افتاده بود اینقدر مسایل زیستمحیطی یتیم نبودند.»
«رویا تیموریان»، «احمدرضا درویش» و «فرهاد توحیدی»، هنرمندانی بودند که در ادامه دغدغههای زیستمحیطی خود را با حضار در میان گذاشتند و سپس «منیژه حکمت» مبدع فراخوان «بار دیگر سرزمینی که دوست میداریم»، میثاقنامه جامعه مدنی با مسوولان برای آسمان آبی را با این جملات آغاز کرد: «چه فراموشکار شدهایم ما فرزندان ناسپاس زمین! ما پیش از آنکه زمینگیر شویم باید به دامان طبیعت بازگردیم؛ دامانی که دشت و دمنش را آلوده کردهایم. این میثاقنامه عهدی است میان همه ما فرزندان زمین و مادرمان ایران.»
پس از این معصومه ابتکار، نخستین فرد از اهالی دولت تدبیر و امید بود که میثاقنامه را امضا کرد و سپس امیدواری خود را بابت پایبندی اهالی دولت به این میثاقنامه ابراز کرد و مراسم اینگونه با سخنان او به پایان رسید: «مشکلات در این حوزه بسیار فراوان است و دوستان گفتهاند. اما امروز اعجاز این افراد بارقه امیدی را ایجاد کرد که همت همگانی برای نجات محیطزیست ایجاد شود. احیای شورایعالی محیطزیست بعد از هفتسال تعطیلی نشانه اراده ملی دولت یازدهم برای حل معضلات این حوزه است که امیدوارم با تلاش جامعه مدنی نتایج ثمربخشی را در پی داشته باشد.»