در بخشی از گزارش سالانه انجمن قلم آمریکا درباره وضعیت آزادی بیان در سال گذشته میلادی، آمده که چین و ایران، در میان دیگر کشورها، بیشترین محدودیت‌ها را علیه آزادی بیان اعمال می‌کنند و بدترین مکان‌ها برای نویسندگان هستند.

بر اساس این گزارش، چین و ایران به ترتیب با داشتن ۹۰ و ۵۷ نویسنده زندانی بیشترین تعداد نویسندگان زندانی در جهان را دارند.

همچنین جمهوری اسلامی پس از آغاز خیزش سراسری مردم ایران در واکنش به قتل حکومتی مهسا امینی، موج جدیدی از بازداشت یا زندانی کردن نویسندگان را به راه انداخت.

انجمن قلم آمریکا تاکید کرده که جمهوری اسلامی در سال ۲۰۲۲، با ۳۹ مورد جدید بازداشت یا زندان نویسندگان در ایران، بیشترین افزایش را در میان کشورهای جهان داشته است.

ایران همچنین بزرگترین زندانی نویسندگان زن در جهان است و از ۴۲ نویسنده زن در بازداشت ۱۶ نفر در ایران هستند. چین نیز با ۱۱ نویسنده زن پشت میله‌های زندان، از این نظر چندان از جمهوری اسلامی عقب نیست.

نرگس محمدی، توماج صالحی، سعید مدنی، نصرالله لاشانی، مهوش ثابت و … از جمله نویسندگان و شاعرانی هستند که اکنون در زندان‌های ایران به سر می‌برند. جمهوری اسلامی به تازگی کیوان صمیمی، نویسنده و روزنامه‌نگار را نیز بار دیگر زندانی کرده است.

پیشتر کانون نویسندگان ایران با هشدار درباره نویسندگان بازداشت‌شده خواستار آزادی فوری آنان شده بود. این در حالی است که برخی از نویسندگان با احکام زندان مواجه شدند.

این کانون در اردیبهشت‌ماه، در بیانیه‌ای از وخیم‌تر شدن حال بهنام موسیوند خبر داد و گفت: «موسیوند مدت‌ها از درمان محروم بود و پس از اعتصاب غذا به بیمارستان منتقل شد. محروم کردن زندانیان از درمان،جنایت است و آنچه بر او می‌رود، بارها در زندان‌های ایران به فاجعه انجامیده است.»

جان باختن بکتاش آبتین در زندان پس از محرومیت‌های پزشکی، نمونه بارز فشار بر نویسندگان ایرانی است.

کانون نویسندگان ایران اعلام کرده بود که مسئولیت تاخیر در اعزام بکتاش آبتین از زندان به بیمارستان و جان باختن او را متوجه حکومت و به ویژه قوه‌ قضاییه‌ می‌داند.

در ماه‌های اخیر با وجود اعتراضات سراسری علیه جمهوری اسلامی، فشار علیه زنان و همچنین فعالان مدنی و سیاسی افزایش یافته است.