یک فرد نزدیک به خانواده سارینا به بی‌بی‌سی گفت:« سارینا وقتی مدرسه نداشت تا عصر می‌خوابید. آن روز هم خانواده تا ساعت ۴ عصر بیدارش نمی‌کنند و فکر می‌کنند خوابیده. بعد ازاینکه او را با بدن سرد پیدا می‌کنند به آمبولانس زنگ می‌زنند. آمبولانس نمی‌آید. با ماشین عمه سارینا به بیمارستان توحید می‌روند و دکترها می‌گویند چند ساعتی است که جان سپرده. ۵ دقیقه بعد بیمارستان پر از مامور لباس شخصی و نیروی امنیتی و حتی قاضی کشیک و ماموران اطلاعات شد.

نزدیکان به خانواده ساعدی می‌گویند هاشم، پدر سارینا را با پای برهنه و سر و وضع نامناسب تا ساعت ۱۲ شب توی اتاقی نگهداشتند و تا در مقابل دوربین روایت حکومت را تکرار نکرد، پیکر سارینا را تحویل نداند.

منبع نزدیک به خانواده درباره این فشارها می‌گوید:« گوشی سارینا را توقیف کردند و از پدرش خواستند تا با تلویزیون مصاحبه کند و بگوید سارینا خودکشی کرده. گفتند نه اجازه می‌دهیم خودت بروی و نه پیکر سارینا را می‌دهیم. پدرش زیر بار نرفت. او را مجبور کردند اعتراف اجباری کند. گفتند باید بگویی که سارینا سابقه خودکشی داشته. به او گفتند مصاحبه را پخش نمی‌کنند و فقط بخاطر پرونده سارینا باید این حرف‌ها را جلوی دوربین بزند. پدرش در نهایت مجبور شد به خواسته حکومت تن دهد و حرفهای آنها را تکرار کند. فقط برای اینکه پیکر سارینا را تحویل دهند.»

به خانواده ساعدی گفته شد همان شب باید سارینا را دفن کنند.

منبع نزدیک به خانواده سارینا می‌گوید:«خود ماموران پیکر او را به آرامستان بهشت محمدی بردند. موقع دفن ۲۰ مامور بالای سر خانواده ایستاده بودند. سارینا نیمه شب به اجبار ماموران امنیتی دفن شد درحالی‌که روز بعد مصاحبه تلویزیونی هاشم ساعدی در تلویزیون جمهوری اسلامی پخش شد. مصاحبه‌ای که پدر داغداری تحت فشار مجبور شده بود به آن تن دهد و حرفهایی را بزند که به آن اعتقادی نداشت.»

ماموران حکومت به خانواده ساعدی حتی پیشنهاد پول هم دادند تا درباره علت کشته شدن او اطلاع‌رسانی نکنند. اما پدر سارینا در پستی اینستاگرامی نوشت «خون دخترم را نمی‌فروشم.» و از مردم خواست که « فریب مصاحبه او با صدا و سیما را نخورند.»

مراسم سوم و چهلم سارینا ساعدی به تجمع بزرگ ضد حکومتی تبدیل شد و در آن معترضان شعارهایی علیه رهبر جمهوری اسلامی دادند.

تهدید و آزار خانواده ساعدی پس از کشته شدن او هم ادامه داشت. پدر او خرداد ۱۴۰۲ وقتی به همراه خانواده‌های دادخواه از مزار کشته‌های اعتراض‌های بوکان و سقز باز می‌گشت چند روزی بازداشت شد. او به شش ماه و نیم حبس و ۴۰ ضربه شلاق محکوم شده. برادر و خاله سارینا هم در آستانه سالگرد مهسا امینی چند روزی بازداشت شدند.

خانواده سارینا از اینکه او به اعتراض‌ها می‌رفت نگران بودند.

یک منبع نزدیک به خانواده سارینا می‌گوید:« پدرش می‌ترسید بلایی سرسارینا بیاید. سارینا وقتی می‌خواست به اعتراض‌‌ها برود به پدرش می‌گفت که نزد مادرش می‌رود. پدر و مادر سارینا دوازده سال پیش از هم جدا شده بودند. سارینا معمولا هفته‌ای یکی دو بار به مادرش سر می‌زد. این اواخر هر بار می‌خواست به اعتراض‌ها برود به پدر و مادربزرگش می‌گفت که می‌رود مادرش را ببیند. »

تصاویری از فریده مادر سارینا ساعدی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که با گریه بر مزار او می‌گوید:« دختر شیرینم، فرزند عزیز و سربلندم، برای مادرت افتخار آوردی. من به تو افتخار می‌کنم.»

سارینا دانش‌آموز خوبی بود. شاگرد اول بود. به گواهی نزدیکانش معلم‌ها دوستش داشتند و از او راضی بودند. انضباطش هم خوب بود.

منبع نزدیک به خانواده سارینا می‌گوید:« علاقه شدیدی به درس خواندن داشت. همیشه می‌گفت میخواهم آنقدر درس بخوانم که کاره‌ای بشوم و خانواده‌ام را از فقر و بدبختی نجات دهم. به پدر و پدرش بزرگش می‌گفت کاری می‌کنم که مجبور نباشید کار کنید. میخواست استاد دانشگاه یا دکتر شود. آرزویش این بود که به خارج از ایران برود و آنجا ادامه تحصیل بدهد. »

سارینا معتقد بود که شرکت در اعتراض‌ها وظیفه اوست و تا لحظه مرگ بر عقیده‌اش بود. حتی وقتی بر اثر ضربات ماموران از حال رفته بود.

منبع نزدیک به خانواده در این‌باره می‌گوید:« سارینا همیشه به پدرش می‌گفت که خوش بحال کسانی که شهید شدند. پدرش می گفت تو جوانی، نباید این حرف‌ها را بزنی، حالا آرزو داری. سارینا در جواب به پدرش گفته بود آنها که شهید شدند هم آرزو داشتند، پدر و مادر داشتند و اگر ما در اعتراض‌ها شرکت نکنیم، خیانت به جان‌باختگان، خاک، وطن و مردم است.»