ایران اینترنشنال
مهری سادات موسوی، سرپرست معاونت فرهنگی و امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه تماسها با این سازمان «در زمینه سالمندآزاری افزایش یافته»، خبر داد: «با پدیده رهاشدگی سالمندان روبهرو هستیم؛ به این معنا که با سالمندانی مواجهیم که در سطح شهر رها شدهاند.»
موسوی روز جمعه ۲۹ دی در گفتوگو با ایرنا علل افزایش آمارها در این رابطه را دلایل مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دانست.
او با اشاره به تغییر سبک زندگی در میان شهروندان گفت: «اغلب خانوادهها فضای آپارتماننشینی کوچکی دارند و این مساله باعث شده گاهی نتوانند سالمندان را نگهداری کنند.»
به نوشته ایرنا، بر اساس برآوردهای صورت گرفته در سال ۱۴۰۱ حدود ۹ میلیون و ۲۰۰ هزار سالمند در ایران زندگی میکنند.
در این پیمایش، سن ۶۰ سال به عنوان آغاز سالمندی در نظر گرفته شده است.
موسوی با بیان اینکه برای نگهداری از سالمندان نیاز به فرهنگسازی است، گفت: «هنگامی که فردی پا به سن میگذارد و سالمند میشود، برخی اختلالات رفتاری و مشکلات جسمی پیدا میکند که طبیعی است. خانوادهها باید با اختلالات طبیعی در این سن از قبل آشنا باشند و بدانند که این مشکلات طبیعی است که در این سن رخ بدهد.»
به گفته این مقام سازمان بهزیستی، مشکلات سالمندان از نوع مشکلات جسمی، روانی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است و هر کدام از این مشکلات، نوع تحمل خاصی میطلبد.
خبرگزاری ایرنا اقداماتی همچون «سیلی زدن، سوزاندن اعضای بدن، پرت کردن، کتک زدن، محرومیتهای بهداشتی و تغذیهای، ناسزا گویی، تمسخر، نادیده گرفتن سالمند در جمع، بیتوجهی به نیاز عاطفی، تهدید، سرزنش، از بین بردن اعتماد به نفس و بیاحترامی لفظی مداوم» را از جمله موارد سالمندآزاری برشمرد.
بر اساس این گزارش، غفلت، شایعترین نوع سالمندآزاری است و تنها ماندن سالمند در منزل، بهداشت و تغذیه نامناسب، سوختگی ناشی از ادرار، زخمهای بستر، علایم کمآبی در بدن، بهداشت نامناسب پوست، لباس نامناسب، مصرف نامناسب دارو و عدم ایمنی در منزل، از مصادیق بارز غلفت به شمار میروند.
حسین فرشیدی، معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، مهر ماه امسال در پیامی به مناسبت روز جهانی سالمند گفت: «جمعیت سالمند در ایران طی حدود ۲۰ سال آینده به ۲۰ درصد خواهد رسید.»
او گفت: «در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، دو برابر شدن جمعیت سالمندی در بیش از ۱۰۰ سال اتفاق افتاده است.»