در باب تحسین دیالکتیک
ستم این روزها با قدمهای محکم شلنگ تخته می اندازد.
ستمگران خود را برای سلطه ای هزار ساله آماده میکنند.
سرکوب به ما اطمینان میدهد: همینطور که هست خواهد ماند.
صدائی جز فریاد سلطه و زور بگوش نمی رسد.
چپاولگری در بازارها جار میزند:
تازه اول کار است.
از میان ستم دیدگان نیز بسیاری میگویند:
خواسته های ما هرگز شدنی نیست.
آن که زنده است هیچوقت نمیگوید – هرگز!
مطمئن مطمئن نخواهد ماند.
این چنین که هست نخواهد ماند.
بعد از ستمگران
ستم کشیدگان آغاز به سخن خواهند کرد.
کیست که جرات کند بگوید هرگز؟
برکیست که ستمگری مانده؟ برما!
برکیست که درهم شکسته خواهد شد؟
بازهم برما!
آنکه سرکوب شده، برخیزد!
آنکه درهم شکسته شده، بجنگد!
چه کسی جرات میکند جلو انسانی را بگیرد که موقعیت خود را شناخته است؟
شکست خوردگان امروز پیروزمندان فردا خواهند بود.
و «هرگز» تبدیل به «همین امروز» خواهد شد.
مترجم: حمید صدر
(واصل شعر به زبان آآلمانی)