عصر ایران؛ مهرداد خدیر- از ابتدای روی کار آمدن دولت آقای رییسی هر بار که جشن یا مناسبت اقتصادی برگزار می‌شود و ایشان در آن شرکت می‌کند از راه اندازی کارخانه‌های تعطیل شده خبر می‌دهند و نکته جالب این که هر چند ماه یک بار هزار یا دو هزار واحد اضافه می‌شود.

    کمتر از دو سال پیش و ۳۰ مهر ۱۴۰۱ در روز ملی صادرات اعلام شد دو هزار کارخانه احیا شدند. این را خود رییس جمهور اعلام کرد. یک سال و دو ماه بعد هم در اواخر آذر و هم اوایل دی ۱۴۰۲ و هم از زبان خود رییس جمهور و هم منصوبان دولت عدد ۶ هزار اعلام شد و مشخصا در برنامه «صف اول» تلویزیون. ( البته قبلا در دوره قوه قضاییه هم گفته بودند ۲۰۰۰ کارخانه احیا شده و طبعا این آمار دوران قوه قضاییه را دربرنمی‌گیرد.)

   دو ماه بعد از و در اواخر سال گذشته و دقیقا ۲۱ اسفند ۱۴۰۲ خود آقای رییس جمهور باز آمار داد و هزار فقره اضافه کرد و شد ۷ هزار. این نوبت در جشن ملی توان‌مند‌سازی بود.

   قابل پیش‌بینی بود که مدتی بگذرد هزار کارخانه بیشتر می‌شود و جالب این که واحد افزایش هم هزار است. معمولا وقتی قرار بر اعلام عدد دقیق نباشد برای این که بگویند زیاد است از عدد هزار استفاده می‌شود مثل هزار پا که یعنی پاهای زیادی دارد نه این که هزار تا باشد. یا وقتی شخص می‌گوید هزار مرض دارم منظور این است که خیلی بیمارم. یا این شعر ضرب‌المثل شده: هزار وعده خوبان، یکی وفا نکند که یعنی این همه وعده داده و معلوم است که نشمرده‌اند.

بعد از ۲۱ اسفند عملا مملکت تعطیل بوده و از نیمه فروردین کارخانه‌ها و کارگاه‌ها و کسب و کارها شروع به کار کردند و هنوز یک ماه نگذشته در جشنواره کارگران نخبه به مناسبت روز کارگر عدد ۸۰۰۰ اعلام شده است.

 به عبارت دیگر از ۲۰۰۰ کارخانه احیا شده در ۳۰ مهر ۱۴۰۱ به ۸۰۰۰ کارخانه احیا شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ و در فاصله کمتر از دو سال رسیده ایم.

 طبیعی است که اگر این آمار درست و دقیق و واقعی باشد جای خوش‌حالی است و به همین خاطر جا دارد در این همه رسانه و سایت برخوردار از انواع و اقسام بودجه‌های رسمی و حمایتی اسامی  این ۸ هزار واحد تولیدی و صنعتی و کارخانه و کارگاه احیا شده منتشر شود. چون با این روند هر ماه هزار واحد اضافه می‌شود و اگر دی ماه ۱۴۰۳ جشنواره کارآفرینی یا صنعت یا کار برگزار و آقای رییس جمهور دعوت شود قاعدتا در آن زمان عدد ۱۶ هزار را اعلام خواهند کرد.

  شخصا مایلم این آمار درست و دقیق باشد چون هر چه چرخ تولید بچرخد به سود اقتصاد ملی است و در هر کارخانه کارشناسان و کارگرانی مشغول به کارند و اگر هر واحد ۵۰ نیرو داشته باشد ۸ هزار سر به ۴۰۰ هزار می زند و با احتساب خانوار یک میلیون و دویست هزار هم وطن را پوشش می دهند و چه از این بهتر؟!

  مشکل اما جای دیگر است: این که دستگاه تبلیغاتی در حال تولید این آمار باشد و هر بار هزار تا اضافه کند و همان گونه که از دو هزار در دو سال قبل به ۸ هزار رسیدیم ناگاه سال دیگر بگویند ۲۰ هزار و هیچ نام و نشانی هم منتشر نشده باشد.

 مشکل تبلیغاتی از این دست این است که ممکن است آمار نهایی از کل موجودی هم بالاتر برود. در نیمه دوم سال ۵۹ که تجاوز وحشیانه عراق به ایران شروع شده بود هر روز اطلاعیه هایی صادر می شد که مثلا فلان تعداد تانک و هواپیما و نیروی انسانی عراق را از بین بردیم و روزنامه اطلاعات در همان نیم صفحه پایین جمع می‌زد. بعد از چند ماه تعداد هواپیماها و تانک های نابود شده عراق به قدری بالا رفته بود که ممکن بود از کل موجودی ارتش عراق هم بیشتر شود!

 جنگ بود و باید روحیه می دادند و مادام که اطلاعیه های جداگانه صادر می شد مشکلی نبود چون مردم در ذهن خود مدام جمع نمی‌زدند ولی این جدول اسباب درد سر شد و دیگر ادامه ندادند. 

 حالا حکایت کارخانه‌های احیا شده است. این جور که هزار تا هزار تا احیا می کنند بلا تشبیه عیسی مسیح هم مرده زنده نکرده بود و بیم آن می رود که اعداد را آن قدر بالا ببرند که باور آن از حالا هم مشکل تر باشد.

پس اگر راست است که ان شاءالله هست فهرست ۸ هزار کارخانه مرده زنده شده را منتشر کنند و اگر بخشی از تبلیغات بوده جایی متوقف کنند چون همین جوری که بالا می رود چهار تا نطق و مراسم دیگر به ۲۰ هزار می رسد و آن وقت اثبات صحت آن مشکل تر خواهد شد.