۵۱ درصد  مردم در شهر تهران مستاجرند و نزدیک به همین میزان یعنی ۴۲ درصد، زیر خط فقر مسکن زندگی می‌کنند؛ به عبارتی دیگر از حداقل استانداردهای داشتن یک خانه معمولی محرومند.

این آمارها درحالی منتشر می شود که اسفند گذشته (۱۴۰۲) بود که اعلام شد انتظار برای خانه دار شدن در ایران، به بیش از صد سال رسیده است.

براساس اخبار رسیده به «ایران‌وایر»، در نشستی با عنوان «خانه‌ های خالی شهر تهران» که روز سه‌شنبه ۸خرداد۱۴۰۳ برگزار شد، «مهدی هدایت»، مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران، شهر پردیس را دارای بیشترین سهم مهاجر‌پذیری و شهر تهران را به‌عنوان کمترین سهم از مهاجرت عنوان کرد و گفت: «با در نظر گرفتن ولادت‌ها و ازدواج و طلاق، باید گفت که بیشترین نیاز شهر تهران به مسکن مربوط به ساکنان اصلی شهر است، نه جمعیت مهاجر.»

او با بیان اینکه در شهر تهران بیشترین مهاجرت به شهر‌های اقماری صورت می‌گیرد، اظهار داشت: «عدم برنامه‌ریزی مسکن در شهر تهران باعث شده که از ۱۰ میلیون سفری که در شهر تهران انجام می‌شود، حدود ۳.۵ میلیون سفر از شهر‌های اقماری به تهران باشد.»

مدیر عامل سازمان نوسازی شهر تهران در خصوص عدم تناسب در عرضه و تقاضا مسکن در پایتخت، گفت: «۴۲ درصد خانوار‌های شهر تهران زیر خط فقر مسکن هستند و در شاخص توان پذیری مسکن اصلا وضع خوبی نداریم که این مساله، نیاز شهر به مسکن‌سازی را تشدید می‌کند.»

۵۱ درصد از ساکنان شهر تهران مستاجرند

در ادامه «کیانوش گودرزی»، رییس اتحادیه مشاوران املاک تهران نیز با بیان اینکه یکی از نقاط ضعف ما، موضوع آمار در کشور است، گفت: «هیچ‌کدام از سازمان‌هایی که در کشور در حوزه مسکن فعالیت می‌‌کنند، آمار و اطلاعات دقیق و هیچ جامعه آماری ندارند یعنی نه تعداد مستاجران مشخص است و نه تعداد قشر آسیب پذیری که باید در تامین مسکن مورد توجه قرار بگیرند و هرآنچه در این حوزه مطرح می‌شود، تقریبی است.»

او با اشاره به حضور سه میلیون اتباع بیگانه در پایتخت، بیان کرد: « ۵۱ درصد از ساکنان شهر تهران، مستاجر هستند و این مساله خود گویای نیاز شهر تهران به مسکن‌سازی است.»

در ادامه، «پروانه اصلانی»، مدیرکل سابق دفتر اقتصاد مسکن وزارت راه‌و‌شهرسازی با اشاره به اینکه اخذ مالیات از خانه‌‌های خالی، تبعات منفی برای بخش مسکن خواهد داشت، بیان کرد: «ما واحد‌های خالی زیادی نداریم، چراکه ممکن است یک زمانی به خانه‌ای مراجعه شده و آن‌ها جواب نداده‌اند، آن خانه به‌عنوان خانه خالی ثبت شده است لذا این آمار چندان قابل استناد نیستند.»

اصلانی اضافه کرد: «اکنون مساله ما خانه‌‌های خالی نیستند و طرح کردن این موضوع، آدرس غلط در حوزه کنترل بازار مسکن است. اینکه ما امروز با دهک‌هایی روبه‌رو هستیم که استطاعت و توانایی دسترسی به مسکن را ندارند که دو علت دارد، اول رشد اقتصادی که به‌صورت مداوم کاهنده بوده و سرانه درآمد خانوار را به‌شدت تحت تاثیر قرار داده است که ریشه حل آن نیز در بخش مسکن نیست.»

او ادامه داد: «دوم، اقتصاد سیاسی است که موجب افزایش قیمت‌ها ناشی از کاهش ارزش پول و رشد نقدینگی در بخش مسکن شده است. بنابراین، افراد برای حفظ ارزش سرمایه خود نسبت به خرید یک کالای با دوام ازجمله مسکن اقدام می‌کنند. در اینجا وظیفه سیاست‌گذار، کنترل بخش تورمی است.» 

 در بخش دیگر این نشست، «محرمی» نایب‌رییس اتحادیه مشاوران املاک تهران نیز درباره اخذ مالیات بر خانه‌‌های خالی گفت: «اگر سری به منطقه ۲۲ بزنیم، مشاهده می‌‌کنیم که عمده خانه‌‌های خالی در این منطقه و متعلق به ارگان‌هایی هستند که معافیت مالیاتی دارند. از طرفی اغلب خانه‌‌های خالی به‌دلیل عدم قابلیت انتفاع خالی می‌‌مانند، یعنی تعداد زیادی واحد خالی داریم که به‌دلایل مختلف ازجمله نداشتن سند خالی مانده‌اند؛ بنابراین ابتدا باید بررسی کرد که خانه‌های خالی متعلق به چه کسانی هستند.»

ایران وایر