خانم پارسی افزود: «جنبش سه سال است که با وجود تمام بدبختی‌ها، ناداری‌ها، مشکلات و ناامنی‌ها در مقابل گروه طالبان مبارزه می‌کند.»

نهاد حقوق بشری «مارتین انالز ایوارد» گفته است که هیئت داوران آن متشکل از ۱۰ سازمان حقوق بشری، پس از بررسی‌های زیاد، این دو مدافع حقوق بشر را که «قویا معتقد است شایسته تقدیر هستند»، انتخاب کرده است.

خانم پارسی که قبل از مسلط شدن دوباره طالبان در اوت ۲۰۲۱ در کابل معلم بود، پس از این تحول شغل خود را از دست داد و دخترانش به دلیل ممنوعیت تحصیل دختران، از ادامه تحصیل بازماندند.

این امر سبب شد که خانم پارسی جنبش خودجوش زنان افغان را در اعتراض به محدودیت‌های اعمال شده از سوی حکومت طالبان راه اندازی کند.

هدف این جنبش «ترویج آموزش، اشتغال و آزادی برای زنان و دختران» عنوان شده است. این جنبش که به‌سرعت گسترش یافت، اکنون ۱۸۰ عضو دارد و توانسته است گردهمایی‌ها و اعتراضات متعددی را در کابل و دیگر ولایت‌های افغانستان در بحبوحه تهدیدهای امنیتی سازمان‌دهی کند.

از همین‌رو خانم پارسی این دستاورد را به هیئت رهبری این جنبش تبریک گفت و افزود که این جایزه به تمام زنان معترض تعلق دارد.

او گفت: «این جایزه متعلق به تمام زنان مبارز افغانستان است، به ویژه به زنان و دخترانی که زندانی و شکنجه شده‌اند.»

او افزود: «این جایزه مسئولیتی بزرگ را روی شانه‌های من گذاشته است. بنابراین، با قوت بهتر و بیشتر برای به دست آوردن حق دختران افغانستان مبارزه خواهم کرد.»

ژولیا پارسی در سپتامبر ۲۰۲۳ از سوی طالبان بازداشت و «شکنجه» شد.

نهاد حقوق بشری «مارتین انالز ایوارد» پیشتر اعلام کرده بود که از اهدای این جایزه به دو برنده «استثنایی» افتخار می‌کند.

در بیانیه این نهاد آمده است: «آنها بهای زیادی برای رعایت عدالت و برابری در افغانستان و تاجیکستان پرداخته‌اند و جامعه جهانی باید به جای مبارزه با منافع ژئواستراتژیک در منطقه، از تلاش‌های آنها حمایت کند.»

خانم پارسی گفت که از بدو مبارزات می‌دانست که این مسیر طولانی و پرخطر است.

او به تمام زنان افغانستان که «در سخت ترین شرایط مبارزه می‌کنند» گفت: «راه مبارزه دور و دراز است، در این راه هزاران ریسک وجود دارد، شکنجه شدن، زندانی شدن، و حتی کشته شدن.»

حضور چشمگیر ژولیا پارسی در تجمعات اعتراضی زنان در سه سال گذشته سبب شد نهاد استخبارات طالبان او را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل سازند.

رویه خانم پارسی همچنان مبارزه‌طلبانه است. او با تاکید بر ادامه دادخواهی خود برای حقوق زنان افغانستان، از زنان این کشور خواست قوی باشند و به مبارزه خود ادامه بدهند.

او همچنین ابراز امیدواری کرد که «تمام مردم دنیا صدای زنان افغانستان را بشنوند و اپارتایدجنسیتی را که به یک مشکل بسیار جدی در افغانستان تبدیل شده است، به رسمیت بشناسند.»

جایزه مارتین انالز ایوارد، که به نام یکی از فعالان پیشگام حقوق بشر و اولین دبیر کل عفو بین‌الملل مسما شده است، هر ساله به فردی که در مبارزه علیه نقض حقوق بشر شجاعانه و به روش‌های نوآورانه مبارزه استثنایی کرده است، اهدا می‌شود.