روحم از درد پریش است و جگر ریش به ریش
آخر اى دد صفتان شرم ز بى شرمى ِ خویش

شرمتان باد از آن کودک ناکام که مرد
به بر مادر خود زجر کشان در شب پیش

شرمتان باد از این آتش ِ خون بار ِ مدام
بر سر خانه و کاشانه ى اطفال ِ پریش

شرمتان باد از این ظلم ِ مضا عف به عبث
که نشد ، چاره گر و کشت فقط بیش زبیش

شرمتان باد که گر حضرت ِ موسى آید
گوید اى سامریان ، نوش نباشد پى ِ نیش

آن که از طفل سپر سازد و بر سر کوبد
وان که بمب افکندش نیست بشر فکرت و کیش

آدمى نیست هر آن کس به تجاسر کو شد
کاز تجاسر نکند ، کسب ِ ظفر خیر اندیش

سوزد از آتش ِعدوان همه اقطار ِجهان

گریه کن، گریه ى جانسوز سها از دل ِ ریش

م ب سها منوچهر برومند
پاریس ۲۰۱۴/۷/۲۱

---

به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید