عصر ایران – امروز ۲۹ اردیبهشت ، یکصد و سی و چهارمین زادروز دکتر محمد مصدق است؛ مردمی‌ترین اشراف زاده‌ای که تاریخ ایران به خود دیده است.
درباره مصدق زیاد خوانده و شنیده ایم و می خوانیم. خصوصا در سالروز کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ که دولت ملی سقوط کرد و ۱۴ اسفند (۱۳۴۶) که سالمرگ اوست.
بنابراین در زادروز نخست وزیر دولت ملی ایران جا دارد به اصل و نسب او اشاره شود و این یادآوری که مصدق هیچ گاه نگفت که پدر و مادرم این بودند و آن کردند. خودش بود و ایران و مردم.
یکی از مهم ترین ویژگی های او این بود که هر چند در ابتدا در لقب «مصدق السلطنه» بود اما نوبت به نام خانوادگی که رسید به «مصدق» بسنده کرد و هیچ گاه مصدق السلطنه نشد و «مصدق المله» زندگی کرد.
به یاد آوریم پس از رفراندوم انحلال مجلس شورای ملی در سال ۱۳۳۲ که مخالفان شایبه و شایعه تقلب را به راه انداختند «موزلی» خبرنگار سرشناس انگلیسی نوشت: « پیرمرد پیژامه پوش نیازی به تقلب در آرای رفراندوم نداشت چون سوای ارتش و پلیس، توده مردم هواخواه اوست.»
۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۵- زادروز محمد مصدق بهانه‌ای است برای یادآوری دوران کودکی او.
دکتر شیرین سمیعی (همسر سابق دکتر محمود مصدق نوه مصدق) در کتاب خواندنی «در خلوت مصدق» – نشر ثالث- درباره کودکی او می نویسد:
« درخردسالی از پدر بماند و در دامان مادری که درتعلیم وتربیت فرزند، بسیار دقیق و سخت‌گیر بود، پرورش یافت و هیچ‌گاه گله و رنجشی ازشدت مادر ابراز نداشت.
نوشاتل، سوییس، ۱۹۱۰ ( سال ۱۲۸۹خورشیدی). از چپ به راست: عباس نیک بخت،ضیا اشرف مصدق، ابوالحسن دیبا، محمد مصدق، غلامحسین مصدق، عزت الله بیات، احمد مصدق
مادرش ملک تاج فیروز، ملقب به نجم السلطنه، از خاندان قاجاربود. او دختر فیروز میرزا نصرت الدوله، پسرعباس میرزای ولیعهد بود و خواهر حضرت علیا، همسر مظفرالدین شاه.
مصدق بسیار دوستش می داشت وبزرگ و محترمش می‌شمرد. اما اصل ونسب مادر برای دیگران بیش تر مطرح می بود تا از برای فرزند.
علاقه و احترامش به خاطر مهرش بود و کاری به کار ایل وتبار نجم السلطنه نداشت. بودند کسانی ازخویشاوندان و اطرافیانش که به اجداد خود فخر می فروختند واما اواین چنین نبود، نه او و نه همسرش. هیچ زمان نشنیدم بگوید پدر و مادر من این بودند و آن کردند.
همواره به عنوان پدر یه مادر از آن ها یاد می کرد وهیچ وقت حتی اسم و لقبشان را هم نمی آورد. درباره اصل و نسبش هم ازدیگران شنیدم وخواندم، نه ازخود او، چرا که او از خود آغاز و به خود ختم شد و نیازی به اسم و رسم هیچ یک از نیاکانش نداشت.
دختران مصدق ازنجم السلطنه خاطره خوشی داشتند و با مهر از او یاد می کردند و مادربزرگشان را در زمان حیاتش «شازده» و «شازده جون» می نامیدند.
تصویری از دوران کودکی مصدق
خانم متین دفتری، هرگاه که ازاو سخن می رفت به من می گفت: «تو هم اگر او را می دیدی مسلما دوستش می داشتی و همانند دیگران “شازده جون” صدایش می کردی.»
برایم تعریف می کرد که هر زمان که نجم السلطنه به دیدار برادرش فرمانفرما می رفت اغلب او را به همراه خود می برد. می گفت مادربزرگش پای به اندرون برادرش نمی نهاد و کاری به کار زنان حرم او نداشت. در بیرونی کنار برادرش می نشست و از اندرون او فقط دخترش، مریم فیروز می آمد و از همه پذیرایی می کرد هربار هم که فرمانفرما خواهرش را می دید، بشارت آخرین فرزندش را می داد و می گفت مثلا حسنی، حسینی دست شما را می بوسد. نجم السلطنه بدینسان آگاه می شد که نوزاد جدیدی به خانواده برادرش افزوده شده است.
مرگ پدر، پسر را بیش از پیش به مادرش نزدیک کرد. از آن پس بود که مصدق به او سخت وابسته شد و تحت تاثیر شخصیت، منش و گویش و کنش مادرش قرار گرفت. تا آخرین لحظه حیات خودش همچنان پند او را به گوش داشت.»
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید