عکس از: مدرسه فمینیستی
تبر به دست رذیلان و لرزه نزد زمین است
در این زمانهء بیداد ، رسم داد ، نه این است
کجا رواست بلرزد زمین به شهر و دیاری
که خانه ها همه از خشت و فقر خانه نشین است ؟
به کودکان نگر ، ای گوی خاک و بازی آنان
ملرز ، از آن که درین لرزه ها عداوت و کین است!
منه به گوشهء دلهای زنده ، داغ ِ عزیزان
ببین که شعله ء آتش میانِ خونِ جبین است
تو خاک باروری مهد آرزوست وجودت
سرای زیستنی ، وز تو انتظار ، چنین است
ملرز ای وطن ، ای خاک تا به خاک نلرزد
دلی که از تو فروزان شده ست و با تو قرین است !
پاریس ۱۱.۸.۲۰۱۲
http://msahar.blogspot.fr/
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید