یکم اردیبهشت تولد ژیلا کرم زاده شاعره ی دربند مبارک باشد
خواهرکم تولدت مبارک باشد.
امروز اول اردیبهشت، سال روز تولدت از راه رسید، ولی باز هم بی تو لحظه ها را سپری کردم.
چشم به راه آمدنت بودم تا روز تولدت در کنارت باشم و بوی گیسوان زیبایت مست ام کند.
عزیزکم، روزهای زیادی است که چشم به راه آمدن ات هستم، زمستانی بی تو گذشت، بهار آمد و تابستان تمام شد، پاییز غم انگیزتر از همیشه از راه رسید و باز زمستانی بی تو سپری شد.
نوروز همراه بهار از راه رسید، پرستوها به خانه بازگشتند، کوچه ها از عطر اقاقی ها پر شدند و تو نیامدی! روز شماری کردم شاید برای تولدت برسی ولی باز هم نیامدی.
خواهرکم هر روز به هزار سختی پای پنجره می روم، کوچه پر از رفت و آمد است، عابران هر روزمی بینند زنی پشت قاب پنجره چشم به راه دوخته است.
ازخود می پرسم:
آیا می دانند چشم به راه خواهرک عزیزم هستم؟
آیا آنها هم گمشده¬ ای دارند؟
آیا آنها هم بر بال رویا سوار می شوند تا دمی عزیز خود را در آغوش گیرند؟
گاهی دلم می خواهد پاهایم قدرت داشت و به دیدن ات می آمدم.
آه که چقدر دل تنگ توام!
کسی چه می داند زنی که در قاب پنجره نشسته، روزهای زیادی است که چشم به راه خواهری است که به گناه شاعر بودن، به گناه مهربانی و به گناه همدردی با مادران و خواهران وطن اش ۴۸۰ روز است که در پشت میله های زندان اسیر دست نامردمانی است که تحمل محبت و دوستی را ندارند.
مردانی که به بهانه بهشت، جهنم را هر روز بزرگ تر می کنند.
و قدرت، طوری مست شان کرده که حتی به یاران دیروز خود هم وفا نمی کنند.
شمع های روی کیک آب می شوند، در خیال خود به یاد تو هستم اما دریغ دوباره بدون تو.
چشمان ام را می بندم وشمع ها را فوت می کنم، آرزو می کنم آن چه را، که می دانم آرزوی توست.
که در ایران عزیزمان کسی را به خاطرعقیده اش زندانی نکنند!
چوبه های دار و حتی قلمی که با آن حکم اعدام صادر می کنند، بشکنند!
روزی برسد که عدل و داد اجرا شود و مقصرین به جای بی گناهان محاکمه شوند!
اشک هایم با اشک های شمع در هم می آمیزد، شمع قدر این اشک ها را می داند، چشم ام را می بندم و می گویم تولدت مبارک، شاید باد صدایم را از پشت دیوارهای بلند و سیاه زندان به گوش ات برساند.
یکی از مادران پارک لاله/ از طرف فروغ
یکم اردیبهشت ۱۳۹۲
http://www.mpliran.org/2013/04/blog-post_22.html
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید