خبرنما؛ داریوش کشاورز: در ادامه یادداشتهای بررسی و تحلیل بحران کم آبی که توسط اینجانب نوشته شده این بار نیز به بررسی موضوعی پرداخته می شود که سهم به سزایی در ایجاد این بحران دارد. کشاورزان و افرادی که با کار کشاورزی آشنایی و ارتباط دارند می دانند که یکی از مشکلاتی که کشاورزان همواره با آن روبرو بوده اند، بحث مشخص نبودن و عدم ثبات قیمت بسیاری از محصولات کشاورزی و بویژه صیفی جات در کشور است.
در بعضی سالها شماری از محصولات کشاورزی (پرتغال، هلو، سیب ، لیمو،گوجه، سیب زمینی، پیاز، کلم، بادمجان و …) قیمت بسیار بالایی پیدا می کند و در آن سال کشاورزانی که چنین محصولی را کاشته اند سود بالایی به دست می آورند اما در برخی سالها افت شدید قیمت پیدا می شود و برای کشاورزان به هزینه برداشت آن نیز نمی ارزد و زیان می کنند؛ در پایان نیز محصولی که کشاورزان برای آن بسیار زحمت کشیده و هزینه کرده اند، همچنین میلیونها متر مکعب آب جهت کشت و پرورش آن مصرف شده است خوراک گوسفندان و احشام شده یا آنقدر در زمین و بر درخت باقی می ماند تا فاسد گردد و به اصطلاح عامیانه ”در زمین می گندد“.
مهمترین علل چنین پدیده ای نبود تحلیل بازار علمی، کاربردی و سازمان یافته برای قیمت گذاری محصولات کشاورزی و از آن مهمتر مشخص نبودن مقدار نیاز و کشش بازار است که در هیچ سازمان و سامانه ای در دسترس نیست. از طرفی این مشکل باعث می شود تا کشاورزان زیادی در کشور به کشت محصولی بپردازند که در سال قبل قیمت بالایی داشته است در نتیجه برخی از محصولات بیشتر از نیاز بازار کشت شده و در آخر هم در زمین می ماند و می گندد.
چند راهکار پیشنهادی جهت جلوگیری از این مشکل:
۱-طراحی یک سیستم و سامانه آماری که در آن، مقدار کشت و نیاز بازار از هر محصول برای سال مشخص باشد.
۲- ایجاد صنایع تبدیلی برای محصول مازاد نیاز بازار (تبدیل خیار به خیارشور، گوجه به رب گوجه، هویج به مربا و …) جهت مصرف داخلی و صادرات.
۳-ایجاد سردخانه جهت وارد کردن محصول در زمان نیاز بازار داخلی و صادرات.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید